نسخه چاپی
ارسال به دوستان
جلیل رحیمی جهان‌آبادی
عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس
ونزوئلا در صورت حضور در بازارهای جهانی و همکاری با ایران می‌تواند آثار مهمی را بر قیمت و میزان عرضه انرژی در جهان بگذارد. ما تلاش می‌کنیم در روابط خودمان با کشورهای مختلف از تمام ظرفیت‌های موجود استفاده کنیم. کشورهای آمریکای لاتین جزو کشورهایی هستند ونزوئلا در صورت حضور در بازارهای جهانی و همکاری با ایران می‌تواند آثار مهمی را بر قیمت و میزان عرضه انرژی در جهان بگذارد. ما تلاش می‌کنیم در روابط خودمان با کشورهای مختلف از تمام ظرفیت‌های موجود استفاده کنیم. کشورهای آمریکای لاتین جزو کشورهایی هستند که به دلایل متعددی برای ما دارای اهمیتند. مسائل سیاسی اولین دلیلی است که برقراری رابطه با کشورهای آمریکای لاتین را برای ما حائز اهمیت می‌سازد. مواضع مستقل این کشورها در مقابل قدرت‌های بزرگ از جمله آمریکا یکی از شاخصه‌های مهم توسعه روابط با آن‌هاست که در قانون اساسی ما نیز بر آن تاکید شده است. ضمن اینکه ما به وسیله تعامل و همگرایی با کشورهای مستقل می‌توانیم بخشی از فشارهای وارده از طرف قدرت‌های بزرگ را تعدیل کنیم. توسعه روابط با کشورهایی نظیر ونزوئلا و سایر ممالک آمریکای لاتین به لحاظ سیاسی و اقتصادی برای ما مهم است، ونزوئلا جزو کشورهایی است که تمایل بسیاری دارد روابط سیاسی و اقتصادی خود را با ما گسترش دهد. یعنی تمایل دارد هم تجار ما در ونزوئلا حضور فعال‌تری داشته و هم در روابط سیاسی و مجامع بین‌الملل این کشور در کنار ما باشد. طبیعتا ما هم به عنوان کشوری مستقل و در حال توسعه علاقه‌مند به توسعه روابط با این کشورها هستیم. ونزوئلا یکی از قطب‌های تولید انرژی است، ایران نمونه این همکاری را در حوزه گاز از طریق همکاری با روسیه و قطر در اوپک گازی انجام داد. ونزوئلا هم به لحاظ میزان ذخایر نفت و نقشی که در حوزه انرژی جهان دارد و هم به لحاظ عملکردش در آمریکای لاتین به عنوان کشوری مستقل و مخالف با ایالات متحده می‌تواند شریکی ارزشمند برای ما در منطقه آمریکای لاتین باشد. هرچند هنوز اطلاع دقیقی از جزئیات سند 20 ساله در اختیار ما نیست اما به طور کلی وقتی بخش خصوصی هر کشوری چشم‌انداز روابط درازمدت با سایر کشورها را مثبت ارزیابی کند، تمایل بیشتری به سرمایه‌گذاری هم نشان می‌دهد. در حال حاضر ما با هر کشوری که رابطه خوبی داشته باشیم، اگر ندانیم این حسن رابطه تا چه زمانی ادامه دارد، سرمایه‌گذاران‌مان چندان تمایلی به تعامل اقتصادی نشان نخواهند داد اما وقتی اسناد درازمدت در حد ۲۰ و ۲۵ سال امضا می‌شود، هم کشورها و هم بخش خصوصی آن‌ها با اطمینان خاطر بیشتری می‌توانند به تعامل بپردازند.
