نسخه چاپی
ارسال به دوستان
به همین دلیل در فاز اول اعمال تحریم ها, به طور جدی بازار کار با چالش جدی روبرو نشد. با وجود اینکه رشد اقتصادی منفی را تجربه کردیم اما مطابق آمارهای مرکز آمار، تعداد اشتغال در این سال هاکاهش نداشت. آمارهای مرکز آمار نشان می دهد در سال های ۹۷ و ۹۸ علی رغم اعمال تحریم ها, به تعداد شاغلان کشور اضافه شد. به طور سنتی ارزش افزوده اقتصاد ایران یا به طور کلی رشد اقتصادی, از صنایعی مانند نفت و صنایع بزرگ به دست می آمد در حالی که اشتغال از صنایع کوچک, به دست می آید. این مسئله باعث شده وقتی سیر زمانی رشد اشتغال را با رشد اقتصادی مقایسه می کنیم با یک تعارض عجیب روبرو می شویم. طی سال هایی که رشد اقتصادی مثبت داشتیم, رشد اشتغال نداشتیم و برعکس در سال هایی که رشد اقتصادی منفی داشتیم, رشد اشتغال داشتیم. یعنی بر خلاف سایر کشورها که رشد اشتغال ورشد اقتصادی باید هم جهت باشد, مشاهده می کنیم که این هم جهتی در کشور ما وجود نداشته است. دلیل این تعارض این است که ارزش افزوده در کشور از محلی به دست می آمد که اشتغال از آن محل به دست نمی آید. اشتغال از بنگاه های کوچک و متوسط و بخش خدمات به دست می آید. در سال های ۹۳ تا ۹۸ حدود ۳ میلیون نفر به تعداد شاغلان کشور افزوده شد, ولی زمانی که بررسی می کنیم مشاهده می کنیم عمده این شاغلان در کارگاه های کوچک و متوسط بوده و جنس این اشتغال از جنس, استخدام دولتی و کارگاه های بزرگ نبوده است.
مشاغلی مانند عمده فروشی و حمل و نقل اشتغال داشته اند. اساساً علی رغم اینکه تحریم ها اقتصاد ایران را به میزان قابل توجهی در ۲ سال اول کوچک کرده است, اما اثرش روی بازار کار به اندازه رشد منفی نبوده است. با توجه به اینکه از محل بخش خدمات و بنگاه های کوچک و متوسط اشتغالزایی داشته ایم, خالص رشد اشتغال ما مثبت بوده است.
