هنوز جامعه گريه و ترس دانشآموز آن مدرسه را در آغوش مادرانشان فراموش نکرده که از صداي تيراندازي در حيات مدرسه، از شدت وحشت فرياد ميزدند و گريه ميکرد
هنوز جامعه گريه و ترس
دانشآموز آن مدرسه را در آغوش مادرانشان فراموش نکرده که از صداي
تيراندازي در حيات مدرسه، از شدت وحشت فرياد ميزدند و گريه ميکردند. در
اين کليپ نشان داده ميشد در روز شروع سال تحصيلي در مراسم بازگشايي
مدرسهاي ابتدايي در شهرستان قم، پليس ضد شورش با مانور نظامي و صداي آژير
گوشخراش، تيراندازي با اتومبيلهاي مشکي ضد شورش پليس وارد مدرسه ابتدايي
شده و شروع به شليک ميکند. بسياري سکوت وزير آموزش و پرورش در مواجهه با
اين اقدام را در رابطه با موضوعات سياسي برداشت کردند و در حالي که اين
اتفاق در هر کجاي دنيا رخ ميداد، مدير آموزش و پرورش آن استان و شهرستان
خلع ميشد، سکوت وزير علامت سوال ديگري را در ذهن مردم ايجاد کرد.
تخريب روحي و رواني دانشآموزان
معصومه بياتي، روانشناس کودک در رابطه با تاثير اين اتفاق بر ذهن
دانشآموزاني که با شور و اشتياق وصف ناشندني اول مهر به مدرسه رفتند، به
«آرمان ملي» ميگويد: ما در هيچجاي دنيا سابقه چنين اتفاقي را نداشتيم و
هيچزماني ايجاد فضاي امنيتي و رعب و وحشت در مدارس سابقه نداشته و ندارد.
شما حالا اگر به آن دانش آموزاني که در حيات مدرسه حضور داشتند و از شدت
ترس اشک ميريختند، مراجعه کنيد شاهد خواهيد بود که قطعا آنها از نظر روحي و
رواني دچار مشکل هستند. بيترديد آثار روحي و ترس ناشي از اين اتفاق را
نميتوان بر روي کودکان به راحتي جبران کرد و سالها زمان نياز دارد که ذهن
آنها از اين اتفاق پاک کرد. از سوي ديگر کدام مدير و با چه انگيزهاي باعث
ايجاد اين مانور در مدرسه ابتدايي ميشود، خود اين موضوع باعث ترس بچهها
از پليس خواهد شد، در حالي که همه ميدانند، نامناسبترين اقدام براي نشان
دادن اقتدار پليس حيات مدرسه ابتدايي است.دريغ از پيگيري باتوجه به اين
صحبتها سوالي که مطرح ميشود اين است که وزير آموزش و پرورش، چطور با يک
معلم که يک دانش آموز را تنبيه کرده به اين سرعت برخورد ميکند، در حالي که
مديري که با تخلفات زياد که در سيستم بازرسي استانداري قم در حال بررسي
است و باعث ترس و اضطراب روحي در ميان 300 تا 400 دانشآموز شده است،
برخوردي نميکند و بايد به کار خود ادامه دهد و دريغ از يک توبيخ کتبي.
بيترديد هيچفردي در کشور تنبيه بدني دانش آموزان را تاييد نميکند، اما
چطور شخص وزير در مقابل مديري که خود را منتسب بيجهت به دفتر رئيس قوه
مقننه ميداند، سکوت ميکند اين جاي سوال دارد. در حالي که سياست زدگي سم
مهلکي بر پيکره نهاد بزرگ آموزش و پرورش به حساب ميآيد. بدون ترديد عليرضا
نيک نژاد کارشناس آموزشي پاسخ اين سوال را بهتر از هر کس ديگري ميداند.
وي در گفتوگو با خبرنگار «آرمان ملي» ميگويد: درباره آنچه که در يکي از
مدارس يزد رخ داد، همه جامعه و معلمان اين موضوع را تاييد نميکنند و بايد
تلاش کنيم که اين تنبيههاي بدني در سيستم آموزشي کشور به حداقل برسد.
مشکل تنبيه بدني در کشور ما جنبههاي فرهنگي و اجتماعي دارد و فقط شامل
دانش آموزان نميشود و در برخي از موارد يک فرد خاطي که در خيابان از سوي
نيروي انتظامي جلب ميشود، اول کتک ميخورد و بعد او را بازداشت ميشود.
اما با توجه به همهگير شدن تلفنهاي همراه با دوربين، اين موضوع در سطح
جامعه و مدارس کاهش چشمگيري داشته است.
از خانوادههاي دانشآموزان قم عذرخواهي نشد؟
وي در ادامه خاطرنشان ميکند: وزير آموزش پرورش در يک اقدام شايسته از
طرف يکميليون معلم احساس شرمساري کرده و از خانواده پسر تنبيه شده
عذرخواهي کرده است، ولي ايشان چرا زمانيکه حقوق معلمان پرداخت نميشود،
عذرخواهي نميکند، چرا وقتي نيروي انتظامي در مقابل چشم بچهها به بهانه
مانور اول مهر، تيراندازي ميکند ايشان احساس شرمساري ندارند، چرا زماني که
يک دانش آموز در کلاسهاي بالاي 40 نفر حضور پيدا ميکند و معلم در اين
کلاسهاي به جاي تعليم و آموزش بايد مبصر کلاس باشد، اين عذرخواهي وجود
ندارد و دهها مورد ديگر. چرا وقتي حقوق معلمان حق التدريسي پرداخت نميشود
و تنبيه روحي براي آنها صورت ميگيرد، کسي عذرخواهي نميکند. پس اميدواريم
جناب وزير آموزش و پرورش فکري هم به حال اين موضوع انجام دهند. همانطور
که در اتفاقي که در اول مهر در قم رخ داد، آثار تخريبي وحشتناکي بر روي ذهن
دانش آموزان وحشت زده گذاشت، ولي چشمشان را بهدليل اينکه برخي مديران از
طرف نهادهايي که قدرتمندتر از آموزش و پرورش هستند حمايت خواهند شد، بست.
آقاي حاجي ميرزايي برخي مواقع در برخوردها با مديران خاطي مجبور به سياسي
کاري ميشود، در حالي که در هر جاي دنيا اين اتفاق رخ ميداد، نه تنها مدير
آن استان برکنار ، بلکه وزير نيز استيضاح ميشد. اين ملاحظهکاريهاي
سياسي تنها مختص آقاي حاجي ميرزايي نيست و اکثر وزيران و مديران ارشد آموزش
و پرورش در چند دهه گذشته نتوانستند از حقوق واقعي آموزش و پرورش حمايت
کنند. اگر هم ميبينيم که امروز وزير در يک اقدام مردم پسندانه مدير يا
معاون يک مدرسه را برکنار ميکند، چون جامعه تنبيه بدني را نميپذيرد.