نسخه چاپی
ارسال به دوستان
هرچند در دولت دوازدهم، موانع عمده اقتصادی و ساختاری مانع حرکت آموزش‌وپرورش به سمت توسعه شد، اما امید می‌رفت دولت سیزدهم زمینه‌ساز دگرگونی‌های مثبتی در آموزش‌وپرورش باشد. شوربختانه رئیسی با معرفی «حسین باغگلی» و بدنبال آن «مسعود فیاضی» نشان داد
هرچند در دولت دوازدهم،
موانع عمده اقتصادی و ساختاری مانع حرکت آموزش‌وپرورش به سمت توسعه شد، اما
امید می‌رفت دولت سیزدهم زمینه‌ساز دگرگونی‌های مثبتی در آموزش‌وپرورش
باشد. شوربختانه رئیسی با معرفی «حسین باغگلی» و بدنبال آن «مسعود فیاضی»
نشان داد که قرار نیست در دولتش اتفاق خاصی در آموزش‌وپرورش رخ دهد و
علی‌رغم تمام وعده و وعیده‌های داده شده، آموزش‌وپرورش جزء اولویت‌های دولت
سیزدهم نیست!
تا روزهای آتی (سه شنبه) آموزش‌وپرورش سکاندار جدید خود را با رای اعتماد نمایندگان مجلس‌شورای‌اسلامی خواهد شناخت.
کارشناسان و صاحب‌نظران مسائل آموزش‌وپرورش همگی متفق القولند که انتخاب محسن فیاضی، پذیرش شرایط نامطلوب گذشته در این بخش خواهد بود که نه به نفع دولت است و نه به صلاح آموزش‌وپرورش.
نگاهی به رزومه و برنامه‌های ارائه شده وزیر پیشنهادی، این واقعیت را آشکار می‌کندکه او قادر به رفع مشکلات ریشه‌ای و زیرساختی آموزش‌وپروش نیست و نمی‌تواند منشا تحولاتی مثبت و سازنده در این حوزه باشد. کسری دائمی بودجه، انباشتگی مالی و معوقات چندین و چند ساله‌ی فرهنگیان، رتبه‌بندی معلمان، مصوبات و قوانین اجراء نشده و صدها مسئله ریز و درشت دستگاه عریض و طویل آموزش‌وپرورش مسائلی نیستند که فیاضی بی‌تجربه بتواند آن‌ها را به سرانجام برساند.
نمایندگان محترم مجلس‌شورای‌اسلامی
«رای‌عدم اعتماد به محسن فیاضی» در راستای تقابل با دولت نیست بلکه در راستای عمل به وظیفه نمایندگی و حمایت از دولت است. هیچ منطقی قبول نمی‌کند که با چشم‌پوشی بر ناتوانی‌های وزیر پیشنهادی، قاطبه معلمان را به خاطر عملکرد ضعیف مجلس‌نشینان و دولت سیزدهم ناامید کنیم که در این‌صورت دیگر نمی‌توان امیدی به همراهی و حضور فرهنگیان در صحنه‌های سیاسی کشور داشت.
در این شرایط انتخاب درست و هدف‌محور می‌تواند بسیاری از سوء تفاهمات ایجاد شده در خصوص بی‌توجهی به معلمان و مشکلاتشان را برطرف نماید. بنابراین از بهارستان‌نشینان انتظار می‌رود احساس مسئولیت و تصمیم منطقی و عاقلانه را جایگزین مصلحت‌اندیشی و حفظ منافع حزبی و جناحی نمایند و در جهت بهبود اوضاع آموزش‌وپرورش، فرهنگیان و دانش‌آموزان بکوشند.
در شرایط کنونی آموزش‌وپرورش نیازمند وزیری است که با تعامل و مدیریت چند جانبه
ابتکار عمل را در دست گرفته و با اتخاذ دیدگاهی نو، اصلاحات ساختاری را با جدیت سرلوحه کار خود قرار داده و موانع را از میان برداشته و راه را برای پیشرفت هموار نماید.
