کد خبر: ۴۵۴۷
تاریخ انتشار: ۲۰ آبان ۱۳۹۹ - ۱۱:۰۸
printنسخه چاپی
sendارسال به دوستان
در زماني که همه نگاه‌ها به انتخابات پرحاشيه و تاثيرگذار آمريکا دوخته شده و افزون بر رسانه‌ها و بازار، توجه مسئولان هم بدان معطوف است که البته در جاي خود بسيار مهم است و بايد به آن پرداخته شود، کرونا بر قدرت و شدت همه‌گيري خود افزوده است و در ستاندن قرباني رفته‌رفته عددهاي 400 را برايمان عادي کرده است

در زماني که همه نگاه‌ها به انتخابات پرحاشيه و تاثيرگذار آمريکا دوخته شده و افزون بر رسانه‌ها و بازار، توجه مسئولان هم بدان معطوف است که البته در جاي خود بسيار مهم است و بايد به آن پرداخته شود، کرونا بر قدرت و شدت همه‌گيري خود افزوده است و در ستاندن قرباني رفته‌رفته عددهاي 400 را برايمان عادي کرده است و مي‌رويم که به 500 و600 و بالاتر از آن هم عادت کنيم و مسئولان هم با کندي هرچه تمام‌تر به گفتن بايدها و شايدها اکتفا کنند! متاسفانه از ابتداي اين همه‌گيري خيلي دير عمل کرديم و با خونسردي گذاشتيم که اپيدمي از قم، استان به استان پيش رود و با سرعتي باورنکردني همه کشور را فراگيرد! اگر از همان ابتدا هزينه‌هاي قرنطينه قم و هر استاني که درگير کرونا مي‌شد را پرداخت مي‌کرديم و مسئولانه و با برنامه، پيگير و جدي تا رسيدن به يک نقطه اطمينان‌بخش پيش مي‌رفتيم، قطعا هزينه‌هاي سرسام‌آور کنوني از انساني گرفته تا اقتصادي به‌وجود نمي‌آمد و معيشت بحران‌زده مردم دچار زلزله مضاعفي نمي‌شد. کاملا روشن است که با وضعيت کنوني هر روز بر تعداد مبتلايان و درگذشتگان افزوده مي‌شود و کادر درمان کشور به ستوه آمده‌اند و رسما در حال حرکت به سمت يک فاجعه بزرگ هستيم. هوا تازه در حال سرد شدن است وآلودگي هوا هم از راه مي‌رسد و بنابر اجماع کارشناسان ميدان براي معرکه‌آفرين کرونا بيش از گذشته فراهم خواهد شد و خدا مي‌داند که در آينده نزديک ابعاد فاجعه تا چه حد گسترده شود آنچنان که شايد امکان بازگشت به نقطه کنوني هم از دسترس خارج شود. نکته بسيار مهم اين است که متوليان اصلي بجز سخنراني و موعظه کردن و تصميمات حداقلي کار ديگري انجام نمي‌دهند و مهم‌تر از آن با مردم سخن نمي‌گويند که علت اين همه تعلل و درجا زدن چيست؟ اگر مشکل معيشت مردم است که هست آيا با ادامه روند کنوني اقتصاد مردم بيش از پيش ضربه نمي‌خورد؟ خانواده‌اي که اکنون دچار بحران معيشت است و زندگيشان به سختي مي‌گذرد اگر يکي از اعضايش مبتلا شود چه وضعي پيدا خواهد کرد؟ گرسنگي و محروميت چون همراه بيماري مرگبار و مسري شود همان خانواده گرسنه چگونه خواهند توانست از پس سختي روزگار برآيد و خطر نابودي ايشان را تهديد نکند؟ مسئولان با کدام توجيه از تصميمات فوري و همه‌جانبه احتراز آشکار دارند و افزايش مرگ‌ها ايشان را به تکاپو نمي‌اندازد؟ راستي عدد فوت‌شدگان روزانه به کجا بايد برسد که قرنطينه شهرها در دستورکار قرار گيرد؟ چرا ما بايد در همه چيزخود را مستثنا بدانيم و از تجربه ديگر کشورها درست استفاده نکنيم؟ متاسفانه روزهاي سياه کنوني از قبل پيش‌بيني شده بود و ...
نام:
ایمیل:
* نظر: