نسخه چاپی
ارسال به دوستان
زادگاه «خورجین‌بافی ایران» را می‌توان حسن‌آباد جرقویه، شهری در ۱۱۰ کیلومتری استان اصفهان نامید، شهر کوچک و کویری که در بسیاری از خانه‌های آن کارگاه‌های کوچک خورجین‌بافی هنوز فعال است.
صنعت خورجین‌بافی، امروزه به
دست‌بافته‌ای بدون گره گفته می‌شود که به‌صورت ذهنی و معمولا با نقوش هندسی
مختلف و حتی زاویه‌دار بافته می‌شود و به‌طور معمول عرضی بین ۳۰ تا ۹۰
سانتی‌متر دارد که بافت آن در حالت قواره‌ای است و در چهارنوع موتوری،
هوندایی، چرخی و الاغی تهیه می‌شود. این بافته در قدیم برای جابه‌جایی
بارها روی چهارپایان استفاده می‌شده و در واقع نوعی بالاپوش برای حیوانات
بوده که به آن «پالان» هم می‌گفتند، اما بعدها برای موتور و دوچرخه نیز
استفاده می‌شد، ضمن این‌که تا مدتی نیز در جهیزیۀ عروس هم استفاده می‌شده
است.
نظر شما
آخرین اخبار
