نسخه چاپی
ارسال به دوستان
معمولا در فاصله يک سال مانده به انتخابات مجلس شوراي اسلامي تيم‌هاي انتخاباتي در شهرستان‌ها رفته رفته آرايش انتخاباتي به خود مي‌گيرند و باتوجه به گزينه‌هايي که براي حضور در کارزار انتخابات معرفي مي‌کنند اميدوارند تا بتوانند صندلي‌هاي بهارستان را به خود تخصيص دهد.
آرمان امروز، گروه سياسي: معمولا
در فاصله يک سال مانده به انتخابات مجلس شوراي اسلامي تيم‌هاي انتخاباتي
در شهرستان‌ها رفته رفته آرايش انتخاباتي به خود مي‌گيرند و باتوجه به
گزينه‌هايي که براي حضور در کارزار انتخابات معرفي مي‌کنند اميدوارند تا
بتوانند صندلي‌هاي بهارستان را به خود تخصيص دهد. هرچند انتخابات سال آينده
با حاشيه‌هاي بسياري روبه‌رو است ولي بخشي از سياستمداران همواره اميدوار
به آينده در حال برنامه‌ريزي هستند. يکي از نگراني‌هايي که در اين بين به
چشم مي‌خود موضوع مشارکت شهروندان در اين کارزار است، اگر همانند دوره‌هاي
پيش نامزدها با گزينه ردصلاحيت از انتخابات کنار بروند قطعا انتخابات
حداقلي در پيش خواهيم داشت.
فاصله زماني تا انتخابات مجلس دوازدهم چندان طولاني نيست اما فضاي سياسي کشور اين روزها آنقدر درگير اعتراضات و تجمعات مردمي شده است که کمتر مجالي براي پرداختن به اين انتخابات وجود دارد. با اين وجود برخي زمزمه هاي شنيده شده از گوشه و کنار اردوگاه اصولگرايان حکايت از آغاز تحرکات معطوف به انتخابات در اين جريان دارد.
در بحبوحه انتخابات مجلس يازدهم بود که طيفي از «اصولگرايان» با سازوکاري جديد تصميم به ورود به انتخابات گرفتند و خروجي اين تصميم شوراي ائتلاف نيرو‌هاي انقلاب اسلامي بود. يک جبهه ائتلاف که طيف‌هايي از «نواصولگريان» چون «جمعيت ايثارگران انقلاب اسلامي»، «جمعيت پيشرفت و عدالت ايران اسلامي»، «جمعيت جانبازان انقلاب اسلامي»، «جمعيت رهپويان انقلاب اسلامي» و «حزب توسعه و عدالت ايران اسلامي» در آن حضور داشتند. اين شورا اما به مثابه ديگر سازوکارهاي اصولگرايانه طي سال‌هاي اخير وحدت حداکثري را ايجاد نکرد. «جبهه پايداري» يک سوي اختلافات با اين سازوکار بود و طيف سنتي‌ها و قديميترهاي اصولگرا هم چندان با اين سازوکار موافق نبودند. بعد از رايزني‌ها و لابي‌هاي دقيقه آخري و دادن سهم‌هاي محسوس در ليست نهايي، جبهه پايداري و اين شورا يک ليست مشترک منتشر کردند که البته سهم بسيار اندکي را نيز به سنتي هاي اصولگرا داده بودند. ليست رأي آورد اما اين پايان اختلافات نبود و بارديگر بين همان ها که در ليست بودند اختلاف بالا گرفت. از يک سو «مصطفي ميرسليم» بر سر صندلي رياست «محمدباقر با قاليباف» به جدال برخاست و البته در اين جدال به پرونده اقتصادي قاليباف ورود کرد. پايداري‌چي‌ها هم از ابتدا حضور قاليباف در اين ليست را قبول نداشتند و آخر با گرفتن سهم زياد تن به سرليستي او داده بودند در مجلس گاه و بيگاه براي آقاي رئيس ايجاد دردسر کردند.
در کنار احزاب اصولگرا در چند هفته اخير تحرکاتي در بين اعتداليون سياسي ايران به چشم مي‌خورد. از يک سو طيف اطراف «حسن روحاني» که به حزب «اعتدال و توسعه» معروف هستند در حال شکا دادن تيم‌هاي انتخاباتي خود هستند. در سوي ديگر هم به‌نظر افرادي که در اطراف «علي لاريجاني» تجمع کرده‌اند، بعد از شوکي که با رد صلاحيت او در انتخابات رياست جمهوري 1400 به آنها وارد شد حالا به‌دنبال جبران مافات هستند. آنچه مشخص است اگر ردصلاحيت گريبان‌گير اين دو جريان را نگيرد مي‌توانند رقيب خوبي براي اصولگرايان مستقر باشند.
