نسخه چاپی
ارسال به دوستان
به گزارش خبرنگار حوزه شهری گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، همچون انسان‌های عادی داخل شهر تهران جلوه‌نمایی می‌کنند، هرروز با مدل‌های جدیدتر و رنگ و لعاب‌های اساسی‌تر! هزینه‌های زیادی هم صرف آن‌ها می‌شود تا در هر کجای این شهر نام آن زبان زد همگان شود و سری در سرها در بیاورد؛ این‌بار در این گزارش، باشگاه خبرنگاران جوان قصد دارد زندگی برج‌هایی رنگارنگ را روایت کند، برج‌هایی که باند فرود هلی‌کوپتر اختصاصی دارند، پزشک ویژه و حرفه‌ای‌ترین مربی‌های ورزشی را برای اهالی ساختمان استخدام کرده‌اند و کارواش اختصاصی و باغ‌های عمودی جزء دیگر آپشن‌هایشان است. به‌جز این‌ها، برج‌ها مجهز به اینترنت اشیاء هستند و شما با فرسنگ‌ها فاصله می‌توانید چراغ‌های خانه‌تان را خاموش کنید؛ مایکروفر را سر ساعت مشخصی راه بیندازید یا از راه دور فرمان شست‌وشو برای لباسشویی‌تان را هم صادر کنید، البته این برج‌ها ساکنان مخصوص به خودشان را هم دارند و به نوعی از بقیه مردم جدا هستند.
براساس طرح‌های جامع و تفصیلی شهر تهران، ساخت و ساز بیش از ۱۲ طبقه ممنوع است، اما شاهد افزایش روند بلندمرتبه‌سازی در پایتخت هستیم. ساخت و ساز‌های بنا‌های بلند باعث می‌شود باد نتواند در شهر به خوبی جریان داشته باشد و آلودگی را از شهر دور کند. همچنین عدم توجه به توان زیرساخت‌ها و تاسیسات و تجهیزات شهری، باعث شده تراکم ساختمانی و در نتیجه تراکم جمعیتی زیادی در قسمت‌هایی از شهر ایجاد شود و شهر را با مشکلات جدی مواجه کند.
بسیاری از مسئولان حوزه شهری معتقدند که این برج‌سازی‌ها نفس شهر را گرفته است و هر روز به جولان دادن آن‌ها در پایتخت اضافه می‌شود، در این راستا سال ۹۷ بود که اسحاق جهانگیری معاون اول رییس جمهور اعلام کرد که برج‌سازی‌های بی‌ضابطه در پایتخت به یک معضل شهری تبدیل شده که باید به این مسئله بیش از پیش رسیدگی کرد، حدود سه سال از این صحبت می‌گذرد، اما کماکان ما شاهد ساخت و ساز برج‌های متفاوتی در شهر هستیم و مسئولان هم تنها آمار و ارقامی به مردم این شهر تحویل می‌دهند.
در این رابطه علی اعطا سخنگوی شورای شهر تهران در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان، اظهار کرد که «سابق، برج سازی‌های بی رویه و بی ضابطه‌ای انجام شده بود که شهر را از جنبه‌های مختلف دچار چالش کرده، اما در این دوره به هیچ ساختمان بلندمرتبه‌ای مجوز داده نشد، یعنی موردی تحت عنوان ارائه پروانه برای ساخت ساختمان بلندمرتبه وجود ندارد، زیرا براساس اصلاح طرح جامع و تفصیلی اساسا چنین اجازه‌ای وجود ندارد.»
وی بر این باور است که شورای عالی شهرسازی و معماری ایران در دولت اول روحانی، بلندمرتبه‌سازی را در پایتخت متوقف کرد، البته تا مدتی بعد از آن مصوبه، مجوز‌هایی به صورت موردی داده می‌شد که تدریجا متوقف شد و در حال حاضر هم حتی یک مورد مجوز بی ضابطه در حوزه بلندمرتبه سازی را مشاهده نخواهید کرد و ساختمان‌های بلندمرتبه‌ای که در حال ساخت هستند، مجوزشان مربوط به گذشته است.
سخنگوی شورای شهر تهران گفت: بلندمرتبه سازی ذاتاً کار غلطی نیست، اما باید بر مبنای اصول و ضوابط شهرسازی باشد، به این معنا که به لحاظ تبعات جمعیتی، ترافیکی، کالبدی، فرهنگی-اجتماعی و مواردی از این قبیل باید مکان یابی شوند و توجیه کارشناسی داشته باشند، اما هنوز مکان یابی و ضوابط بلندمرتبه سازی در تهران به تصویب نرسیده است.
اما با توجه به این صحبت‌ها، کافیست نگاهی ریز به مناطق شمالی تهران بیندازیم، این برج‌های تازه تأسیس پس از چه حکایت دارند؟ با خواست خودشان در شهر طبقه به طبقه رشد کردند؟ آیا برای آن‌ها مجوزی صادر نشده است؟ شاید هم این برج‌ها را مسئولان ذی‌ربط مشاهده می‌کنند، اما به روی خودشان نمی‌آورند؟ بهتر نیست قبل از پایان کار مدیریت شهری دوره پنجم تمامی این ساخت و سازها شفاف‌سازی شود؟ یا می‌خواهید با آمار و ارقامی کتابی مجددا شعار به صفر رسیدن این ساخت و سازها را سر دهید؟ ساخت‌و‌سازهایی که هزینه‌های هنگفتی صرف آن‌ها می‌شود و امکاناتی لوکس هم به دنیال خود دارند.
جالب اینجاست که این برج‌سازی‌ها از همان چندسال گذشته به عنوان مشکل معرفی شده بود، اما تا به امروز برای مقابله و جلوگیری از آن اقداماتی در سطح کلان انجام نشده است و جالب‌تر اینکه شعارهای افراد مسئول کاملا برخلاف چیزی است که مردم در سطح شهر مشاهده می‌کنند؛ به همین دلیل انتظار می‌رود مسئولان شهرداری و شورای شهر تهران قبل از اینکه با این سمت خودشان خداحافظی کنند، بررسی‌های خود را درباره پرونده برج‌سازی به پایان برسانند و نگذارند که این پرونده همچنان بلاتکلیف به دوره بعدی واگذار شود.
به طور کلی، در مجموع ساخت ساختمان‌های بلند نباید مشکلات بیشتری را برای شهرها ایجاد کند، بلکه باید با آزادسازی زمین، زمینه‌های لازم برای ایجاد فضایی پایدار را فراهم کند، البته نکته مهم و قابل ذکر این است که حل این مساله پرخطر در تهران نیازمند تصمیم مشترک سازمان‌ها و نهادهای متولی است که باید به آن توجه بیش از پیش داشت.