هنوز فرصت باقیست، منتخبان ملت می‌توانند با رویکردی شفاف و غیرسیاسی با بررسی سابقه، عملکرد و برنامه‌های وزیر پیشنهادی نسبت به بازنگری در گفتمان و استراتژی‌های خود اقدام نمایند.
با این حساب باید منتظر ماند و دید، واکنش نمایندگان مجلس به انتخاب وزیر پیشنهادی آموزش‌وپرورش چه خواهد بود؟ آیا منتخبین ملت به وظیفه قانونی خود عمل خواهند کرد یا منافع اکثریت معلمان را فدای تعلقات جناحی و سیاسی خواهند کرد؟
تا روزهای آتی (سه شنبه) آموزش‌وپرورش سکاندار جدید خود را با رای اعتماد نمایندگان مجلس‌شورای‌اسلامی خواهد شناخت.
کارشناسان و صاحب‌نظران مسائل آموزش‌وپرورش همگی متفق القولند که انتخاب محسن فیاضی، پذیرش شرایط نامطلوب گذشته در این بخش خواهد بود که نه به نفع دولت است و نه به صلاح آموزش‌وپرورش.
نگاهی به رزومه و برنامه‌های ارائه شده وزیر پیشنهادی، این واقعیت را آشکار می‌کندکه او قادر به رفع مشکلات ریشه‌ای و زیرساختی آموزش‌وپروش نیست و نمی‌تواند منشا تحولاتی مثبت و سازنده در این حوزه باشد. کسری دائمی بودجه، انباشتگی مالی و معوقات چندین و چند ساله‌ی فرهنگیان، رتبه‌بندی معلمان، مصوبات و قوانین اجراء نشده و صدها مسئله ریز و درشت دستگاه عریض و طویل آموزش‌وپرورش مسائلی نیستند که فیاضی بی‌تجربه بتواند آن‌ها را به سرانجام برساند.
نمایندگان محترم مجلس‌شورای‌اسلامی
«رای‌عدم اعتماد به محسن فیاضی» در راستای تقابل با دولت نیست بلکه در راستای عمل به وظیفه نمایندگی و حمایت از دولت است. هیچ منطقی قبول نمی‌کند که با چشم‌پوشی بر ناتوانی‌های وزیر پیشنهادی، قاطبه معلمان را به خاطر عملکرد ضعیف مجلس‌نشینان و دولت سیزدهم ناامید کنیم که در این‌صورت دیگر نمی‌توان امیدی به همراهی و حضور فرهنگیان در صحنه‌های سیاسی کشور داشت.
در این شرایط انتخاب درست و هدف‌محور می‌تواند بسیاری از سوء تفاهمات ایجاد شده در خصوص بی‌توجهی به معلمان و مشکلاتشان را برطرف نماید. بنابراین از بهارستان‌نشینان انتظار می‌رود احساس مسئولیت و تصمیم منطقی و عاقلانه را جایگزین مصلحت‌اندیشی و حفظ منافع حزبی و جناحی نمایند و در جهت بهبود اوضاع آموزش‌وپرورش، فرهنگیان و دانش‌آموزان بکوشند.
در شرایط کنونی آموزش‌وپرورش نیازمند وزیری است که با تعامل و مدیریت چند جانبه
ابتکار عمل را در دست گرفته و با اتخاذ دیدگاهی نو، اصلاحات ساختاری را با جدیت سرلوحه کار خود قرار داده و موانع را از میان برداشته و راه را برای پیشرفت هموار نماید.
هنوز فرصت باقیست، منتخبان ملت می‌توانند با رویکردی شفاف و غیرسیاسی با بررسی سابقه، عملکرد و برنامه‌های وزیر پیشنهادی نسبت به بازنگری در گفتمان و استراتژی‌های خود اقدام نمایند.
با این حساب باید منتظر ماند و دید، واکنش نمایندگان مجلس به انتخاب وزیر پیشنهادی آموزش‌وپرورش چه خواهد بود؟ آیا منتخبین ملت به وظیفه قانونی خود عمل خواهند کرد یا منافع اکثریت معلمان را فدای تعلقات جناحی و سیاسی خواهند کرد؟
نظر شما
آخرین اخبار
