نسخه چاپی
ارسال به دوستان
روزها و شب‌های دشواری بر ما و شهروندان کشورهای دیگر می‌گذرد. افق ناروشن پیامدهای اقتصادی و شغلی از یک طرف و از سوی دیگر خُلق‌هایی که هر روز تنگ‌تر می‌شوند و چهره‌هایی که هر روز گرفته‌تر و شهروندانی که هر روزی که می‌گذرد تندخوییِ بیشتری در پیش می‌گیرند.
روزها و شب‌های دشواری بر
ما و شهروندان کشورهای دیگر می‌گذرد. افق ناروشن پیامدهای اقتصادی و شغلی
از یک طرف و از سوی دیگر خُلق‌هایی که هر روز تنگ‌تر می‌شوند و چهره‌هایی
که هر روز گرفته‌تر و شهروندانی که هر روزی که می‌گذرد تندخوییِ بیشتری در
پیش می‌گیرند. در این میان، بیزاری از برخی سویه‌های فرهنگ مردم چین هم
بسیار در گوشه وکنار شنیده می‌شود و برخی در بیزاری شان از فرهنگ غذایی
مردم چین تا آنجا پیش رفته‌اند که انگِ نژاد پرستی را هم به جان می‌خرند.در
این که فرهنگ ویژه غذایی برخی مناطق کشور چین دردسرآفرین شده و جهانی را
با مشکل بزرگی گلاویز کرده...
حرفی نیست وباز در این هم حرفی نیست که همه فرهنگ‌ها گوهر و خر مُهره را با هم دارند و هیچ کسی هم سند نسپرده است که فرهنگ دیگران را در بست بپذیرد و فقط ثناگوی فرهنگ‌ها باشد. اما، مسئله کانونی اینجا است که در نقدها باید دامن انصاف را از کف نداد و راه زیاده روری را نکوبید. این که گفته می‌شود برخی چینی‌ها باید به بده بستان چندهزارساله انسان با طبیعت در زمینه خوراک احترام بیشتری بگذارد، نکته‌ای است که نباید از تکرار آن خسته شد، ولی در این میان در نقدها نباید از حاملان فرهنگ مورد نقد « انسان زُدایی» کرد و بر ریسمانِ ناسزا و توهین راه سپرد.
همانگونه که فرهنگ چین در برخی جاها زیان زننده به دیگران بوده، در فرهنگ ما نیز شاید مسائلی یافت شود که از نظر سایر ملل چندان خوشایند و پذیرفتنی نباشد! همانگونه که چینی‌ها میتوانند از برخی ویژه گی‌های فرهنگی ما مثل: وقت ناشناسی، انضباط ناپذیری و تک رُوی، بی‌علاقگی به کار گروهی و.. ایراد بگیرند،ما نیز حق داریم که از برخی گوشه‌های فرهنگی چینی‌ها و سایر کشورها انتقاد داشته باشیم و به نقد آنها کمر ببندیم.فرهنگ‌ها برای باورتر شدن نیازمند داد و ستد هستند و از این مقوله هیچ باکی نباید به دل راه داد. سویه‌هایی از فرهنگ غذایی چین از جمله ناپخته خواری و نیم پز خوری برخی حیواناتی که در بیشتر قریب به اتفاق فرهنگ‌های غذایی خوراک به حساب نمی‌آیند، بانی آسیب‌های بزرگ برای جهان والبته خودِ چینی‌ها شده است که این همه، سبب شده تا زمزمه‌هایی به گوش برسد که چینی‌ها در حال تجدید نظر در برخی از عادات غذایی خود در برخی استان‌ها هستند. هر انتقادی از هر فرهنگی لزوما به معنای نژاد پرستی و خودشیفتگی فرهنگی نیست. ما همانطور که فرهنگ‌های دیگر کشورها را با ترازوی نقد می‌سنجیم، باید از این طاقت و تحمل نیز برخوردار باشیم که دیگران هم به انتقاد از فرهنگ ما بپردازند. فرهنگ‌ها و ویژگی گفت و شنودی آنها و تاثیراتی که از یکدیگر در درازای زمان گرفته‌اند، چراغ راهنمای خوبی است برای نقد همدلانه فرهنگ‌ها از یکدیگر، بی‌آنکه دنیای پریشان امروز را پریشان تر از آنچه که هست، کنیم!
حرفی نیست وباز در این هم حرفی نیست که همه فرهنگ‌ها گوهر و خر مُهره را با هم دارند و هیچ کسی هم سند نسپرده است که فرهنگ دیگران را در بست بپذیرد و فقط ثناگوی فرهنگ‌ها باشد. اما، مسئله کانونی اینجا است که در نقدها باید دامن انصاف را از کف نداد و راه زیاده روری را نکوبید. این که گفته می‌شود برخی چینی‌ها باید به بده بستان چندهزارساله انسان با طبیعت در زمینه خوراک احترام بیشتری بگذارد، نکته‌ای است که نباید از تکرار آن خسته شد، ولی در این میان در نقدها نباید از حاملان فرهنگ مورد نقد « انسان زُدایی» کرد و بر ریسمانِ ناسزا و توهین راه سپرد.
همانگونه که فرهنگ چین در برخی جاها زیان زننده به دیگران بوده، در فرهنگ ما نیز شاید مسائلی یافت شود که از نظر سایر ملل چندان خوشایند و پذیرفتنی نباشد! همانگونه که چینی‌ها میتوانند از برخی ویژه گی‌های فرهنگی ما مثل: وقت ناشناسی، انضباط ناپذیری و تک رُوی، بی‌علاقگی به کار گروهی و.. ایراد بگیرند،ما نیز حق داریم که از برخی گوشه‌های فرهنگی چینی‌ها و سایر کشورها انتقاد داشته باشیم و به نقد آنها کمر ببندیم.فرهنگ‌ها برای باورتر شدن نیازمند داد و ستد هستند و از این مقوله هیچ باکی نباید به دل راه داد. سویه‌هایی از فرهنگ غذایی چین از جمله ناپخته خواری و نیم پز خوری برخی حیواناتی که در بیشتر قریب به اتفاق فرهنگ‌های غذایی خوراک به حساب نمی‌آیند، بانی آسیب‌های بزرگ برای جهان والبته خودِ چینی‌ها شده است که این همه، سبب شده تا زمزمه‌هایی به گوش برسد که چینی‌ها در حال تجدید نظر در برخی از عادات غذایی خود در برخی استان‌ها هستند. هر انتقادی از هر فرهنگی لزوما به معنای نژاد پرستی و خودشیفتگی فرهنگی نیست. ما همانطور که فرهنگ‌های دیگر کشورها را با ترازوی نقد می‌سنجیم، باید از این طاقت و تحمل نیز برخوردار باشیم که دیگران هم به انتقاد از فرهنگ ما بپردازند. فرهنگ‌ها و ویژگی گفت و شنودی آنها و تاثیراتی که از یکدیگر در درازای زمان گرفته‌اند، چراغ راهنمای خوبی است برای نقد همدلانه فرهنگ‌ها از یکدیگر، بی‌آنکه دنیای پریشان امروز را پریشان تر از آنچه که هست، کنیم!
نظر شما
آخرین اخبار
