نسخه چاپی
ارسال به دوستان
به واقع مثل بنز وعده می‌دهیم و مثل ژیان عمل می‌کنیم.نمونه بارز این گزاره را امروز شاهد بودیم.دقیقا در روزی که محرز شد وعده معاون اول دولت و رئیس سابق ستاد اجرایی فرمان امام در مورد تولید 50 میلیون دوز واکسن درست نبوده و محقق نشده وزیر پیشنهادی بهداشت وعده می‌دهد که تا بهمن ماه کشور به صورت کامل واکسیناسیون عمومی می‌گردد
به واقع مثل بنز وعده
می‌دهیم و مثل ژیان عمل می‌کنیم.نمونه بارز این گزاره را امروز شاهد
بودیم.دقیقا در روزی که محرز شد وعده معاون اول دولت و رئیس سابق ستاد
اجرایی فرمان امام در مورد تولید 50 میلیون دوز واکسن درست نبوده و محقق
نشده وزیر پیشنهادی بهداشت وعده می‌دهد که تا بهمن ماه کشور به صورت کامل
واکسیناسیون عمومی می‌گردد.وی البته هیچ اشاره‌ای نکرده در شرایطی که خبر
چندانی از واکسن داخلی نیست چگونه بناست واکسن خارجی وارد شود.برای مثال
اگر مشکل تحریم است که تحریم در دولت قبل هم بود و اگر مشکل تحریم و مسائل
بانکی نیست پس چرا زودتر و سریع‌تر وارد نشده و مدام بهانه تحریم مطرح
می‌شده است.اگر هم به قول رئیس کمیسیون بهداشت مجلس
به خاطر تولید داخل در موضوع واردات
سهل انگاری شده چرا کسی نه عذرخواهی می‌کند و نه مسئولی توبیخ می‌شود.عرضم اینجاست که جنس وعده وزیر پیشنهادی بهداشت از جنس همان وعده‌هایی است که می‌شود همین خطوط را بهمن ماه اگر در قید حیات بودم مجددا نگاشت!
جالب آن است هر چقدر هم که رسانه‌ها در این باب هشدار می‌دهند و کارشناسان امر توصیه می‌نمایند باید مراقب بود و وعده سرخرمن نداد اما گویا گوش کسی بدهکار نیست و مسابقه‌ای عجیب شکل گرفته برای اینکه چه کسی وعده بزرگتر و نشدنی‌تر می‌دهد.این روند از استارت رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری آغاز شده و تا همین امروز نیز ادامه پیدا کرده است.روزی کاندیداهای ریاست جمهوری وعده‌های غلو شده و بی‌پشتوانه تحویل جامعه می‌دادند و امروز نیز وزرای پیشنهادی به همین سبک و سیاق وعده‌های عجیب و غریب به مجلسی‌ها می‌دهند؛تا آنجا که برخی از آنان سخنانی می‌گویند که در تناقض کامل با اظهارات
قبلی شان است ولی حال که لنگ رای نمایندگان هستند تغییر موضع دادند.
این اصرار بر عنوان و طرح وعده‌های غیرعلمی و بی‌شتوانه دو علت عمده می‌تواند داشته باشد؛نخست بی‌خبری کامل از جو حاکم بر مردم و جامعه.یعنی آقایان نمی‌دانند مردم در مورد این وعده‌های خوش آب ورنگ چه نظراتی دارند. و دوم حب بی‌اندازه به میز و صندلی!به عبارت ساده وقتی رقابتی است برای گرفتن پست و مقام گویا در چنین شرایطی کسی پیروز است که رویایی‌تر سخن بگوید حال اینکه چقدر محقق شود چندان مهم نیست.
به خاطر تولید داخل در موضوع واردات
سهل انگاری شده چرا کسی نه عذرخواهی می‌کند و نه مسئولی توبیخ می‌شود.عرضم اینجاست که جنس وعده وزیر پیشنهادی بهداشت از جنس همان وعده‌هایی است که می‌شود همین خطوط را بهمن ماه اگر در قید حیات بودم مجددا نگاشت!
جالب آن است هر چقدر هم که رسانه‌ها در این باب هشدار می‌دهند و کارشناسان امر توصیه می‌نمایند باید مراقب بود و وعده سرخرمن نداد اما گویا گوش کسی بدهکار نیست و مسابقه‌ای عجیب شکل گرفته برای اینکه چه کسی وعده بزرگتر و نشدنی‌تر می‌دهد.این روند از استارت رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری آغاز شده و تا همین امروز نیز ادامه پیدا کرده است.روزی کاندیداهای ریاست جمهوری وعده‌های غلو شده و بی‌پشتوانه تحویل جامعه می‌دادند و امروز نیز وزرای پیشنهادی به همین سبک و سیاق وعده‌های عجیب و غریب به مجلسی‌ها می‌دهند؛تا آنجا که برخی از آنان سخنانی می‌گویند که در تناقض کامل با اظهارات
این اصرار بر عنوان و طرح وعده‌های غیرعلمی و بی‌شتوانه دو علت عمده می‌تواند داشته باشد؛نخست بی‌خبری کامل از جو حاکم بر مردم و جامعه.یعنی آقایان نمی‌دانند مردم در مورد این وعده‌های خوش آب ورنگ چه نظراتی دارند. و دوم حب بی‌اندازه به میز و صندلی!به عبارت ساده وقتی رقابتی است برای گرفتن پست و مقام گویا در چنین شرایطی کسی پیروز است که رویایی‌تر سخن بگوید حال اینکه چقدر محقق شود چندان مهم نیست.
نظر شما
آخرین اخبار
