صدا و سیما سالهاست که وضعیت مطلوبی ندارد؛ رسانهای که زمانی بنا بود همچون دانشگاهی عمومی باشد، به وضعیتی دچار شده که از طرفی مرجعیت رسانهای خود را از دست داده و اعتماد چندانی به آن نیست و از طرف دیگر برنامهها و افرادی که در این برنامهها حضور دارند
چه به عنوان مجری و چه به عنوان مهمان، گهگاه چنان اشتباهات و سخنان خارج از عرف و اخلاقی دارند که با واکنش منفی مردم در شبکههای مجازی روبرو میشود. البته معمولا این توهین یا افتراها مربوط به یک طیف خاص میشود و بر همین اساس نمیتوان آن را صرفا یک اتفاق نامید.
سابقه این قبیل سخنان به مناظرههای انتخاباتی سال 1388 بر میگردد؛ زمانی که محمود احمدی نژاد با ادبیاتی سخیف، اتهاماتی را به بعضی از مسئولان از جمله مرحوم علی اکبرهاشمی رفسنجانی زد و متاسفانه صدا و سیما هیچ حقی برای آن افراد برای پاسخگویی به احمدی نژاد نداد. اگر چه سالها از آن داستان میگذرد و احمدی نژاد به مرور نشان داد که وقتی مجوز توهین پیدا کند، چندان خط قرمزی برای خود نمیشناسد، اما آن اتفاق در ذهنها باقی ماند و یکی از نقاط تاریک صداوسیما را رقم زد.
این اتفاق به شکلهایی دیگر و در قالب برنامهها، تحلیلها و حتی مسابقات در طول این سالها ادامه یافته است و این رسانه هر وقت توانسته اتهامات و توهینهایی را به افراد مختلف وارد کرده است اما آنچه هفته گذشته اتفاق افتاد، جابجایی مرزهای هتاکی رد این رسانه بود. یک روحانی به نام احمد جهان بزرگی با ادبیاتی سخیف درباره مسئولان سخن گفت و آنها را به نشستن پای منقل متهم کرد و در ادامه سخنانی گفت تا به همه بفهماند این عبارات را درباره چه کس گفته است: «مسئولی که در خانه نشسته و شاید پای منقل هم باشد، جایی سر نمیزند و وزرایش نمیتوانند با او تماس بگیرند، این مسئوله؟»
عبارات به کار برده از سوی این فرد چنان زننده و سخیف بود که بلافاصله باعث واکنشهای بسیار در فضای رسانهای و مجازی شد. سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در توئیتی از سخنان این روحانی علیه رئیسجمهوری در صداوسیما انتقاد کرد و نوشت: ادبیات سخیف، توهین و افترا از همه بد است و در کسوت روحانیت، آن هم از رسانه ملی، بدتر! با سخنان غرضآلوده زاویهها را بیشتر و دشمنان ایران را شادمان نکنیم.
علی ربیعی سخنگوی دولت نیز در واکنش به پخش برنامهای حاوی توهین به رئیس جمهور، وزرای دولت و مسئولین کشور در صداوسیما در توییتر نوشت: وقتی کلیپی از یک برنامه تلویزیونی حاوی توهین به رئیس جمهور را دیدم، نمیدانم چرا بیاختیار فراتر از آن توهین، حرمت این کلمات به ذهنم خطور کرد: دهه فجر، روحانیت، پژوهشگاه، اندیشه اسلامی و صدا و سیما به منزله دانشگاه .