نسخه چاپی
ارسال به دوستان
آقای قاضی زاده هاشمی! شما با شعار حل سه روزه مشکل بورس، القا کردید که حسن روحانی می‌تواند اما نمی‌خواهد
آفتاب
یزد - رضا بردستانی: در روزی که «رئیسی» میهمان رتبه‌های یک و دو رقمی
کنکور و ساکنان فعلی دانشگاه شریف بود؛ «قالیباف»، دانشگاه شهید بهشتی را
برگزید و «اژه ای» میزبانی از نمایندگان تشکل‌های دانشجویی را ترجیح داد؛
«سیدامیرحسین قاضی زاده هاشمی» رئیس فعلی بنیاد شهید، نماینده‌ی سابق مجلس و
یکی از نامزدهای ریاست جمهوری ۱۴۰۰راهی دانشگاه شاهد شد اما هرگز گمان
نمی‌کرد در این دانشگاه که زیر مجموعه‌ی بنیاد شهید است با پرسشی اساسی رو
در رو شود و مجبور به توجیه!
> ۷ماه بعد، کی بود، کی بود، من نبودم!؟
به هم ریختگیِ بازار بورس به تابستان ۱۳۹۹ باز می‌گردد به زمانی که هنوز «حسن روحانی» رئیس جمهور بود و «اصولگرایان»، جدی‌ترین منتقد او، و یکی از مهم‌ترین و تیزترین انتقاداتی که دولتِ دوازدهم را زیر سخت‌ترین و آزاردهنده‌ترین فشارها قرار داده بود، وضعیت همیشه «قرمز» بورس بود.
۷ ماه قبل بود که «سید امیرحسین قاضی
زاده هاشمی» ضمن آن که در حال «تکاندن سُفره روی فرش» بود و از «مملکت هزار
فامیل با دخترش دل و دل می‌کرد، چشم در چشم میلیون‌ها به واقع مالباخته‌ی
بورس، به آنان وعده داد که «سه روزه» مشکل بورس را حل خواهد کرد. همان روز،
آگاهان بازار سرمایه لبخندی زدند و عبور کردند اما «قاضی زاده هاشمی» وقتی
در دانشگاه شاهد، دانشجویی از او پرسید: «حل سه روزه‌ی بورس چه شد؟» در
حالی که تمام سعی خود را به کار بست تا آرامش و خونسردیِ خود را حفظ کند
اما متوجه نشد که دچار «تیک عصبی» و «پریشان گویی» شده این‌ها را در مقام
پاسخگویی بر زبان آورد:
- من که رئیس جمهور نیستم.
- من جزء تیم اقتصادی دولت نیستم.
- از سخنگوی اقتصادی دولت بپرسید.
- از کجا می‌دانید من برنامه‌ام را تحویل ندادم؟
- گفته‌ام چگونه سه روزه مشکل را حل می‌کنم.
- در حوزه خودم سوال بپرسید.
- اصل این پرسش مغالطه است.
- تمامی برنامه‌هایم را که در زمان انتخابات اعلام کردم تحویل دولت دادم.
> ۷ماه قبل؛ اگر رئیس جمهور بخواهد یا اگر رئیس جمهور بشوم!؟
۷ ماه قبل، «قاضی زاده هاشمی» گفته بود - البته با قید اگر بخواهد- رئیس جمهور می‌تواند سه روزه مشکلات بورس را حل کند و به این بازار آشفته سر و سامان بدهد و تاکید کرده بود که؛ اگر رئیس جمهور شوم سه روزه مشکلات بورس را حل می‌کنم.
۷ ماه بعد اما به صراحت گفت: «من که رئیس جمهور نیستم!» و انگار نه انگار که غائله به این آسانی نمی‌خوابد.
قاضی زاده‌ی هاشمی که صندلی مجلس را سکوی انتخابات ریاست جمهور کرد و فضای انتخاباتِ ریاست جمهوری را مستمسکی برای رسیدن به جایگاهی بهتر یعنی صندلی ریاست بر بنیاد شهید! فکر نمی‌کرد که افکار عمومی در آینده این تکه جواب‌های مسئولیت گریز را کنار هم خواهد گذاشت و هزار سوال از آن بیرون خواهد آورد.
