نسخه چاپی
ارسال به دوستان
تاریخ مصرف گاندو هم برای دلواپسان به پایان رسید! ظاهرا در تعریف گاندو فراموش شده که بنویسند موجودی است که پس از یک دور استفاده از آن برای هجمه به رقیب سیاسی، به موجودی بی‌مصرف تبدیل خواهد شد که به‌راحتی می‌توان با چشم پوشی از تعاریف قبلی، به نقد شدیدش پرداخت و به قول معروف شتر دیدی، ندیدی!
آرمان ملی- مطهره شفیعی:
تاریخ مصرف گاندو هم برای دلواپسان به پایان رسید! ظاهرا در تعریف گاندو
فراموش شده که بنویسند موجودی است که پس از یک دور استفاده از آن برای هجمه
به رقیب سیاسی، به موجودی بی‌مصرف تبدیل خواهد شد که به‌راحتی می‌توان با
چشم پوشی از تعاریف قبلی، به نقد شدیدش پرداخت و به قول معروف شتر دیدی،
ندیدی! همگان به هدف ساخت سریال گاندو آگاه هستند، سریالی که نوک پیکان
هجمه آن به سمت جواد ظریف و تیم مذاکره کننده هسته‌ای بود و وزیر خارجه
سابق کشورمان در انتقاد از این سریال گفته بود:« اطلاعات سپاه جایی است که
سریال «گاندو» را علیه من ساخته است. این سریال تلویزیونی از اول تا آخر
دروغ بوده و موجب بی‌اعتمادی در کشور شده است. بسیاری افراد در این شرایط
موج سواری می‌کنند، من می‌دانم مردم برای کشور و ایران دلشان می‌سوزد وقتی
می‌گویند ایران پایگاه نظامی نباید به کشوری دهد، هر کس به کسی پایگاه
نظامی دهد باید به اشد مجازات محکوم شود چون قانون اساسی و میثاق ملی را
نقض می‌کند.» به اتهامات کیهان به وزارت خارجه رسیدگی نمی‌شود؟ به هر حال
پس از پخش هر قسمت سریال گاندو به شبیه سازی شخصیت‌ها با افراد دست اندکار
مذاکره هسته‌ای پرداخته و بعضا آنها را به خیانت یا اقدام علیه امنیت ملی
متهم می‌کردند. تیترهای روزنامه‌های دلواپس در تمجید از سریال گاندو قابل
تامل است مانند کیهان که در وصف محبوبیت این سریال سر از پا نمی‌شناخت. این
روزنامه مطالب زیادی با محوریت تاثیرگذاری سریال گاندو منتشر کرد به عنوان
نمونه روزی نوشت:« تقدیر از «گاندو2» ادای دین به قهرمانان گمنام» و روزی
دیگر به مظلوم نمایی تهیه کنندگان گاندو کمک کرد و از تیتر «روایت
تهیه‌کننده «گاندو» از فشار‌های دولت روحانی برای سانسور سریال» استفاده
کرد. روز دیگر این روزنامه مدعی شد:« تصاویر افسران MI6 در سریال «گاندو 2»
واقعی بودند» ادعاهای کیهان درباره گاندو به یک مورد محدود نبود و ادعاهای
زیادی برای سیاه‌نمایی درباره عملکرد ظریف و تیم مذاکره کننده با ابزار
سریال گاندو در این روزنامه مطرح شد مانند:« پراید 150 میلیونی نتیجه
گاندوبازی مدعیان تدبیر» حتی این ادعا که بسیاری به عکس آن اعتقاد دارند:«
نتایج یک نظرسنجی نشان داد: سریال «گاندو» موجب افزایش اعتماد مردم به نظام
شده است» به اتهامات گاندو و کیهان به ظریف و تیم مذاکره هیچگاه رسیدگی
نشد. به عنوان نمونه این روزنامه دلواپس بصورت واضح با استفاده از محتوای
سریال گاندو مدعی ارتباط دولت دوازدهم با انگلیس شد و نوشت:« افشاگری‌های
تازه و بی‌پرده فصل دوم مجموعه «گاندو ۲» به قدری شفاف و روشن برای مخاطبان
به تصویر کشیده شده است که در برخی از سکانس‌ها ارتباط شخصیت‌ها و مقامات
بلندپایه دولت دوازدهم با عناصر سفارتخانه‌ها به‌خصوص سفارت انگلیس کاملا
