سال 98 با سیل شدیدی که بخشهای بزرگی از ایران را فراگرفت شروع شد. این سیل تاریخی خسارات جای و مالی زیادی به کشور زد اما در عین حال باعث رشد حجم آب سدها و دریاچهها شد.
دریاچهی ارومیه یکی از منابع آبی بود که در جریان سیلهای سال 98 از نظر حجم آب رشد قابل توجهی داشت. با این وجود امروز بعد از گذشت حدود دو سال حجم آب این دریاچه دوباره کم شده است. و بدین ترتیب امیدهایی که دربارهی احیای دریاچه ارومیه در دل ریشه کرده بود دوباره در حال خشکیدن است.
>کاهش تراز و وسعت دریاچه ارومیه
در همین راستا به گزارش تسنیم فرهاد سرخوش نماینده استانی ستاد احیای دریاچه ارومیه در آذربایجانغربی، با اشاره به آخرین وضعیت دریاچه ارومیه اظهار داشت: «امروز تراز دریاچه 1271.35 متر است در حالی که در مشابه سال گذشته تراز آن بیشتر بوده و 1271.91 را ثبت کرده بود وسعت دریاچه ارومیه 164 کیلومتر مربعی کاهش داشته است. امروز وسعت دریاچه سه هزار و 591 کیلومتر مربع است در حالی که در مشابه سال گذشته وسعت آن سه هزار و 755 کیلومترمربع بوده است. مقایسه آمارها نشان میدهد که حجم نگین آبی آذربایجان نسبت به مشابه سال گذشته یک میلیارد و 92 میلیون مترمکعب کاهش را نشان میدهد.»
>نباید منتظر بارندگی باشیم
بهروز دهزاد کارشناس محیط زیست در این باره به آفتاب یزد میگوید: «نمیتوان برای نجات منابع آبی کشور منتظر بارندگی بود. ممکن است یک سال باران خوب ببارد و سال دیگر خیلی کم ببارد. کشور ما در منطقهای از کرهی زمین قرار داد که ممکن است چند سال پشت سر هم بارندگی خوبی داشته باشد و در عوض چند سال پشت سر هم با خشکسالی رو به رو شود. عقل حکم میکند که در سالهایی که بارندگی خوبی داریم، آب را ذخیره کنیم که بهترین راه هدایت آن به سفرههای آب زیرزمینی است. چارهای نداریم جز این که در زمانهای پر باران به فکر زمانهای کم باران باشیم. »
>بازگشت به عقب
این کارشناس محیط زیست در ادامه میگوید: «در قرنهای گذشته وضعیت آبهای کشور فقط به جریانات جوی بستگی داشت. این که باران ببارد یا نبارد. الآن ما دوباره به همان زمان برگشتهایم و زندگی چند صد قبل را تجربه میکنیم. در حالی که باید با مدیریت و برنامه ریزی صحیح آب را که ارزشمندترین منبع ماست حفظ
کنیم. .همچنین باید منابع آبی به خوبی شناسایی شود. مشکلات موجود در حوزهی آب هم مانند بسیاری از مسائل زندگی باید ابتدا مورد شناسایی دقیق قرار گیرد. باید هدف داشته باشیم و براساس آن هدفها برنامهریزی و راههای نیل به مقصود را بسنجیم. هدفها باید سازگار با طبیعت و محیط زیست باشند و در درازمدت باعث آسیب نشوند. البته باید این کار توسط کارشناسان خبره، باتجربه و تحصیلکرده انجام شود. منابعی آبی، منابع محیزی هستند که شناخت آنها بسیار پیچیده است. مثل بسیاری از کارهای صنعی نیستند که شناخت آن با چند قانون و فرمول
صورت گیرد.»