> نگاهی به فضای سیاست داخلی و باقی ماجرا...
این روزها که میانه‌ی عنابستانی و قالیباف به واسطه «سرباز اکبری» و آن «سیلی» کذایی به اصطلاح شکرآب شده، درست در روزهایی که فضای بازار ارز و سکه ملتهب است و بورس به علت سیاست‌های غلط گذشته همچنان سرمایه‌های خُرد و کلان مردم گاه متعلق به قشرهای خیلی ضعیفِ جامعه را می‌بلعد و به بخار تبدیل می‌کند این حرف‌های «سیدامیرحسین قاضی زاده هاشمی» مصداق بارز وقت ناشناسی است که در ادامه به آن اشاره خواهیم کرد:
۱- ۷ ماه قبل، سید امیرحسین قاضی زاده‌ی هاشمی به گونه‌ای سخن گفت که افکار عمومی بپذیرد رئیس جمهور وقت می‌توانسته و همچنان نیز می‌تواند مشکلات بورس را حل کند اما به عمد مبادرت به این موضوع نکرده و این یعنی رئیس جمهور که سوگند خورده حافظ و پاسدار قانون اساسی باشد و در همان قانون اساسی به حفظ حقوق عمومی نه یک بار که بارها تاکید شده، حالا سوگند خود را زیر پا گذاشته است.
۲ - ۷ ماه قبل، سید امیرحسین قاضی زاده‌ی هاشمی به گونه‌ای سخن گفت که خود را «بتمن»، «سوپرمن»، قهرمان و نجات‌دهنده معرفی کند اما باور نمی‌داشت و به این جای ماجرا فکر نکرده بود که حرف های تبلیغاتی و باری به هر جهت در بستر زمانه و موقعیت می‌تواند به یک مطالبه و حق تبدیل شود.
3- ۷ ماه قبل، سید امیرحسین قاضی زاده‌ی هاشمی به گونه‌ای سخن گفت تا رئیس جمهور شود و بعد تازه بیاید سر حرف حساب و لابد بگوید: «نمی گذارند!» اما ۷ ماه بعد چشم در چشم دانشجویان مطالبه‌گر به سادگی گفت: «حالا که رئیس جمهور نشدم!» یعنی چون رئیس جمهور نشدم لابد هیچ کمکی به بهبود اوضاع بورس نمی‌کنم!
4 - ۷ ماه بعد، برخلاف ۷ ماه قبل، سید امیرمحسین قاضی زاده‌ی هاشمی به گونه‌ای سخن گفت تا رئیسی نیز زیر ضربِ افکار عمومی قرار گیرد، چرا؟ چون گفت: «من که رئیس جمهور نیستم.»
5 - ۷ ماه بعد، برخلاف ۷ ماه قبل، سید امیرمحسین قاضی زاده‌ی هاشمی به گونه‌ای سخن گفت تا «تیم اقتصادی دولت سیزدهم» در مظان اتهام قرار گیرد چرا؟ چون گفت: «من جزء تیم اقتصادی دولت نیستم. از سخنگوی اقتصادی دولت بپرسید.» تا افکار عمومی این بار تیم اقتصادی دولت سیزدهم را مقصر بدحالیِ این روزهای بورس بداند». این در حالی است که بیماری بورس به علت سیاست‌های غلط دولت گذشته است.
6 - ۷ ماه بعد وقتی دانشجویان مطالبه‌گر او را رها نکردند که قبول، رئیس جمهور نشدی، رئیس جمهور هم نیستی، لااقل برنامه‌هایی که سه روزه با آن می‌توان بورس را از معضلات نجات داد را به دولت سیزدهم تحویل می‌دادید و او گفت: «از کجا می‌دانید تحویل ندادم؟ من تمامی برنامه‌ها را تحویل داده ام.»
