نارسیسیسم افراطی جناب اردوغان در توهمات فکری ناتوی ترکی، ارتش توران و ایجاد امپراتوری عثمانی جدید، ظهور و بروز کرده که خطر جدی برای پهنای ژئوپلیتیکی اوراسیا و جهان محسوب میشود.
فراهم کردن زیر ساختها و بستر سازی او در ایجاد سازوکار و
خلق استراتژی برای ستون پنجم خود در ایران از حدود ۲۴ سال پیش، با تبدیل
ظرفیتهای بالقوه جنبشهای فاقد لیدرداخلی، پان ترکیسم و پان تورانیسم به
بالفعل اتفاق افتاد که گویای شبیه سازی به حزب توده ی به زباله دان تاریخ
پیوسته بود و این موضوع به دلیل عدم پذیرش و استقبال جامعه مدنی و سیاسی و
جنبشی بدنه اجتماع و نداشتن معنا، ارزش و همگرایی مشترک، فاقد خروجی یکسان
خواهد بود.
چرا که روش حرکتی بدون تحقیق و شناخت ریشههای فرهنگی سیاسی و
اجتماعی پان ترکیسم و پان تورانیسم بدون لیدر داخلی در ایران، مثل جعل
تاریخی شان از نشانهای جمود و خمود فکری این جنبش محسوب میشود.
گواه
تاریخ قبل و بعد از اسلام نشان دهنده این است که ترک تبارها مثل اقوام
گیلک، گیلانیها برای حفظ تمامیت ارضی کشور در کنار دیگر اقوام ایرانی،
پرچمدار ایران گرایی،
ملی گرایی و ناسیونالیسم بوده اند.
آذری
زبانها و دیگر اقوام ایرانی برای حفظ تمامیت سرزمین کشورمان نباید در تله
تجزیه و دام سیاستهای غلط منطقهای عربستان، رژیم غاصب صهیونیستی،علی اف،
اردوغان و... بیافتند که سوریه لیزه شدن ایران و قوت گرفتن شبه نظامیان
شبیه طالبانیسم، خطر
جبران ناپذیر تاریخی را پدید خواهد آورد.
به نظر
من،مولفهها در سیاستهای وزارت خارجه ایران جهت تامین امنیت منطقهای و
خنثی کردن نقشههای دشمنان، در این برهه تاریخی و شرایط خاص سیاسی، امنیتی و
ژئوپلیتیکی به پیوست دیگر برنامهها این است که:
۱- بهبود رابطه با هند برای کنترل تنش پاکستان
۲- کاهش تنش با عربستان و اعراب منطقه برای کنترل تنش ترکیه
۳- استحکام در رابطه مثلث ایران، چین و روسیه
۴-
تسریع گری و تسهیل گری در کریدور بازرگانی مکران و چابهار در بخش اقتصادی و
گسترش زیرساختهای نرم افزاری و سخت افزاری در کریدور اوراسیا برای انگیزه
دادن اقتصادی به هند و چین و عدم فرصت سازی این کریدور برای پاکستان.
۵- میانجیگری عاقلانه و منطقی وزارت خارجه ایران در بحران افغانستان.
۶- نفوذ و قدرت میدانی در منطقه.
۷- تعامل، همراهی و همگرایی ارمنستان، عراق، افغان ها، گروهای
شبه نظامی،سوریه، یمن، لبنان، فلسطین و دیگر کشورهای دوست و همسایه.
۸- بازسازی و ایجاد سازوکار رابطه
برد- برد با دیگر اعراب منطقه.