نسخه چاپی
ارسال به دوستان
آیا این مجلس می تواند مسیر را برای تثبیت حضور اصلاح طلبان در پاستور و بازگشت آنان به بهارستان هموار کند؟شواهد و قرائن می گوید خیر.این پاسخ منفی نه از برای عملکرد مثبت نمایندگان مجلس فعلی بلکه به دلیل «کرختی» جامعه است.
آیا این مجلس می تواند
مسیر را برای تثبیت حضور اصلاح طلبان در پاستور و بازگشت آنان به بهارستان
هموار کند؟شواهد و قرائن می گوید خیر.این پاسخ منفی نه از برای عملکرد مثبت
نمایندگان مجلس فعلی بلکه به دلیل «کرختی» جامعه است.
مرسوم است در ایران انتخاب های مردم در ایام انتخابات سلبی است.یعنی به مورد a رای می دهیم زیرا از b خوشمان نمی آید و به b رای می دهیم زیرا از a خوشمان نمی آید.جریان های سیاسی نیز به این فضا دامن می زنند.جریان a معتقد است جریان b دیو است و اگر بر سرکار باقی بماند و یا قدرت بگیرد به فلاکت محض می رسیم و بالعکس.ما هنوز فراموش نکردیم در سال 96 تیم رسانه ای جناب آقای روحانی در مورد اینکه اگر رقیب وی قدرت بگیرد چه بر سر بازار می‌آید ! چه می‌گفتند شما و بنده خاطرمان است که کارشناس های اقتصادی نزدیک به دولت گفته بودند فلانی رئیس جمهور شود باید به دلار5 هزار تومانی خو بگیریم!خب اکنون آقای روحانی الحمدلله(!) بر سریر قدرت هستند و آقای همتی رئیس بانک مرکزی با افتخار اعلام کرده اند که قیمت ارز کنترل شده و حالا 25 هزار تومان است!
البت نمی خواهم بگویم روحانی «بد» است و رقیب او «خوب»؛
عرضم اینجاست ما اینجا خودمان چیزی
در چنته نداریم و فقط خوب تو سر هم می‌زنیم تا بالا بیاییم.
لیکن اکنون کمی داستان فرق کرده است.یعنی اصلاح طلبان این روزها تو سر این مجلس می زنند و دیو بزرگی از نمایندگان ساختند ولی در عالم واقع نه اصلاح طلبان اینقدر که می گویند «خوب» هستند و نه نمایندگان مجلس به این اندازه ای که اصلاح طلبان
می گویند «بد».جامعه نیز این مهم را خوب
درک کرده است.اگر بخواهم به زبان ساده بگویم یعنی مردم فهمیده اند
در چنین اوضاعی فرق میان اصلاح طلبان و اصولگرایان نه در شعار که در عمل صرفا 5 درصد آن هم با ارفاق است!
طبعا در چنین شرایطی اصلاح طلبان دیگر نمی توانند با همان شیوه قبلی پیروز میدان های سیاسی باشند.اصولگرایان تکلیف شان مشخص است؛آنان یک رای ثابت سنتی دارند که با همان کارشان راه می افتد؛مثل انتخابات قبلی.اما اصلاح طلبان از آنجا که به رای مردم
و حضور آنان نیاز دارند راه سختی
پیش رو دارند.به عبارتی اصلاح طلبان باید
ابتدا «کرختی» جامعه را درمان کنند و آنان را حساس نمایند.این جریان باید بداند با یادآوری ناتوانی اصولگرایان نمی تواند جامعه را حساس کند زیرا مردم در مورد این یادآوری ری اکشن مثبتی نخواهند داشت و پاسخ روشنی دارند:اگر اصولگرایان ناتوان هستند پس شما در شورای شهر،مجلس و ریاست جمهوری چه گلی بر سر ما زدید که حال توقع حمایت دارید؟!
فلذا بزرگان اصلاحات قبل از آنکه در مورد کاندیدای 1400 چانه بزنند بهتر است تکلیف خود را با مردم روشن کنند.بخش خاکستری جامعه که سهم اصلی را دارد گوشش دیگر بدهکار شعارهای خوش آب و رنگ اصلاح طلبان نیست.آنان عمل می خواستند که نشد و حالا هم زمانی اعتماد و باورشان باز می گردد که این جریان شفاف و صادقانه توضیح دهد طی این 8سال وقتی مردم با تورم و گرانی دست و پنجه نرم می کردند کجا بودند که حالا مجددا سر و کله شان پیدا شده و از بدی اصولگرایان می گویند و لزوم رای دادن!شاید اصلاح طلبان پاسخ دهند: «می خواستیم اما نگذاشتند».