7 - ۷ ماه بعد، سید امیرحسین قاضی زاده هاشمی، که ۷ ماه قبل توپ را وسط زمین دولت «حسن روحانی» انداخته بود، این‌بار توپ را در زمین دولت سید ابراهیم رئیسی انداخت، چرا؟ چون گفت: برنامه‌ها را تحویل داده‌ام و اما چون افکار عمومی متوجه می‌شود که آن برنامه‌ها اگر تحویل داده شده لابد اجرایی نشده که حال و روز بورس تغییری نکرده است پس دولت سیزدهم نیز مانند دولت دوازدهم اراده‌ای برای بهبودِ اوضاع
بورس ندارد!
> آقای قاضی زاده هاشمی...
داستان حلِ سه روزه‌ی مشکلات بورس، یک شعارِ از بیخ و بن غلط و غیر قابل اجرا و غیرممکن است که تنها در حوزه و قامت یک مُشت شعارهای تبلیغاتی - انتخاباتیِ معناپذیر است و اساساً نمی‌تواند قابلیت اجرایی داشته باشد.
داستانِ حل سه روزه‌ی بورس مانند بسیاری از شعارها و ادعاها و انتقاداتی است که چون خودشان پشتِ «رُل» قرار گرفتند فراموش کردند و شروع کردند به توجیه و بازی قدیمیِ: «کی بود؟ کی بود؟ من نبودم!» درست شبیه همان بازی‌ای که «سیدامیرحسین قاضی‌زاده‌ی‌هاشمی» در روز دانشجو به راه انداخت:
- من که رئیس جمهور نیستم.
- من جزء تیم اقتصادی دولت نیستم.
- از سخنگوی اقتصادی دولت بپرسید.
- از کجا می‌دانید من برنامه‌ام را تحویل ندادم؟
- گفته‌ام چگونه سه روزه مشکل را حل می‌کنم.
- در حوزه خودم سوال بپرسید.
- اصل این پرسش مغالطه است.
داستانِ حلِ سه روزه‌ی مشکلات بورس را در کنار بسیاری از شعارهای مجلس به ذهن می‌سپاریم و دیگر به سراغ آن نخواهیم رفت اما یک نکته را محکم به رئیس فعلی بنیاد شهید و نماینده‌ی سابق مجلس یازدهم یادآور می‌شویم و آن این که:
آقای قاضی زاده هاشمی! نه تنها هیچ برنامه‌ای برای ریاست جمهوری نداشتید، نه تنها هیچ برنامه‌ای برای غلبه بر ناراستی‌های اقتصادی و معیشتی نداشتید که مطمئن و مطمئن و مطمئن هستیم که: «حتی اگر رئیس جمهور شده بودید هم راه حل سه روزه برای حل معضلات بورس نداشتید!»
آقای قاضی‌زاده هاشمی بگذارید دولت انقلابی کار خودش را انجام دهد و توپ را به زمین دولت رئیسی نیندازید سیاست‌های غلط دولت گذشته سرنوشت بورس را چنین کرده است.
> ۷ماه بعد، کی بود، کی بود، من نبودم!؟
به هم ریختگیِ بازار بورس به تابستان ۱۳۹۹ باز می‌گردد به زمانی که هنوز «حسن روحانی» رئیس جمهور بود و «اصولگرایان»، جدی‌ترین منتقد او، و یکی از مهم‌ترین و تیزترین انتقاداتی که دولتِ دوازدهم را زیر سخت‌ترین و آزاردهنده‌ترین فشارها قرار داده بود، وضعیت همیشه «قرمز» بورس بود.
- من که رئیس جمهور نیستم.
- من جزء تیم اقتصادی دولت نیستم.
- از سخنگوی اقتصادی دولت بپرسید.
- از کجا می‌دانید من برنامه‌ام را تحویل ندادم؟
- گفته‌ام چگونه سه روزه مشکل را حل می‌کنم.
- در حوزه خودم سوال بپرسید.
- اصل این پرسش مغالطه است.
- تمامی برنامه‌هایم را که در زمان انتخابات اعلام کردم تحویل دولت دادم.
> ۷ماه قبل؛ اگر رئیس جمهور بخواهد یا اگر رئیس جمهور بشوم!؟
۷ ماه قبل، «قاضی زاده هاشمی» گفته بود - البته با قید اگر بخواهد- رئیس جمهور می‌تواند سه روزه مشکلات بورس را حل کند و به این بازار آشفته سر و سامان بدهد و تاکید کرده بود که؛ اگر رئیس جمهور شوم سه روزه مشکلات بورس را حل می‌کنم.
۷ ماه بعد اما به صراحت گفت: «من که رئیس جمهور نیستم!» و انگار نه انگار که غائله به این آسانی نمی‌خوابد.
قاضی زاده‌ی هاشمی که صندلی مجلس را سکوی انتخابات ریاست جمهور کرد و فضای انتخاباتِ ریاست جمهوری را مستمسکی برای رسیدن به جایگاهی بهتر یعنی صندلی ریاست بر بنیاد شهید! فکر نمی‌کرد که افکار عمومی در آینده این تکه جواب‌های مسئولیت گریز را کنار هم خواهد گذاشت و هزار سوال از آن بیرون خواهد آورد.
> نگاهی به فضای سیاست داخلی و باقی ماجرا...
این روزها که میانه‌ی عنابستانی و قالیباف به واسطه «سرباز اکبری» و آن «سیلی» کذایی به اصطلاح شکرآب شده، درست در روزهایی که فضای بازار ارز و سکه ملتهب است و بورس به علت سیاست‌های غلط گذشته همچنان سرمایه‌های خُرد و کلان مردم گاه متعلق به قشرهای خیلی ضعیفِ جامعه را می‌بلعد و به بخار تبدیل می‌کند این حرف‌های «سیدامیرحسین قاضی زاده هاشمی» مصداق بارز وقت ناشناسی است که در ادامه به آن اشاره خواهیم کرد:
۱- ۷ ماه قبل، سید امیرحسین قاضی زاده‌ی هاشمی به گونه‌ای سخن گفت که افکار عمومی بپذیرد رئیس جمهور وقت می‌توانسته و همچنان نیز می‌تواند مشکلات بورس را حل کند اما به عمد مبادرت به این موضوع نکرده و این یعنی رئیس جمهور که سوگند خورده حافظ و پاسدار قانون اساسی باشد و در همان قانون اساسی به حفظ حقوق عمومی نه یک بار که بارها تاکید شده، حالا سوگند خود را زیر پا گذاشته است.
۲ - ۷ ماه قبل، سید امیرحسین قاضی زاده‌ی هاشمی به گونه‌ای سخن گفت که خود را «بتمن»، «سوپرمن»، قهرمان و نجات‌دهنده معرفی کند اما باور نمی‌داشت و به این جای ماجرا فکر نکرده بود که حرف های تبلیغاتی و باری به هر جهت در بستر زمانه و موقعیت می‌تواند به یک مطالبه و حق تبدیل شود.
3- ۷ ماه قبل، سید امیرحسین قاضی زاده‌ی هاشمی به گونه‌ای سخن گفت تا رئیس جمهور شود و بعد تازه بیاید سر حرف حساب و لابد بگوید: «نمی گذارند!» اما ۷ ماه بعد چشم در چشم دانشجویان مطالبه‌گر به سادگی گفت: «حالا که رئیس جمهور نشدم!» یعنی چون رئیس جمهور نشدم لابد هیچ کمکی به بهبود اوضاع بورس نمی‌کنم!
4 - ۷ ماه بعد، برخلاف ۷ ماه قبل، سید امیرمحسین قاضی زاده‌ی هاشمی به گونه‌ای سخن گفت تا رئیسی نیز زیر ضربِ افکار عمومی قرار گیرد، چرا؟ چون گفت: «من که رئیس جمهور نیستم.»
