وقتی اعلام شد ابراهیم رئیسی پیروز قطعی انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم است حسن روحانی کفش و کلاه کرد و رفت خدمت رئیس جمهور منتخب
به او حضوری تبریک گفت و لابد تشریح نمود چه دارد تحویل میگیرد.داخل پرانتز بگویم:کسی نمیتواند مدعی شود ابراهیم رئیسی زمین بایر تحویل میگیرد.هرچند این زمین،زمین سوخته هم نیست ولی تا به عمل بیاید خیلی کار دارد.کاهلی،سستی،نواقص،کمبودها، بی تدبیریها و... همه درست ولی اگر صادق، منصف و اهل تقوا باشیم باید اذعان نماییم تحریمهای ترامپ باعث شد ضعفها بیرون بزند و زخمها سرباز کند.ضمن آنکه مذاکرات وین نیز قطعا در این دولت به فرجام نمیرسد و موکول میشود به دولت بعدی.
بگذریم؛در کنار تبریک حضوری رئیس جمهور حسن روحانی،سایر کاندیداها هم یک به یک به ابراهیم رئیسی تبریک گفتند و برای وی آرزوی موفقیت نمودند.الحق جناح مقابل رئیس جمهور منتخب نیز با وی مهربان و خوش خُلق بوده است.
علی الخصوص رسانههای این جناح که تلاش کردند نیمه پر لیوان را ببینند و به شایعههای پایدار در فضای سیاسی کشور گوش فرا ندهند.ضمن آنکه حضور رئیسی در قوه قضاییه برای فعالان رسانهای و سیاسی اصلاح طلب تجربهای سیاه و تلخ نبوده است.آنان وقتی مقایسه کردند دوره فعلی قوه قضاییه را با دورههای قبلتر و برخوردهای فلهای و کیلویی به این نتیجه روشن رسیدند که باید از گامهای مثبت حتی اگر کم باشد استقبال نمود.
در طرف مقابل هم فضای تقابلی فعلا مشاهده نشده است.نشان به آن نشان که خبر رسیده امروز کاندیداهای ناکام به دیدار ابراهیم رئیسی (با دعوت رئیس جمهور منتخب) میروند.چه از این بهتر.در کنار این موضوع،رئیس جمهور منتخب بعد از پیروزی هرچه اظهار نظر کرده امید آفرین بوده.به بخش فنی و تحلیلی آن کاری ندارم ولی من حیث المجموع عوام وقتی گوش میسپردند به کلام ابراهیم رئیسی حرفهای مثبت میشنوند.دیگر از آن خس و خاشاک گفتنها و ایجاد دو قطبیها که تجربهاش را داریم خبری نیست.الحمدلله.
حال میخواهم نتیجه بگیرم و عرض کنم هرچقدر این روزها حال سیاستمداران و مسئولان مان خوب است و گل میگویند و گل میشنوند لیکن حال مردم مان خوب نیست.بی پیرایه اگر بخواهم عرض کنم باید بگویم این بندگان خدا زیر بار گرانی و تورم له شده اند.همین امروز دوستی که فکر میکردم دستاش به دهاناش میرسد تماس گرفت و درخواست پول کرد برای ودیعه مسکن.صاحبخانه نامروت و سنگدل، یکجا 150 میلیون تومان اضافه کرده و گفته اگر اعتراضی هم داری برو مقابل نهاد ریاست جمهوری خودت را آتش بزن؛ به من چه!
در مورد مواد غذایی و مایحتاج عمومی هم که دیگر اوضاع اظهر من الشمس
است و همه در جریان هستند.کمپانیهای تولید و توزیع مواد غذایی روزگاری برای کیفیت رقابت میکردند اما اینک برای افزایش قیمت بر سر و کله هم میزنند.وای به حال ما.
اما جمله آخر این وجیزه:ای کاش مسئولان در میان تقسیم پست و سمتها زودتر فکری به حال ما مردم عادی کنند.ای کاش زودتر این میز وصندلیها تقسیم شود تا تکلیف ما مردم هم مشخص شود.