نسخه چاپی
ارسال به دوستان
همه در انتظار واکنش دستگاههای نظارتی در این رابطه هستند. عدهای گمان میکردند که به سرعت هیئت نظارت بر رفتار نمایندگان تشکیل شود تا پس از بررسی شواهد غیر قابل انکار و شهادت شاهدان بسیار که حاضر به حضور در مراجع بودند، این نماینده قانون شکن را به دستگاه قضا معرفی کند و دستگاه قضا نیز شدیدترین حکم را در این مورد صادر کند، اما عده ای دیگر تاکید داشتند که هیچ اتفاقی نمی افتد و شرایط بگونه ای رقم خواهد خورد که سرباز مجری قانون ناچار به عذرخواهی و البته تنبیه خواهد شد. در بین نظر این دو گروه سرگردان بودیم که حاجی دلیگانی نماینده میمه و برخوار که یکی دیگر از نمایندگان مجلس یازدهم است، در نطق میان دستور به حمایت از همکار سیلی زننده خود پرداخت، عذرخواهی او را تحسین کرد و در مقابل از مسئولان ناجا خواست تا با سرباز سیلی خورده برخورد کند و ادبیاتی بکار برد که همه چیز زیر سوال رفت! در این رابطه چند نکته دارای اهمیت است. اولین نکته این که با عذرخواهی بیگانه هستیم و درک درستی از عذرخواهی نداریم. از کودکی در خانواده اشتباه میکنیم اما عذرخواهی نمی کنیم و با همین تفکر طلبکارانه وارد جامعه می شویم. در صف نانوایی می ایستیم و اصرار می کنیم که نان را بدون نوبت بگیریم، درگیر می شویم اما از این رفتار خود عذرخواهی نمیکنیم. در مدرسه به دانش آموز زور میگوییم و هنگامی که متوجه اشتباه مان می شویم، بازهم عذرخواهی نمی کنیم. پلی که ساخته شده، برسر مردم آوار می شود بازهم عذرخواهی نمی کنیم و هزاران هزار تصمیم اشتباه میگیریم و رفتار غیر اخلاقی از ما سر می زند که زیان آن متوجه تمامی مردم میشود، اما بابت هیچ کدام عذرخواهی نمی کنیم، چون با فرهنگ عذرخواهی بیگانه هستیم.
نکته دوم اینکه بسیاری از ما مدعی مسلمانی هستیم، اما در اجرای احکام دینی قصور می کنیم. در قران بارها بر ضرورت پذیرفتن اشتباه و توبه و عذرخواهی تاکید شده و احادیث و روایات بسیاری از تمامی ائمه و بزرگان در این زمینه وجود دارد، اما به خاطر غرور زورمان می آید عذرخواهی کنیم.
نکته سوم اینکه وقتی یک نماینده مجلس که در جایگاه قانون گذاری قرار دارد و باید به قانون احترام بگذارد، اصرار بر قانون شکنی می کند، با سیلی به گوش مامور قانون میزند، آبروی نظام را در داخل و خارج می برد، فضای مجازی را آشفته می کند و پس از گذشت مدتی که به شدت تحت فشار اذهان عمومی قرار دارد، ناچار می شود واکنشی نشان دهد و عذرخواهی کند، چرا باید خوشحال شویم؟ مگر چه کار کرده است؟ در حالی که نمایندگان مجلس دایم در حال بیانیه دادن هستند، چرا هیچ بیانیه ای از سوی نمایندگان تهیه نشد، چرا نمایندگان تندرو تذکرات احساسی ندادند و مجلس را به واکنش دعوت نکردند؟
نکته چهارم اینکه حاجی دلیگانی عضو هیئت رئیسه مجلس شورای اسلامی است و با رای نمایندگان، نمایندگی مجلس را دارد. چرا این فرد با افتخار پشت تریبون میرود و از این عذرخواهی ذوق زده می شود؟ کسی پیدا نمی شود به مجلس یازدهم بگوید عذرخواهی کوچکترین و کوچکترین اتفاقی است که مردم انتظار داشتند؟ آیا ایشان نمی دانند که مطالبه مردم این است که هرچه سریعتر دادگاهی تشکیل شود و کسی که به گوش قانون سیلی زده، تاوان بدهد. نکته پنجم اینکه اگر آقای حاجی دلیگانی به راستی نماینده تمام مردم در خانه ملت است، می بایست به نمایندگی از تمام مردم، قوه قضاییه و هیات نظارت بر رفتار نمایندگان را مکلف می کرد هر چه سریعتر به این تخلف رسیدگی کند، نه آنکه به حمایت آشکار از از همکار خود بپردازد به نوعی که از این پس زشتی سیلی زدن یک نماینده به مامور قانون در اذهان عمومی به اندازه یک عذرخواهی تنزل کند؟ آیا این رفتار این ذهنیت را ایجاد نمی کند که آقای حاجی دلیگانی نماینده مردم ایران نیست بلکه نماینده نمایندگان مجلس است؟ نکته ششم توجه به خواست تمامی مردم است. به جای آنکه از یک عذرخواهی ذوق زده بشویم، به فضای عمومی جامعه توجه کنیم و بدانیم کمترین کار، احترام به خواسته مردم یعنی مجازات سریع نماینده سیلی زننده است. اگر یک نفر در این مملکت و حتی در جهان از سیلی نماینده به گوش مامور قانون خرسند شده، آنگاه حق دارید از تریبون خانه ملت به تحسین فرد سیلی زننده بپردازید.