5 - ۷ ماه بعد، برخلاف ۷ ماه قبل، سید امیرمحسین قاضی زاده‌ی هاشمی به گونه‌ای سخن گفت تا «تیم اقتصادی دولت سیزدهم» در مظان اتهام قرار گیرد چرا؟ چون گفت: «من جزء تیم اقتصادی دولت نیستم. از سخنگوی اقتصادی دولت بپرسید.» تا افکار عمومی این بار تیم اقتصادی دولت سیزدهم را مقصر بدحالیِ این روزهای بورس بداند». این در حالی است که بیماری بورس به علت سیاست‌های غلط دولت گذشته است.
6 - ۷ ماه بعد وقتی دانشجویان مطالبه‌گر او را رها نکردند که قبول، رئیس جمهور نشدی، رئیس جمهور هم نیستی، لااقل برنامه‌هایی که سه روزه با آن می‌توان بورس را از معضلات نجات داد را به دولت سیزدهم تحویل می‌دادید و او گفت: «از کجا می‌دانید تحویل ندادم؟ من تمامی برنامه‌ها را تحویل داده ام.»
7 - ۷ ماه بعد، سید امیرحسین قاضی زاده هاشمی، که ۷ ماه قبل توپ را وسط زمین دولت «حسن روحانی» انداخته بود، این‌بار توپ را در زمین دولت سید ابراهیم رئیسی انداخت، چرا؟ چون گفت: برنامه‌ها را تحویل داده‌ام و اما چون افکار عمومی متوجه می‌شود که آن برنامه‌ها اگر تحویل داده شده لابد اجرایی نشده که حال و روز بورس تغییری نکرده است پس دولت سیزدهم نیز مانند دولت دوازدهم اراده‌ای برای بهبودِ اوضاع
بورس ندارد!
> آقای قاضی زاده هاشمی...
داستان حلِ سه روزه‌ی مشکلات بورس، یک شعارِ از بیخ و بن غلط و غیر قابل اجرا و غیرممکن است که تنها در حوزه و قامت یک مُشت شعارهای تبلیغاتی - انتخاباتیِ معناپذیر است و اساساً نمی‌تواند قابلیت اجرایی داشته باشد.
داستانِ حل سه روزه‌ی بورس مانند بسیاری از شعارها و ادعاها و انتقاداتی است که چون خودشان پشتِ «رُل» قرار گرفتند فراموش کردند و شروع کردند به توجیه و بازی قدیمیِ: «کی بود؟ کی بود؟ من نبودم!» درست شبیه همان بازی‌ای که «سیدامیرحسین قاضی‌زاده‌ی‌هاشمی» در روز دانشجو به راه انداخت:
- من که رئیس جمهور نیستم.
- من جزء تیم اقتصادی دولت نیستم.
- از سخنگوی اقتصادی دولت بپرسید.
- از کجا می‌دانید من برنامه‌ام را تحویل ندادم؟
- گفته‌ام چگونه سه روزه مشکل را حل می‌کنم.
- در حوزه خودم سوال بپرسید.
- اصل این پرسش مغالطه است.
داستانِ حلِ سه روزه‌ی مشکلات بورس را در کنار بسیاری از شعارهای مجلس به ذهن می‌سپاریم و دیگر به سراغ آن نخواهیم رفت اما یک نکته را محکم به رئیس فعلی بنیاد شهید و نماینده‌ی سابق مجلس یازدهم یادآور می‌شویم و آن این که:
آقای قاضی زاده هاشمی! نه تنها هیچ برنامه‌ای برای ریاست جمهوری نداشتید، نه تنها هیچ برنامه‌ای برای غلبه بر ناراستی‌های اقتصادی و معیشتی نداشتید که مطمئن و مطمئن و مطمئن هستیم که: «حتی اگر رئیس جمهور شده بودید هم راه حل سه روزه برای حل معضلات بورس نداشتید!»
آقای قاضی‌زاده هاشمی بگذارید دولت انقلابی کار خودش را انجام دهد و توپ را به زمین دولت رئیسی نیندازید سیاست‌های غلط دولت گذشته سرنوشت بورس را چنین کرده است.
نظر شما
آخرین اخبار
