نسخه چاپی
ارسال به دوستان
شمارش معکوس برای انتخابات مجلس یازدهم آغاز شده است. قریب به دو ماه بیشتر به این انتخابات زمان باقی نمانده است. اصولگرایان با تمام توان به میدان آمدهاند. رقابت بر سرِ اصولگرایان در تهران، تنور انتخابات را میان آنان داغ کرده است.
محمدعلی وکیلی
شمارش معکوس برای انتخابات
مجلس یازدهم آغاز شده است. قریب به دو ماه بیشتر به این انتخابات زمان
باقی نمانده است. اصولگرایان با تمام توان به میدان آمدهاند. رقابت بر سرِ
اصولگرایان در تهران، تنور انتخابات را میان آنان داغ کرده است.
اصلاحطلبان اما با بیم و امید به پیشواز این انتخابات میروند. در هفتهای
که گذشت پرونده نامزدها از ایستگاه هیئتهای اجرایی رد شد و حال همه
چشمها به هیئتهای نظارت و شورای محترم نگهبان دوخته شده است. نحوه
عملکرد شورای نگهبان در این ایستگاه، میتواند بر رقابتی کردنِ انتخابات
تاثیرگذار باشد.
اما دو ماه مانده به انتخابات، سوال اساسی این است که گروههای سیاسی با کدام استراتژی و برنامه و کدامین شعار بنای رقابت دارند؟ این سوالات با توجه به شرایط امروز جامعه اهمیت دوچندان پیدا می‌کند و نقش تعیینکننده در میزان مشارکت مردم ایفا می‌کند. در واقع، برنامه طرفین رقابت، بیش از هر عاملی میتواند در رقابتی کردن انتخابات نقش ایفا کند. جامعه اکنون با انبوهی از مشکلاتی که بر سرش آوار شده، گروههای سیاسی را میپاید که کدامیک نسخه شفابخش دارند. به عبارتی، نزاع این انتخابات، نزاع برنامهها است. مردم دستپخت همه اسامی را چشیده و سنجیدهاند. وضعِ امروزِ ایران، محصولِ مدیریت همه اسامی است. اسامی دیگر اعتمادانگیز نیستند؛ بلکه مردم منتظر استراتژیهای طرفیناند. به گمانم اگر احساس تغییر در استراتژیهای گروههای مرسوم نکنند امیدی به این انتخابات نمیبندند و لذا مشارکت نمیکنند. هر گروهی بتواند نسخه نجاتبخش ارائه کند، پیروز خواهد شد. معتقدم که مردم متوجه شدهاند که با تغییر اسامی صاحبمنصب لزوماً تغییری در وضع فعلی خاصل نمیشود. این نحوه حکمرانی پایش لنگ میزند. لذا باید راهبردها برای رسیدن به یک حکمرانیِ مطلوب، تغییر کند. چشم مردم به ما نامزدها و گروههای سیاسی دوخته شده تا ببینند کدامیک استراتژی و برنامه عبور از وضع فعلی را ارائه خواهیم داد. اگر هیچ گروهی نتوانند نسخه نجاتبخش بپیچند، مشارکت پایین خواهد بود و در این صورت نیز فرقی نمیکند پیروزِ صندوقهای خالی کدام گروه بشود؛ ما بدون مشارکت مردم از این بحران خارج نخواهیم نشد!
اما دو ماه مانده به انتخابات، سوال اساسی این است که گروههای سیاسی با کدام استراتژی و برنامه و کدامین شعار بنای رقابت دارند؟ این سوالات با توجه به شرایط امروز جامعه اهمیت دوچندان پیدا می‌کند و نقش تعیینکننده در میزان مشارکت مردم ایفا می‌کند. در واقع، برنامه طرفین رقابت، بیش از هر عاملی میتواند در رقابتی کردن انتخابات نقش ایفا کند. جامعه اکنون با انبوهی از مشکلاتی که بر سرش آوار شده، گروههای سیاسی را میپاید که کدامیک نسخه شفابخش دارند. به عبارتی، نزاع این انتخابات، نزاع برنامهها است. مردم دستپخت همه اسامی را چشیده و سنجیدهاند. وضعِ امروزِ ایران، محصولِ مدیریت همه اسامی است. اسامی دیگر اعتمادانگیز نیستند؛ بلکه مردم منتظر استراتژیهای طرفیناند. به گمانم اگر احساس تغییر در استراتژیهای گروههای مرسوم نکنند امیدی به این انتخابات نمیبندند و لذا مشارکت نمیکنند. هر گروهی بتواند نسخه نجاتبخش ارائه کند، پیروز خواهد شد. معتقدم که مردم متوجه شدهاند که با تغییر اسامی صاحبمنصب لزوماً تغییری در وضع فعلی خاصل نمیشود. این نحوه حکمرانی پایش لنگ میزند. لذا باید راهبردها برای رسیدن به یک حکمرانیِ مطلوب، تغییر کند. چشم مردم به ما نامزدها و گروههای سیاسی دوخته شده تا ببینند کدامیک استراتژی و برنامه عبور از وضع فعلی را ارائه خواهیم داد. اگر هیچ گروهی نتوانند نسخه نجاتبخش بپیچند، مشارکت پایین خواهد بود و در این صورت نیز فرقی نمیکند پیروزِ صندوقهای خالی کدام گروه بشود؛ ما بدون مشارکت مردم از این بحران خارج نخواهیم نشد!
نظر شما
آخرین اخبار
