نسخه چاپی
شهروند آنلاین: در پایان بیستویکمین نشست سران سازمان شانگهای که در دوشنبه پایتخت تاجیکستان برگزار شد، سران ۸ کشور عضو اصلی سازمان، نظر موافق خود را با تبدیل عضویت جمهوری اسلامی ایران از عضو ناظر به عضو اصلی اعلام و اسناد مربوط به آن را امضا کردند. بر این اساس فرآیند فنی تبدیل عضویت ایران بهعنوان یکی از اعضای اصلی سازمان آغاز شده و کشورمان از این پس بهعنوان عضو اصلی این سازمان مهم منطقهای با کشورهای عضو همکاری و تعامل خواهد داشت.»
حسین امیرعبداللهیان، وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران اعلام کرد که سند عضویت دایم ایران در سازمان همکاری شانگهای به تأیید سران رسید. وزیر خارجه کشورمان در توییتی نوشت: با کمال خرسندی اکنون سند عضویت دایم جمهوری اسلامی ایران در سازمان همکاری شانگهای در شهر دوشنبه با حضور رئیسجمهوری محترم کشورمان به تأیید سران رسید. این عضویت راهبردی تأثیر مهمی بر روند همکاریهای همهجانبه ایران در راستای سیاست همسایگی و آسیا محور دارد.»
رئیسجمهوری: شانگهای میتواند به نیروی پیشران چندجانبهگرایی جهانی تبدیل شود
سید ابراهیم رئیسی روز جمعه طی سخنانی در جمع سران و مقامهای شرکتکننده در بیستویکمین اجلاس سران سازمان همکاری شانگهای گفت: «امیدوارم سازمان شانگهای در ادامه نیز، مسیر بالنده خود را که موجب شده است در مدتی کوتاه جایگاه منطقهای و بینالمللی ممتازی را کسب کند، تداوم بخشد.»
گزیده سخنان او چنین است:
توسعه فرهنگی، دستور کار اول همکاری بین کشورهای صاحب تمدن است. بخش عمده خزانه فرهنگ و معنویت جهان در آسیا قرار دارد. آسیا مهد تمدن بشری است و قلب تپنده آن در چین، هند، تاجیکستان و ایران فرهنگساز بوده است. فرهنگ و تمدن آسیایی همیشه با همگنی، صبر، ادب، احترام متقابل و خیرخواهی و در یک کلام، حکمت و عدالت همراه بوده است. بزرگترین ادیان ابراهیمی در آسیا بودهاند.
زمانی که من به ریاست جمهوری اسلامی عهدهدار شدم، جهتگیری سیاست خارجی خود را تمرکز بر «چندجانبهگرایی اقتصادی» و تقویت «سیاست همسایگی» به معنی وسیع آن و تقویت حضور در سازمانهای منطقهای معرفی کردم.
جهان وارد دوران جدیدی شده است. سلطهطلبی و یکجانبهگرایی رو به زوال است. نظام بینالملل به سوی چند قطبیشدن و بازتوزیع قدرت به سود کشورهای مستقل، در حال تغییر است. در شرایط کنونی صلح و امنیت جهانی از ناحیه سلطهطلبی و چالشهایی همچون تروریسم، افراطگرایی و جداییطلبی در معرض تهدید قرار دارد؛ تهدیدهایی که طیف وسیعی از کشورهای جهان و بهویژه اعضا و شرکای سازمان همکاری شانگهای را هدف قرار داده است.
آسیا همچون گذشتههای نهچندان دور در کانون تغییرات جهانی قرار دارد. حفظ و تقویت صلح در این پهنه گسترده، نه یک انتخاب بلکه یک ضرورت است. سازمان همکاری شانگهای و «روح حاکم بر آن» یعنی اعتماد متقابل، منافع مشترک، برابری، رایزنی مشترک، احترام به تنوع فرهنگی و توسعه مشترک، ابزار کلیدی در راستای حفظ صلح در قرن ۲۱ است.
صلح و توسعه از مسیر همکاری و هماهنگی کشورهای کلیدی این منطقه حاصل میشود. در این مسیر، شکلدهی و تقویت پیوندهای زیرساختی میان کشورهای مختلف اهمیت و ضرورت دارد. ابتکار کمربند- راه، اتحادیه اقتصادی اوراسیا و کریدور شمال- جنوب بهعنوان طرحهای کلیدی در حوزه اتصالات زیرساختی میتوانند در تقویت منافع مشترک کشورهای در حال توسعه و تقویت صلح در این منطقه نقش ایفا کنند. این پروژهها نه رقیب، بلکه مکمل یکدیگرند.
