موضوع ويروس کرونا را از چند جنبه بايد نگاه کرد. جنبه اول موضوع درماني و بهداشتي است که طبيعتا درحوزه وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکي است که آنها هم به صراحت اعلام کردند هنوز شيوه درمان يا واکسن اين ويروس کشف نشده است و نکته مهم تر اينکه اين ويروس در ايران منتشر نشده که ما در خصوص روش درمان آن فقط به ايران متکي باشيم.
موضوع ويروس کرونا را از
چند جنبه بايد نگاه کرد. جنبه اول موضوع درماني و بهداشتي است که طبيعتا
درحوزه وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکي است که آنها هم به صراحت اعلام
کردند هنوز شيوه درمان يا واکسن اين ويروس کشف نشده است و نکته مهم تر
اينکه اين ويروس در ايران منتشر نشده که ما در خصوص روش درمان آن فقط به
ايران متکي باشيم. ويروسي که تقريبا دارد جهانشمول ميشود و طبيعتا اگر هر
يک از کشورهاي جهان راهکارهايي براي آن پيدا کند وزارت بهداشت و درمان هم
آن راهکار را اجرائي خواهد کرد. حال اينکه مثلا شهري قرنطينه بشود يا نشود،
درست است يا نه در حيطه تخصص کساني است که در بخش درمان صاحب نظر هستند.
اما يک واقعيت و يا يک فرض بديهي وجود دارد که اين بيماري جديد است و هنوز
واکسن آن وجود ندارد و کشورهاي مختلف شيوههاي مختلف براي درمان اين ويروس
به کار گرفته اند. بخش دوم اين است که تقريبا يک تقاضاي بيش از نياز براي
مواد ضدعفوني، ماسک و دستکش ايجاد شده است درحالي که از منظر وزارت بهداشت
کساني بايد از اين لوازم استفاده بکنند که يا مبتلا شدهاند و يا اينکه در
آستانه مبتلا شدن قرار دارند يا با بيماران سروکار دارند و به طور مشخص
کادر درماني بيش از ديگران در صف استفاده از اين گونه لوازم هستند. آنچه
مسلم است امروز اگر مردم ايران بهعنوان يک مثال خيلي ساده بخواهند هر کدام
يک بطري آب از مغازهها بخرند، يقينا ما 80 ميليون بطري آب نداريم يا هر
کالاي ديگري به تعداد مردم ايران به سختي شايد بتوان پيدا کرد. حتي اگر آن
کالا بهعنوان مثال نان باشد و اگر به خاطر استرس يا اضطراب افراد بخواهند
بيش از نياز خود هم درخواست بکنند باز آن کالا موجود نيست. همچنان که امروز
در کشورهاي صنعتي و پيشرفته موادضدعفوني کننده و ماسک وجود ندارد. نه تنها
ايران بلکه همه کشورهاي دنيا اين آمادگي را نداشتند که به تعداد افراد
لوازم ضدعفوني کننده يا ماسک و دستکش داشته باشند. لذا اين يک موضوع
غيرقابل هضم نيست که چرا اين لوازم کمياب شده است. فرض کنيم از حدود 25
ميليون خانوار ايراني تقريبا 20 درصد خانوار به ماسک دسترسي دارند و چون
اين ماسکها حداکثر مصرف يک روز هست، اگر امروز مصرف کنند باز فردا ماسکي
نخواهد بود. اما نکته سوم که مهمتر از دو نکته اول است اينکه ابتدا بايد به
فکر کادر پزشکي و پرستاران باشيم. آنها در معرض اين بيماران و آلودگي اين
ويروس هستند. ما هر قدر بتوانيم همه تجهيزات را در اختيار کساني که در صف
مقدم مبارزه با اين ويروس هستند، قرار دهيم حتما نتايج بهتري خواهيم گرفت.
به نظر ميرسد مجموع امکانات پزشکي در ايران اعم از امکانات متعلق به وزارت
بهداشت و درمان يا سازمان تامين اجتماعي يا بخش خصوصي يا همچنين نيروهاي
نظامي اگر پاي کار بيايد، جوابگوي مهار اين ويروس کرونا خواهد بود و وحدت
فرماندهي و وحدت مديريت امکانات موجود کشور ميتواند يک عامل موثر براي
ارائه خدمت به افراد مبتلابه ويروس کرونا باشد. در پايان از اين نکته نبايد
غفلت کرد که هم کيتهاي آزمايشگاهي طبيعتا در آينده فراوان خواهد بود براي
اينکه هرکس به هر دليل سرماخوردگي احساس نکند که کرونا دارد و هم اينکه در
روزهاي آينده مديريت بهتري براي ارائه سرويس به بيماران مبتلا به ويروس
کرونا انجام خواهد گرفت.