مشهود است.» تابلو بازی کیهان در انتشار نظر خوانندگان باید توجه داشت
کیهان در مواردی که نمی‌توانست اتهام زنی به وزارت خارجه را در قالب تحلیل و
یادداشت منتشر کند، از ستون «کیهان و خوانندگان» بهره می‌برد و آنچه در
ذهن داشت به نقل از یک مخاطب که احتمالا خیالی است، منتشر می‌کرد مانند
روزی که در این ستون نوشت:« ضمن سپاس از تولیدکنندگان «گاندو 2 »و عرض
خسته نباشید به همه آنها، با توجه به اتمام ناقص آن، مردم انتظار دارند
گاندوی بعدی نیز ساخته شود و در آن شاهد محاکمه خائنین در 8 سال گذشته
باشیم.» یا روزی دیگر در این ستون چنین منتشر شد:«علت ناخشنودی جاسوسان
رسمی دشمنان‌مان (انگلیس و منافقین داخلی از سریال گاندو) این است که این
مجموعه دقیقا به خال زده پس باید ادامه آن هم ساخته شود تا خائنان به ملت
معرفی شوند و ملت هم تا آخر پشتیبان معنوی سازندگان سریال است.» نکته قابل
توجه آنجاست که کیهان در انتشار نظر خوانندگان از شماره تلفن همراه آنها
استفاده می‌کند اما در انتشار نظری مانند آنچه در سطور بالا بدان اشاره شد
به‌جای ذکر شماره تلفن از عنوان «یک شهروند» استفاده کرده است! اعلام
تاریخ انقضای گاندو در کیهان اکنون با توجه به تغییر وزیر خارجه و حضور
حسین امیرعبداللهیان که به نظر می‌رسد با سیاست‌های کیهانی همسویی بیشتری
دارد، تفکر کیهانی فرمان پایان هجمه به این وزارتخانه را داده و در گام
اول سعی دارند تا گاندو را بازنشسته اعلام کنند. دیروز کیهان نوشت:« «گاندو
۲» (به ویژه ادامه‌اش که پس از انتخابات روی آنتن رفت) از ضعف‌هایی چند
رنج می‌برد، نقایصی که اصلی‌ترین عاملش از متن و سناریو نشات می‌گیرد. اما
از مستقیم‌گویی در رویکرد‌های سیاسی که بگذریم (به نظرم این وجه کار نقص
نیست بلکه به سبک و سیاق کار برمی‌گردد)، اما از پرحرفی و کمبود حادثه
نمی‌توان گذشت، خصوصا فقدان تعلیق که معمولا اُس و اساس کار‌های پلیسی
جاسوسی را تشکیل می‌دهد. به عبارتی پاشنه آشیل کار‌های جاسوسی، حادثه و
تعلیق است. معمولا در این دست آثار، عطف‌ها با حادثه جلو می‌رود و تنش‌ها
از ایجاد تعلیق شکل می‌گیرند. اما کارگردان ترجیح داده تا عطف‌هایش را با
نصیحت و توضیحات شفاهی که بعضا بدیهیات را بازگو می‌کند، درهم آمیزد. کم
توجهی نویسنده به داستانک‌تراشی برای تیم اصلی امنیتی‌ها نیز باعث شده تا
مخاطب نتواند با آنها همراهی کند. محمد را می‌شناسیم و دوربین هرازگاهی سری
به اندرونی او می‌زند تا بیننده بشناسدش، تک سکانس‌هایی از عبدی در خلوت و
دخترش داستانی شده است، ولی تا اینجای قصه چند عنصر مهم، شناسنامه و
خلوت‌هایی برایشان در نظر گرفته نشده است، مثلا رسول، سعید و حتی شهیدی
و... درحالی که باید برای آدم‌های مهم در داستان، خرده‌قصه‌هایی تراشیده
می‌شد تا بر جذابیت کار بیفزاید. خلاصه اینکه «گاندو ۲» در سیزده قسمت
اولیه‌اش، قوی‌تر و بالنده‌تر حتی از فصل اولش ظاهر شد و با اینکه ادامه‌اش
هم قابل تایید و تحمل است، اما اگر در محتوا و مباحث مطروحه‌اش بتوان به
آن امتیاز خوبی داد، ولی در اجزای هنری و به تعبیری فرم و ساختمانش
لرزش‌های جدی دارد.»
نظر شما
آخرین اخبار
