پرواز آخر حواری امام(ره)

با تبعید امام‌(ره) به ترکیه و پس از آن به نجف عراق، محتشمی‌پور هم در سال ۱۳۴۵ راهی نجف شد و در حوزه علمیه این شهر در محضر امام‌(ره) به ادامه تحصیل دروس حوزوی پرداخت. محتشمی‌پور در عراق چندین بار توسط رژیم بعث عراق دستگیر شد و آخرین بار چند روز پیش از سفر امام به پاریس هنگامی که برای فراهم کردن مقدمات اقامت امام و همراهانشان در سوریه مامور شده بود، در فرودگاه بغداد دستگیر و برای همیشه از عراق اخراج شد. پس از آن در پاریس به امام پیوست و مسئول ارتباطات دفتر امام در نوفل‌لوشاتو شد.

با پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن ۱۳۵۷، محتشمی‌پور تا سال ۱۳۵۹ به عنوان یکی از اعضای دفتر امام در تهران و قم به فعالیت پرداخت و در سال ۱۳۵۹ از سوی بنیانگذار انقلاب اسلامی به عنوان عضو هیئت منتخب ایشان برای بررسی وضعیت بنیاد مستضعفان و نماینده امام، عضو شورای سرپرستی سازمان صدا و سیما و مدیر صدای جمهوری اسلامی ایران انتخاب شد.

محتشمی‌پور در سال ۱۳۶۰ به عنوان سفیر جمهوری اسلامی ایران راهی سوریه شد و تا سال ۱۳۶۴ در دمشق خدمت کرد. از جمله اقدامات مهم او در سوریه، تشکیل گروه‌های اسلامی در منطقه شام به ویژه حزب‌الله لبنان و ایجاد هسته‌های مقاومت اسلامی در فلسطین بود. در بهمن ۱۳۶۲ سرویس‌های امنیتی رژیم صهیونیستی با ارسال یک بسته انفجاری برای محتشمی‌پور، او را مورد هدف یک حمله تروریستی قرار دادند و او در این حادثه انفجار بمب تا مرز شهادت پیش رفت و در اثر آن از ناحیه چشم، گوش و هر دو دست آسیب دید و یک دست او از مچ قطع شد.

با تشکیل دولت دوم میرحسین موسوی در سال ۱۳۶۴، او به عنوان وزیر کشور به مجلس معرفی شد و با گرفتن رای اعتماد از مجلس دوم، تا سال ۱۳۶۸ وزارت کشور را بر عهده داشت. با انشعاب در جامعه روحانیت مبارز و تشکیل مجمع روحانیون مبارز در سال ۱۳۶۶، محتشمی‌پور که به جناح چپ جمهوری اسلامی گرایش داشت به این گروه سیاسی روحانی پیوست و عضو شورای مرکزی مجمع روحانیون مبارز شد.

محتشمی‌پور در سال ۱۳۶۸ پس از پایان وزارت به عنوان یکی از مشاوران سیاسی رهبر انقلاب اسلامی برگزیده شد و در همان سال به عنوان نماینده مردم تهران به مجلس سوم شورای اسلامی راه یافت و به عنوان رئیس کمیسیون دفاع و دبیر کل گروه بین‌المجالس در مجلس شورای اسلامی انتخاب شد. او در سال‌های ۱۳۶۹ و ۱۳۷۰ مدیر مسئول مجله توقیف شده بیان بود.

با تشکیل دولت اصلاحات در سال ۱۳۷۶، محتشمی‌پور به عنوان مشاور اجتماعی رئیس‌جمهوری برگزیده شد و در انتخابات مجلس ششم بار دیگر به عنوان نماینده مردم تهران راهی پارلمان شد و این بار ریاست فراکسیون اکثریت (جبهه دوم خرداد) را بر عهده گرفت.

ریاست کمیته علمی کنفرانس بزرگداشت بیستمین سالگرد شهادت حاج سیدمصطفی خمینی‌(ره)، ریاست کمیته علمی ستاد صدمین سالگرد میلاد امام خمینی‌(ره)، دبیرکلی کنفرانس بین‌المللی حمایت از قدس و حمایت از حقوق مردم فلسطین و ریاست مجمع سازمان‌های غیردولتی فعالان حامی آزادی قدس شریف، دبیرکلی مجمع بین‌المللی پارلمانی‌های مدافع مساله فلسطین در بیروت و نایب‌رئیسی هیئت امنای موسسه بین‌المللی قدس در بیروت از دیگر فعالیت‌های وی به حساب می‌آید.

محتشمی‌پور در انتخابات سال ۱۳۸۴ رئیس ستاد انتخابات مهدی کروبی بود و در انتخابات سال ۱۳۸۸ ریاست کمیته صیانت از آرای ستاد میرحسین موسوی را به عهده گرفت و پس از وقایع انتخابات ۸۸، کم کم به حاشیه سیاست ایران رفت. او پسرعموی فخرالسادات محتشمی‌پور همسر مصطفی تاجزاده است. محتشمی‌پور در سال ۱۳۹۰ به عراق رفت و ۱۰ سال پایانی عمر خود را در نجف گذراند.

با شیوع ویروس کرونا، حجت‌الاسلام‌ والمسلمین سید علی‌اکبر محتشمی‌پور به بیماری کووید-۱۹ مبتلا شد و پس از مدتی دست و پنجه نرم کردن با این بیماری، بامداد دوشنبه ۱۷ خرداد ۱۴۰۰ درگذشت.