هفتهای که گذشت تحت تاثیر خبر تصویب طرح موسوم به صیانت از فضای مجازی بود. اکثریت قاطع ملت و نخبگان سیاسی به انحاء مختلف اعتراض خود را به این طرح نشان دادند. این طرح در عمل، معیشت چند میلیون نفر را تحت الشعاع قرار میدهد.
هفتهای که گذشت تحت تاثیر
خبر تصویب طرح موسوم به صیانت از فضای مجازی بود. اکثریت قاطع ملت و
نخبگان سیاسی به انحاء مختلف اعتراض خود را به این طرح نشان دادند. این طرح
در عمل، معیشت چند میلیون نفر را تحت الشعاع قرار میدهد. بنابر آمار
منتشر شده، بیش از دو میلیون شغل در بستر پلتفرمهای خارجی برای ایرانیان
ایجاد شده است. پلتفرمهایی که به احتمال زیاد با این طرح، از دسترس
ایرانیان خارج خواهند شد. در شرایطی که فشار معیشت، خشکسالی، کرونا و...
امان مردم را بریده و شعلههای خشم مردم درگرفته، این طرح در مجلس مطرح و
تصویب میشود. در واقع مشخص بود که افکار عمومی نسبت به این طرح مقاومت
میکند اما اصرار مجلس بر آن جای بسیار تعجب دارد. این طرح نه تنها با
ایجاد دو میلیون بیکار، فشار معیشتی بر مردم را بیشتر میکند بلکه جریان
اطلاع رسانی و وضعیت آزادی در ایران را بدتر میکند. به نوعی میتوان گفت
جبهه مقاومت مقابل این طرح، دهک های مختلف و زیادی را شامل میشود. حتی از
این گذشته، این طرح، کار را برای رئیسی سختتر میکند. اینکه در مطلع دولتش
باید مصوبهای را اجرا کند که صراحتاً در انتخابات وعده داده بود که چنین
نخواهد کرد. لذا یک چالش جدی برای دولت پیش رو درست کرده است. اگر مصوبه را
اجرا نکند، در همین ابتدا متهم به قانون گریزی و ایستادن مقابل بخشی از
حاکمیت میشود و اگر آن را اجرا کند، گرفتار ادراک منفی عمومی میشود.
پیشتر نوشتم که ادراک عمومی، چیزی است که اگر منفی شد دیگر دولت نمی تواند
هیچ کار بزرگی کند. به همین علت نه تنها اصلاح طلبان، بلکه بخشی زیادی از
نخبگان اصولگرا نیز با این طرح مخالفت کردند. اینکه کسانی دولت رئیسی را
شروع نشده، گرفتار چنین چالش هایی میکنند، مقصودشان ارسال پیام جدی برای
او است. این پیام که بهای ناهماهنگی با ما، فلج شدنِ دولت است!
این در
حالی است که ترس از آینده مهمترین عامل آتشفشان خشم مردم است. آنچنانکه
امید به دولت رئیسی میتوانست ترمز این خشم باشد اما در این میان، طرح
صیانت تقویت ترس از آینده و تشدید خشم به حساب میآید.