در اين بين بايد به طيف «اصلاح‌طلبان» هم اشاره کنيم که حضور آنها مي‌تواند باعث پرشور شدن انتخابات شود. تا کنون آنچه از احزاب اصلاح‌طلبان نمايان است تحرکي از خود نشان نداده‌اند. بايد منتظر ماند تا ديد که آيا با باز شدن فضاي رقابت انتخاباتي مي‌توانيم شاهد حضور اين طيف سياسي باشيم.
فاصله زماني تا انتخابات مجلس دوازدهم چندان طولاني نيست اما فضاي سياسي کشور اين روزها آنقدر درگير اعتراضات و تجمعات مردمي شده است که کمتر مجالي براي پرداختن به اين انتخابات وجود دارد. با اين وجود برخي زمزمه هاي شنيده شده از گوشه و کنار اردوگاه اصولگرايان حکايت از آغاز تحرکات معطوف به انتخابات در اين جريان دارد.
در بحبوحه انتخابات مجلس يازدهم بود که طيفي از «اصولگرايان» با سازوکاري جديد تصميم به ورود به انتخابات گرفتند و خروجي اين تصميم شوراي ائتلاف نيرو‌هاي انقلاب اسلامي بود. يک جبهه ائتلاف که طيف‌هايي از «نواصولگريان» چون «جمعيت ايثارگران انقلاب اسلامي»، «جمعيت پيشرفت و عدالت ايران اسلامي»، «جمعيت جانبازان انقلاب اسلامي»، «جمعيت رهپويان انقلاب اسلامي» و «حزب توسعه و عدالت ايران اسلامي» در آن حضور داشتند. اين شورا اما به مثابه ديگر سازوکارهاي اصولگرايانه طي سال‌هاي اخير وحدت حداکثري را ايجاد نکرد. «جبهه پايداري» يک سوي اختلافات با اين سازوکار بود و طيف سنتي‌ها و قديميترهاي اصولگرا هم چندان با اين سازوکار موافق نبودند. بعد از رايزني‌ها و لابي‌هاي دقيقه آخري و دادن سهم‌هاي محسوس در ليست نهايي، جبهه پايداري و اين شورا يک ليست مشترک منتشر کردند که البته سهم بسيار اندکي را نيز به سنتي هاي اصولگرا داده بودند. ليست رأي آورد اما اين پايان اختلافات نبود و بارديگر بين همان ها که در ليست بودند اختلاف بالا گرفت. از يک سو «مصطفي ميرسليم» بر سر صندلي رياست «محمدباقر با قاليباف» به جدال برخاست و البته در اين جدال به پرونده اقتصادي قاليباف ورود کرد. پايداري‌چي‌ها هم از ابتدا حضور قاليباف در اين ليست را قبول نداشتند و آخر با گرفتن سهم زياد تن به سرليستي او داده بودند در مجلس گاه و بيگاه براي آقاي رئيس ايجاد دردسر کردند.
در کنار احزاب اصولگرا در چند هفته اخير تحرکاتي در بين اعتداليون سياسي ايران به چشم مي‌خورد. از يک سو طيف اطراف «حسن روحاني» که به حزب «اعتدال و توسعه» معروف هستند در حال شکا دادن تيم‌هاي انتخاباتي خود هستند. در سوي ديگر هم به‌نظر افرادي که در اطراف «علي لاريجاني» تجمع کرده‌اند، بعد از شوکي که با رد صلاحيت او در انتخابات رياست جمهوري 1400 به آنها وارد شد حالا به‌دنبال جبران مافات هستند. آنچه مشخص است اگر ردصلاحيت گريبان‌گير اين دو جريان را نگيرد مي‌توانند رقيب خوبي براي اصولگرايان مستقر باشند.
در اين بين بايد به طيف «اصلاح‌طلبان» هم اشاره کنيم که حضور آنها مي‌تواند باعث پرشور شدن انتخابات شود. تا کنون آنچه از احزاب اصلاح‌طلبان نمايان است تحرکي از خود نشان نداده‌اند. بايد منتظر ماند تا ديد که آيا با باز شدن فضاي رقابت انتخاباتي مي‌توانيم شاهد حضور اين طيف سياسي باشيم.
نظر شما
آخرین اخبار
