اگر نگاهی به مناسبات «دولت اسرائیل» با کشورهای منطقه بیندازیم میبینیم که آنها در طول سالهای اخیر رفته رفته به «منطقه خلیج فارس» وارد شدهاند و نهتنها روابط خود با این کشورها را به حالت عادی تبدیل کرده است، بلکه میبینیم که روابط خود با «جمهوری آذربایجان» را هم بهنوعی مستحکم کرده است.
اگر نگاهی به مناسبات «دولت اسرائیل» با کشورهای منطقه بیندازیم میبینیم
که آنها در طول سالهای اخیر رفته رفته به «منطقه خلیج فارس» وارد شدهاند
و نهتنها روابط خود با این کشورها را به حالت عادی تبدیل کرده است، بلکه
میبینیم که روابط خود با «جمهوری آذربایجان» را هم بهنوعی مستحکم کرده
است. با این تعریف باید بگوییم که حالا دیگر اسرائیل، ایران را محاصره کرده
است. همچنین آنها با «پاکستان» و «ترکیه» هم از ابتدا روابط تنگاتنگی
داشتهاند. در منطقه تنها «عراق» است که تنها به دلیل منافع خودش هنوز با
اسرائیل وارد مذاکره نشده است که دولت «بغداد» تنها برای بازسازی کشور خود و
نزدیکی به ترکیه و «عربستان» و ایران هنوز در این پازل قرار نگرفته است.
بهنظر میآید باتوجه به مناسبات کشورهای عرب با اسرائیل آنها هم احتمالا
در این پازل حضور خواهند یافت. باتوجه به اینکه مقامات ایرانی بر افزایش
تولید تاکید دارند باید بگوییم که مناسبات منطقهای اجازه صادرات را نخواهد
داد و در داخل ایران هم نیازی با این انبوه تولید نداریم. ایران با توجه
به اینکه در دوره «محمود احمدینژاد» بهنوعی خود را با دنیا درگیر کرده
است بهنظر راهی به جز گفتوگوهای منطقهای ندارد. ایران باید باتوجه اینکه
از حقوق «ملت فلسطین» دفاع خواهد کرد باید راه جدیدی در منطقه باز کند که
هم بتواند از فلسطینیها و هم از منافع خود دفاع کند. توجه داشته باشید که
حمایت از مردم دیگر کشورها که مورد ظلم قرار گرفتهاند در چهارچوب جهانی
پذیرفته است و حمایت از آنها در چهارچوب دیپلماتیک هیچ ایرادی ندارد. ایران
هم باید حالت تدافعی خود را در منطقه حفظ کند و هم باید راهی برای دور زدن
محاصره اسرائیل پیدا کند.