نسخه چاپی
ارسال به دوستان
در خبرها خواندم که در سال ۲۰۲۱ تعداد رانندگان اوبر در سراسر جهان به ۳.۹ میلیون نفر رسیده است.در ایران نیز تعداد ۳ میلیون و ۴۰۰ هزار نفر در اسنپ و یک میلیون ۴۰۰ هزار نفر در تپسی فعالیت دارند!
در خبرها خواندم که در سال
۲۰۲۱ تعداد رانندگان اوبر در سراسر جهان به ۳.۹ میلیون نفر رسیده است.در
ایران نیز تعداد ۳ میلیون و ۴۰۰ هزار نفر در اسنپ و یک میلیون ۴۰۰ هزار نفر
در تپسی فعالیت دارند!
دقت کردید؟ تعداد فعالان در تاکسی‌های اینترنتی ایران از اوبر که غول این حوزه است بیشتر است.
این آمار جای سرافکندگی دارد، چرا؟ چون اقتصاد ایران تبدیل به اقتصادی شوفری شده است. اقتصادی که در آن مردم برای تامین نیازهای خود باید کار دوم یا سوم انجام دهند و بستر های اینترنتی تاکسی از این جمله‌اند. اقتصاد ایران در ۱۰ سال گذشته رشد متوسط منفی را تجربه کرده است و این یعنی سقوط آزاد قدرت خرید. تولید ناخالص داخلی ما از ۵۹۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۰ به ۱۹۱ میلیارد دلار رسیده است.
اقتصاد شوفری یعنی در سالهای آینده تعداد بیشتری از افراد به دلیل کاهش درآمد و افزایش هزینه‌های ناشی از تورم نیازمند شغل دوم و سوم خواهند بود و باز هم این آمار بیشتر خواهد شد.
کاش در ایران درکی از آمار وجود داشت،
این اشتغالزایی نیست بلکه سیگنال فقر است و اقتصادی که رشد اقتصادی نداشته
باشد مستحق چنین سرنوشتی است.
اما چه می شود کرد؟
برای فرار از اقتصاد شوفری که گیرش افتاده ایم نیازمند فرار کردن از دانش شوفر نیز هستیم. رولف دوبلی نویسنده کتاب هنر شفاف اندیشیدن در کتابش از دانش شوفر هم یادی می کند که استعاره ایست به زدن حرفهای زیبا و علمی از زبان افرادی که در آن حوزه سر رشته ای ندارند.
مثلا در باب همین رشد اقتصادی و ارائه مدل‌های من دراوردی توسعه که می توان با اتکای صرف به درون رشد کرد و یا با محدود کردن واردات از تولید حمایت کرد.
اما نتیجه چه شده است؟ افزایش قیمت محصولات داخلی اعم از لوازم خانگی و خودرو و …
دانش شوفر می تواند سیاستگذار را زمین گیر کند ، با داده های اشتباه و برداشتهایی سطحی.
برای فرار از دانش شوفر لازم است که موضوع اصلی درک شود و از افرادی که خوشایند ما صحبت می‌کنند فاصله بگیریم و به متخصصان رجوع کنیم.
دقت کردید؟ تعداد فعالان در تاکسی‌های اینترنتی ایران از اوبر که غول این حوزه است بیشتر است.
این آمار جای سرافکندگی دارد، چرا؟ چون اقتصاد ایران تبدیل به اقتصادی شوفری شده است. اقتصادی که در آن مردم برای تامین نیازهای خود باید کار دوم یا سوم انجام دهند و بستر های اینترنتی تاکسی از این جمله‌اند. اقتصاد ایران در ۱۰ سال گذشته رشد متوسط منفی را تجربه کرده است و این یعنی سقوط آزاد قدرت خرید. تولید ناخالص داخلی ما از ۵۹۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۰ به ۱۹۱ میلیارد دلار رسیده است.
اقتصاد شوفری یعنی در سالهای آینده تعداد بیشتری از افراد به دلیل کاهش درآمد و افزایش هزینه‌های ناشی از تورم نیازمند شغل دوم و سوم خواهند بود و باز هم این آمار بیشتر خواهد شد.
اما چه می شود کرد؟
برای فرار از اقتصاد شوفری که گیرش افتاده ایم نیازمند فرار کردن از دانش شوفر نیز هستیم. رولف دوبلی نویسنده کتاب هنر شفاف اندیشیدن در کتابش از دانش شوفر هم یادی می کند که استعاره ایست به زدن حرفهای زیبا و علمی از زبان افرادی که در آن حوزه سر رشته ای ندارند.
مثلا در باب همین رشد اقتصادی و ارائه مدل‌های من دراوردی توسعه که می توان با اتکای صرف به درون رشد کرد و یا با محدود کردن واردات از تولید حمایت کرد.
اما نتیجه چه شده است؟ افزایش قیمت محصولات داخلی اعم از لوازم خانگی و خودرو و …
دانش شوفر می تواند سیاستگذار را زمین گیر کند ، با داده های اشتباه و برداشتهایی سطحی.
برای فرار از دانش شوفر لازم است که موضوع اصلی درک شود و از افرادی که خوشایند ما صحبت می‌کنند فاصله بگیریم و به متخصصان رجوع کنیم.
نظر شما
آخرین اخبار
