نسخه چاپی
ارسال به دوستان
هنگامی که وارد یک شهر، بخش، روستا یا محله می شویم، به سادگی می توانیم نگاه مدیران و مسئولان را به ساکنان آن بررسی کنیم.
این یک واقعیت تلخ و تاسف آور است که مردم شهرها به فقیر و مستمند یا ثروتمند و صاحب نفوذ تقسیم می شوند و به همان نسبت نیز تفاوت و تبعیض مشاهده می شود. در قسمت های محروم شهر، خدماترسانی مناسب صورت نمی گیرد، فضای شهری آشفته است، امکاناتی که باید شهروندان داشته باشند، مناسب نیست، ساخت و ساز ایراد دارد و خلاصه آنکه یک آشفتگی و بی نظمی در قسمت محروم نشین شهر وجود دارد، در مقابل در قسمت های مرفه نشین شهر، نظم و انضباط در کنار تمامی خدمات رفاهی به چشم می خورد. سوال اینجاست که چرا برخی مسئولان به خود اجازه میدهند مردم شهر را به دو قسمت فقیر و ثروتمند تقسیم کنند؟ این در حالی است که مردم فقیر به همان اندازه مردم ثروتمند در تامین هزینه های شهر مشارکت می کنند و نقش دارند. به همان اندازه که ثروتمندان مالیات و عوارض می پردازند، محرومان نیز به همان اندازه میبایست مالیات و عوارض بپردازند و در تامین هزینه های شهر همیاری کنند. نکته مهم اینکه چگونه این گروه از مسئولان به خود اجازه میدهند برای مردمی که در محرومیت و محدودیت قرار دارند، به همان اندازه مالیات و عوارض وضع کنند که برای مرفهان و ثروتمندان وضع می کنند. در شرایطی شاهد تبعیض در یک شهر هستیم که وقتی انسان به کره ماه سفر کرد و از آن جا عکس کره زمین را گرفت، از کره زمین به عنوان دهکده جهانی نام برده شد، بنابر این تبعیض نمی تواند معنا داشته باشد زیرا همان نگاه کلان به کره زمین باعث شد دیدگاه های قومی قبیله ای زیر سوال برود. پس از آن کشورها به سوی حل اختلافات حرکت کردند به نوعی که مردم آلمان دیوار برلین را خراب کردند تا آلمان واحد بار دیگر در جهان خودنمایی کند. در آن هنگام صدراعظم آلمان غربی هرگز در این فکر نبود که آلمان شرقی تا چه اندازه در محرومیت است، بلکه پایتخت آلمان به برلین تغییر کرد تا ردی از تفرقه باقی نماند. امروزه این روند ادامه دارد و تمامی کشورهای جهان به این سمت حرکت میکنند که صدور ویزای بین کشوری را لغو کنند و رفت و آمد بین مردم کشورها آزادانه صورت بگیرد. بنابر این محدودیت و محرومیت را باید در نحوه مدیریت مسئولان جستجو کرد. نباید فراموش کنیم که مسئولان هنگامی که بر اریکه قدرت تکیه می زنند، حق ندارند بین مردم تفاوت قائل شوند. اما آنچه بیش از همه آزار دهنده است، تبعیض در کنار ادعای مسلمانی است. اگر به سیره پیامبران و ائمه توجه کنیم، درس های بزرگی می گیریم. به عنوان مثال روزی حضرت علی علیه السلام از میدان شهر کوفه عبور می کردند و خرما فروشی را دیدند که خرماهایش را به دو دسته تقسیم کرده است. یک دسته خرماهای مرغوب برای افراد ثروتمند و یک دسته نیز خرماهای نامرغوب برای افراد کم درآمد تقسیم بندی شده بود. امام اول شیعیان این خرماها را مخلوط کردند و خطاب به خرما فروش گفتند «گمان نکن که خرماها را جدا کرده ای، بلکه بندگان خدا را از هم جدا کردهای که این بزرگترین جفا در حق مسلمانان است». این در حالی است که امروزه برخی از مسئولان نیز خودشان را از مردم جدا کرده و دردهای سوء مدیریت خود را در رونق قسمت مرفه جامعه پنهان می کنند.
نظر شما
آخرین اخبار