پاسخ به این ادعا یک جمله است:«اگر نگذاشتند چرا ماندید؟به خاطر میز و صندلی؟!»
مرسوم است در ایران انتخاب های مردم در ایام انتخابات سلبی است.یعنی به مورد a رای می دهیم زیرا از b خوشمان نمی آید و به b رای می دهیم زیرا از a خوشمان نمی آید.جریان های سیاسی نیز به این فضا دامن می زنند.جریان a معتقد است جریان b دیو است و اگر بر سرکار باقی بماند و یا قدرت بگیرد به فلاکت محض می رسیم و بالعکس.ما هنوز فراموش نکردیم در سال 96 تیم رسانه ای جناب آقای روحانی در مورد اینکه اگر رقیب وی قدرت بگیرد چه بر سر بازار می‌آید ! چه می‌گفتند شما و بنده خاطرمان است که کارشناس های اقتصادی نزدیک به دولت گفته بودند فلانی رئیس جمهور شود باید به دلار5 هزار تومانی خو بگیریم!خب اکنون آقای روحانی الحمدلله(!) بر سریر قدرت هستند و آقای همتی رئیس بانک مرکزی با افتخار اعلام کرده اند که قیمت ارز کنترل شده و حالا 25 هزار تومان است!
البت نمی خواهم بگویم روحانی «بد» است و رقیب او «خوب»؛
عرضم اینجاست ما اینجا خودمان چیزی
در چنته نداریم و فقط خوب تو سر هم می‌زنیم تا بالا بیاییم.
لیکن اکنون کمی داستان فرق کرده است.یعنی اصلاح طلبان این روزها تو سر این مجلس می زنند و دیو بزرگی از نمایندگان ساختند ولی در عالم واقع نه اصلاح طلبان اینقدر که می گویند «خوب» هستند و نه نمایندگان مجلس به این اندازه ای که اصلاح طلبان
می گویند «بد».جامعه نیز این مهم را خوب
درک کرده است.اگر بخواهم به زبان ساده بگویم یعنی مردم فهمیده اند
در چنین اوضاعی فرق میان اصلاح طلبان و اصولگرایان نه در شعار که در عمل صرفا 5 درصد آن هم با ارفاق است!
طبعا در چنین شرایطی اصلاح طلبان دیگر نمی توانند با همان شیوه قبلی پیروز میدان های سیاسی باشند.اصولگرایان تکلیف شان مشخص است؛آنان یک رای ثابت سنتی دارند که با همان کارشان راه می افتد؛مثل انتخابات قبلی.اما اصلاح طلبان از آنجا که به رای مردم
و حضور آنان نیاز دارند راه سختی
پیش رو دارند.به عبارتی اصلاح طلبان باید
ابتدا «کرختی» جامعه را درمان کنند و آنان را حساس نمایند.این جریان باید بداند با یادآوری ناتوانی اصولگرایان نمی تواند جامعه را حساس کند زیرا مردم در مورد این یادآوری ری اکشن مثبتی نخواهند داشت و پاسخ روشنی دارند:اگر اصولگرایان ناتوان هستند پس شما در شورای شهر،مجلس و ریاست جمهوری چه گلی بر سر ما زدید که حال توقع حمایت دارید؟!
فلذا بزرگان اصلاحات قبل از آنکه در مورد کاندیدای 1400 چانه بزنند بهتر است تکلیف خود را با مردم روشن کنند.بخش خاکستری جامعه که سهم اصلی را دارد گوشش دیگر بدهکار شعارهای خوش آب و رنگ اصلاح طلبان نیست.آنان عمل می خواستند که نشد و حالا هم زمانی اعتماد و باورشان باز می گردد که این جریان شفاف و صادقانه توضیح دهد طی این 8سال وقتی مردم با تورم و گرانی دست و پنجه نرم می کردند کجا بودند که حالا مجددا سر و کله شان پیدا شده و از بدی اصولگرایان می گویند و لزوم رای دادن!شاید اصلاح طلبان پاسخ دهند: «می خواستیم اما نگذاشتند».
پاسخ به این ادعا یک جمله است:«اگر نگذاشتند چرا ماندید؟به خاطر میز و صندلی؟!»
نظر شما
آخرین اخبار
