دولت چین مانند هر دولت دیگری به فکر منافع ملی خودش است و در این زمینه یکی از مهمترین مسائلی که چین به دنبالش است نیاز به تامین انرژی با ثبات است که آن را در منطقه خلیج فارس می‌بیند. در منطقه خلیج فارس بزرگترین تامین کننده انرژی چین، کشور عربستان است به همین دلیل به دنبال برقراری یک رابطه درازمدت است .. تا خیالش از لحاظ تامین انرژی آسوده باشد. البته از ایران نیز انرژی مورد نیاز خود از قبیل نفت یا فرآورده های نفتی خریداری می کند اما انرژی که در ایران دنبالش است با مشکلات زیادی روبه‌روست که مهمترین آن تحریم‌های آمریکا می‌باشد.
چین علی رغم قدرت بزرگ بودن اما همچنان به تحریم های آمریکا پایبند است در نتیجه منبع انرژی با ثبات و قابل اعتمادی را فعلا عربستان می داند، البته بازار عربستان برای چینی ها بسیار جذاب و پر منفعت است، گویا توافقاتی انجام شده تا فروش نفت عربستان به چین بر اساس یوآن محاسبه شود نه دلار، به همین دلیل هم به نفع چین است زیرا مشکلات ناشی از فشارهای آمریکا را در داد و ستد رفع می کند. از سوی دیگر چین خواهان نمی‌گوییم کاهش حضور آمریکا بلکه کمتر حاضر شدن آمریکا در منطقه به سود خودش است تا بهره برداری لازم را داشته باشد اکنون این فرصت برایش فراهم شده است.
چین در ارتباط با ایران ناپرهیزی کرده و دست به یک اقدام نسنجیده زده است، آن هم در خصوص وارد شدن به موضوع جزایر سه گانه، در حالی که خود چین مساله تایوان را دارد. در نتیجه از لحاظ دیپلماتیک این اقدامش سنگین بوده و پذیرفته شدنی نیست. در مسایل هسته‌ای عملا چین در دام عربستان افتاد و آن دام ایران هراسی در منطقه است در حالی که هم چین و هم کشورهای عربی باید به خلع تسلیحات هسته ای رژیم صهیونیستی متمرکز شوند به بحث های غیر واقعی پرداختند و ایران را مورد هدف قرار دادند. یکی از مسایلی که بسیاری از تحلیلگران از آن غلفت کردند این بود که چین در یکی دو سال اخیر ابتکار عملی را مطرح کرد و آن ایجاد یک ساختار امنیتی در منطقه خلیج فارس با حضور چین بود. جا دارد این موضوع با ایران مورد رایزنی قرار گیرد.
عربستان در دوره بایدن سعی می‌کند به دموکرات ها امتیاز ندهد بلکه آنها را تحت فشار قرار دهد مانند موضوع عدم پذیرش افزایش تولید نفت، لذا بن سلمان از هر فرصتی که بتواند تعادل و توازن را از طریق سایر قدرت‌های دیگر برای فشار و حضور آمریکا اعمال کند، استفاده می‌کند.
عربستان دقیقا در برقراری رابطه با چین، آمریکا و اروپا بسیار منطقی و متعادل عمل می‌کند. در نتیجه این مشکل ماست که خودمان را به تعدادی از کشورها محدود کردیم و سایر کشورها را نادیده گرفتیم.