ایران حلقه وصل سه طرح زیرساختی فوق است. ایران میتواند از طریق کریدور شمال- جنوب حلقه وصل جنوب و شمال اوراسیا باشد و آسیای مرکزی و روسیه را به هند پیوند دهد. کریدور شمال-جنوب میتواند زیرساخت سخت همگرایی در قالب «اوراسیای بزرگ» را تقویت کند. ایران در مسیر یکی از کریدورهای ابتکار کمربند و راه، یعنی کریدور چین آسیای مرکزی غرب آسیا قرار دارد و میتواند پیونددهنده شرق و غرب اوراسیا باشد. همچنین بندر بزرگ چابهار ایران ظرفیت تبدیلشدن به مرکز تبادلات چندین کشور عضو و همسایه را به نحو ویژه دارد که با همت اعضا میتواند به نمادی از همکاری همه اعضای سازمان شانگهای باشد.
ما از تلاشهای اعضای سازمان شانگهای، بهخصوص چین و روسیه و هند برای کمک به واکسیناسیون جهانی تشکر میکنیم و آن را در راستای کمک به روح همکاری در عرصه بینالملل ارزیابی میدانیم. هرگونه اختلال در روند کمک به سلامت انسانها از طریق واکسیناسیون جهانی به بهانه تحریم، ضد حقوق بشر و جنایت علیه بشریت است. حل این مشکل، شدیدا نیازمند همکاری بینالمللی است و اعضای پیمان شانگهای پتانسیل فراوانی را در این زمینه دارند و جمهوری اسلامی ایران حاضر است در این زمینه فعالانه همکاری کند.
شراکت راهبردی ایران و روسیه در مبارزه با تروریسم و افراطگرایی در سوریه، تجربهای ارزشمند و الگویی موفق برای همکاری با سایر شرکای منطقهای و فرامنطقهای در آینده است. اینجانب دست همکاری برای تحقق صلح و همپیمانی برای مبارزه با تروریسم و افراطگرایی به سوی همه دولتهای مشارکتکننده در این اجلاس دراز میکنم. ما نیازمند اقدام جمعی برای تأمین امنیت و عدالت به عنوان زیرساختهای اصلی توسعه و پیشرفت هستیم.
متأسفانه بیش از دودهه مبارزه نمایشی آمریکا با تروریسم در افغانستان و عراق، موجب از دسترفتن فرصتهای فراوان این دو کشور در تأمین امنیت و رفاه برای ملتهای خود شد. آمریکا چند ال است که این الگوی ناموفق را به سوریه نیز صادر کرده است. مراکز حضور و تحرک نیروهای آمریکا در سوریه، از ناامنترین و بیثباتترین مناطق این کشور است.
جمهوری اسلامی ایران آماده است تمام توان خود را در خدمت ایجاد حکومتی فراگیر، همه شمول و مستقل در افغانستان قرار دهد و همانند تمامی این سالهای سخت که در کنار برادران و خواهران افغانستانی خود بودهایم، به یاری آنان بشتابیم. لکن، مایلم تأکید کنم که تحقق چنین هدفی از عهده هیچ کشوری به تنهایی برنمیآید و نیازمند کار مشترک و سامانیافته در قالب سازوکارهای منطقهای است.
تأمین حقوق ملت ایران در حوزه برنامه صلحآمیز هستهای، تضمین منافع مشترک کشورهای درحال توسعه است. هیچ موضوعی نمیتواند فعالیتهای صلحآمیز هستهای ایران را که در چارچوب مقررات بینالمللی انجام میشود، دچار توقف کند. دیپلماسی یکی از ابزارهای تأمین منافع ملی کشورهاست، ولی دیپلماسی زمانی کارآمد است که همه طرفها در عمل به آن پایبند باشند. تهدید و فشار، پای دیپلماسی را سست میکند و دست آن را میبندد. متأسفانه برخی طرفها با استفاده از ابزار تهدید و فشار تصور میکنند میتوانند دیپلماسی را به نفع خود رقم بزنند، در حالی که با این ترفند عملا دیپلماسی را از میدان به در میکنند و آن را از کارایی میاندازند.
جمهوری اسلامی ایران رفع تحریمها را حق تردیدناپذیر ملت ایران میداند و هر فرآیندی که خلاف این حق باشد را در راستای منافع ملت ایران نمیداند. جمهوری اسلامی ایران ضمن احترام به رفتار مستقل کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای و به رسمیت نشناختن تحریمهای ظالمانه یکجانبه آمریکا و عدم پیروی از سیاستهای تحریمی غیرقانونی این کشور، تقویت همکاریهای دوجانبه را بهویژه در عرصه اقتصادی عامل مهمی در ارتقای نقش راهبردی سازمان همکاری شانگهای در اقتصاد جهانی میداند.