نسخه چاپی
ارسال به دوستان
دیگر تا انتخابات فرصت چندانی نمانده است. با این وجود، فضای سیاست همچنان سرد و بیروح است. تمِ جامعه اصلاً تب انتخابات ندارد. امیدوارم که در این فرصت اندک، نشاط سیاسی به فضای سیاسی کشور بازگردد.
محمدعلی وکیلی
دیگر تا انتخابات فرصت
چندانی نمانده است. با این وجود، فضای سیاست همچنان سرد و بیروح است. تمِ
جامعه اصلاً تب انتخابات ندارد. امیدوارم که در این فرصت اندک، نشاط سیاسی
به فضای سیاسی کشور بازگردد.
اصلاحطلبان با تشکیل نهاد اصلاحطلبی (شورای سیاستگذاری)، چند سال است که احزاب و آرای خود را سامان دادهاند. نهادسازی متضمن تشکیل سازمان رای است. این ضرورت بهدرستی در میان اصلاحطلبان تشخیص داده شد و به تن این مطالبه جامه عمل پوشانده شد. توفیق اصلاحطلبان در کلانشهرها در دو انتخابات مجلس سال۹۴ و شورای شهر سال۹۶ تا حد زیادی مرهون سازماندهی آرا توسط نهادِ اصلاحطلبی بود. معتقدم اکنون باتوجه به نکات زیر، شورای محترم سیاستگذاری (با وجود همه محدودیتها و ملاحظات) همچنان باید در انتخابات با دادن لیست، مشارکتِ فعال داشته باشد.
۱- ما بخشی از جمهوری اسلامی هستیم. من یکی که معتقدم هرچند اکنون به حاشیه قدرت رانده شدهایم، اما نظراً و مفهوماً اصلاحطلبی هسته ایده جمهوری اسلامی است. از این روی، با وجود همه گلایهها و رنجشها، قلبمان برای تعالی و حفظ این نظام میتپد. اکنون کشور و نظام به مشارکت بالا بیش از هرچیزی نیاز دارد. سیاست تعلیق (که فرصتسوزترین سیاست است)، تنها با یک مشارکت بالا امکان شکست دارد. درست است که نهادهای متولی در قدرت برای فراهمآوری امکان مشارکت بیشترین سهم را میتوانند داشته باشند، اما ما به حکم داشتنِ علاقه اصیلتر به این کشور و نظام، باید گام خود را برداریم و سهم خود را مستقلاً ادا کنیم.
۲- خب ما اصلاحطلبیم! هیچ راه و هیچ ایدهای جز صندق رای نمیشناسیم. اصولاً نباید نسخههایمان، جز رسمیت دادن به صندوق رای چیز دیگری باشد. «صندوق رای» و انتخابات همیشه از اِلِمانهای سیاسی اصلاحطلبان در حوزه عمومی بود.
۳- اصلاحطلبان به حکم اصلاحطلبی باید همیشه از «امکان سیاست» صیانت کنند. ما نهتنها حق نداریم امکانهای ولو اندکِ موجود را بسوزانیم؛ بلکه حتی مکلفیم مواضع خود را به گونهای انتخاب کنیم که امکانهای جدید خلق کنیم. در واقع، باید بدانیم که ما در شورای سیاستگذاری به نیابت از مردم اصلاحطلب، تصمیم میگیریم؛ بنابراین منافع و مصالح جامعه اصلاحطلب باید بر هرچیزی در تصمیمات ارجح باشد. گمان میکنم ما بههیچوجه مجاز نباشیم که خود و مردم را از «امکان پارلمان» محروم کنیم.
۴- یک جریان زنده برای حفظ سازمان رای خود، در هر شرایطی باید لیست بدهد و موقعیت خود را حفظ کند. در سیاست نباید منتظر معجزه نشست. هیچ تضمینی وجود ندارد که در صورت رها کردن سازمان رای خود در جامعه، همین امکانها و امکانات موجود، حفظ شود.
اصلاحطلبان با تشکیل نهاد اصلاحطلبی (شورای سیاستگذاری)، چند سال است که احزاب و آرای خود را سامان دادهاند. نهادسازی متضمن تشکیل سازمان رای است. این ضرورت بهدرستی در میان اصلاحطلبان تشخیص داده شد و به تن این مطالبه جامه عمل پوشانده شد. توفیق اصلاحطلبان در کلانشهرها در دو انتخابات مجلس سال۹۴ و شورای شهر سال۹۶ تا حد زیادی مرهون سازماندهی آرا توسط نهادِ اصلاحطلبی بود. معتقدم اکنون باتوجه به نکات زیر، شورای محترم سیاستگذاری (با وجود همه محدودیتها و ملاحظات) همچنان باید در انتخابات با دادن لیست، مشارکتِ فعال داشته باشد.
۱- ما بخشی از جمهوری اسلامی هستیم. من یکی که معتقدم هرچند اکنون به حاشیه قدرت رانده شدهایم، اما نظراً و مفهوماً اصلاحطلبی هسته ایده جمهوری اسلامی است. از این روی، با وجود همه گلایهها و رنجشها، قلبمان برای تعالی و حفظ این نظام میتپد. اکنون کشور و نظام به مشارکت بالا بیش از هرچیزی نیاز دارد. سیاست تعلیق (که فرصتسوزترین سیاست است)، تنها با یک مشارکت بالا امکان شکست دارد. درست است که نهادهای متولی در قدرت برای فراهمآوری امکان مشارکت بیشترین سهم را میتوانند داشته باشند، اما ما به حکم داشتنِ علاقه اصیلتر به این کشور و نظام، باید گام خود را برداریم و سهم خود را مستقلاً ادا کنیم.
۲- خب ما اصلاحطلبیم! هیچ راه و هیچ ایدهای جز صندق رای نمیشناسیم. اصولاً نباید نسخههایمان، جز رسمیت دادن به صندوق رای چیز دیگری باشد. «صندوق رای» و انتخابات همیشه از اِلِمانهای سیاسی اصلاحطلبان در حوزه عمومی بود.
۳- اصلاحطلبان به حکم اصلاحطلبی باید همیشه از «امکان سیاست» صیانت کنند. ما نهتنها حق نداریم امکانهای ولو اندکِ موجود را بسوزانیم؛ بلکه حتی مکلفیم مواضع خود را به گونهای انتخاب کنیم که امکانهای جدید خلق کنیم. در واقع، باید بدانیم که ما در شورای سیاستگذاری به نیابت از مردم اصلاحطلب، تصمیم میگیریم؛ بنابراین منافع و مصالح جامعه اصلاحطلب باید بر هرچیزی در تصمیمات ارجح باشد. گمان میکنم ما بههیچوجه مجاز نباشیم که خود و مردم را از «امکان پارلمان» محروم کنیم.
۴- یک جریان زنده برای حفظ سازمان رای خود، در هر شرایطی باید لیست بدهد و موقعیت خود را حفظ کند. در سیاست نباید منتظر معجزه نشست. هیچ تضمینی وجود ندارد که در صورت رها کردن سازمان رای خود در جامعه، همین امکانها و امکانات موجود، حفظ شود.
نظر شما
آخرین اخبار
