نسخه چاپی
ارسال به دوستان
ویروسی نو ظهور جهان را به خود درگیر کرده و بشر امروز نگرانتر از گذشته ساعات را پشت سر می گذارد و جنگ و مرز بندی های سیاسی در این دوران، چهره ای نازیبا برای زمین ترسیم کرده است.
ویروسی نو ظهور جهان را به
خود درگیر کرده و بشر امروز نگرانتر از گذشته ساعات را پشت سر می گذارد و
جنگ و مرز بندی های سیاسی در این دوران، چهره ای نازیبا برای زمین ترسیم
کرده است. این کره خاکی که ما با حرص و ولع روی آن راه می رویم در منظومه
شمسی نقطه ای ناچیز بیشتر نیست. از این رو فضاپیمای ناسا تصویری از فاصله ۶
و نیم میلیارد کیلومتری زمین گرفته تا برای کسانی که درباره جهان تامل می
کنند حامل درس ناقابل بودن این پهنه باشد.
در این جهان ما ذره ای بیش نیستیم و جدی گرفتن بی حد و حصر این دنیا شاید بزرگترین اشتباه بشر از آغاز تا کنون باشد. هیچکس در صدد تایید فلسفه ی گوشه گیری و بی اعتباری جهان نیست. امامی توان گفت...
وقتی که یک ویروس چنین بشر را می آزارد و یک سیل یا زلزله ملتی را به کام مرگ فرو می برد پس جدی گرفتن این دنیا چرا؟ این روزها واژه «سلطان» غالب جامعه را یاد افرادی می اندازد که قصد دارند با احتکار کالا از آب گل آلود اقتصاد کشور ماهی های درشتی صید کنند. وقتی کسی به خاطر سود بیشتر ماسک یا کالا های بهداشتی احتکار می کند آیا نمی داند ویروس کرونا ممکن است آن چنان شیوع پیدا کند که عزیزان وی نیز از آن در امان نباشند؟ هر یک از ما قطره‌ای در این دریای بیکران هستیم که می توانیم با داشتن همین نقش اندک مفید باشیم. مفید مثل پزشکان و پرستارانی که این ایام پر اضطراب با تمام وجود در بیمارستان ها به مردم کمک می‌کنند و حتی در شرایطی که سلامتی شان در خطر است با سخره گرفتن ویروس کرونا و رقص و خنده هم به بیماران امید می بخشند و هم با انرژی بیشتر به کار خود ادامه می دهند. در همین راستا برابر این ها نیز محتکرانی بودند که تنها نفس خود را در نظر گرفتند، بی آنکه به هم وطنان خود اعتنایی بکنند. کره زمین هم یک سیاره در منظومه شمسی است و قرعه به نامش خورده تا انسان روی آن زندگی کند. اما کاش می شد پی برد محتکران این جهان را چگونه می‌بینند و پرستاران و پزشکان چطور؟کاش بدانیم تاریخی که ما از آن می‌گوییم.تمدن ها،پادشاهان،پول،قدرت،ظلم.علم، دانش همه و همه یک نقطه تار و نامعلوم است در منظومه شمسی با یک عکس از فاصله ۶ و نیم میلیارد کیلومتر و تمام...
در این جهان ما ذره ای بیش نیستیم و جدی گرفتن بی حد و حصر این دنیا شاید بزرگترین اشتباه بشر از آغاز تا کنون باشد. هیچکس در صدد تایید فلسفه ی گوشه گیری و بی اعتباری جهان نیست. امامی توان گفت...
وقتی که یک ویروس چنین بشر را می آزارد و یک سیل یا زلزله ملتی را به کام مرگ فرو می برد پس جدی گرفتن این دنیا چرا؟ این روزها واژه «سلطان» غالب جامعه را یاد افرادی می اندازد که قصد دارند با احتکار کالا از آب گل آلود اقتصاد کشور ماهی های درشتی صید کنند. وقتی کسی به خاطر سود بیشتر ماسک یا کالا های بهداشتی احتکار می کند آیا نمی داند ویروس کرونا ممکن است آن چنان شیوع پیدا کند که عزیزان وی نیز از آن در امان نباشند؟ هر یک از ما قطره‌ای در این دریای بیکران هستیم که می توانیم با داشتن همین نقش اندک مفید باشیم. مفید مثل پزشکان و پرستارانی که این ایام پر اضطراب با تمام وجود در بیمارستان ها به مردم کمک می‌کنند و حتی در شرایطی که سلامتی شان در خطر است با سخره گرفتن ویروس کرونا و رقص و خنده هم به بیماران امید می بخشند و هم با انرژی بیشتر به کار خود ادامه می دهند. در همین راستا برابر این ها نیز محتکرانی بودند که تنها نفس خود را در نظر گرفتند، بی آنکه به هم وطنان خود اعتنایی بکنند. کره زمین هم یک سیاره در منظومه شمسی است و قرعه به نامش خورده تا انسان روی آن زندگی کند. اما کاش می شد پی برد محتکران این جهان را چگونه می‌بینند و پرستاران و پزشکان چطور؟کاش بدانیم تاریخی که ما از آن می‌گوییم.تمدن ها،پادشاهان،پول،قدرت،ظلم.علم، دانش همه و همه یک نقطه تار و نامعلوم است در منظومه شمسی با یک عکس از فاصله ۶ و نیم میلیارد کیلومتر و تمام...
نظر شما
آخرین اخبار
