نسخه چاپی
ارسال به دوستان
وقتي ويروس کرونا يا ويروس‌هاي مشابه در جامعه‌اي گسترش پيدا مي‌کند در حوزه اقتصاد نيز تاثير خواهد داشت. با اينکه سبک تاثير متغير است اما واقعيت اين است که بنيه اقتصاد را ضعيف مي‌کند.
وقتي ويروس کرونا يا
ويروس‌هاي مشابه در جامعه‌اي گسترش پيدا مي‌کند در حوزه اقتصاد نيز تاثير
خواهد داشت. با اينکه سبک تاثير متغير است اما واقعيت اين است که بنيه
اقتصاد را ضعيف مي‌کند. نکته‌اي که در خصوص اين ويروس وجود دارد اين است که
دولت يا مجلس در خصوص اشاعه اين ويروس در تقابل با حوزه اقتصاد چه تصميمي
بايد بگيرند؟ علم اقتصاد بيانگر اين است که مردم بايد در سلامت کامل باشند
تا بتوانند قدرت حوزه اقتصاد را که رفاه‌آور است گسترش دهند. وقتي مردم در
سلامت نباشند و سلامت‌شان در گرو بحث ديگري چون رعايت بهداشت و قرنطينه و
عوامل شبيه اين باشد، بايد چه موضعي را اتخاذ کرد. در شرايط عادي وقتي
دولت‌ها حتي يک روز را به مناسبت و شرايطي تعطيل مي‌کنند اتفاقا کارشناسان
اقتصادي سختگيري کرده و تحليل مي‌کنند که به بنيه اقتصادي زيان وارد
مي‌شود. همانطور که با ورود هر دوره نمايندگان به مجلس درباره تعطيلات رسمي
در طول سال بحثي در قالب طرح و کميسيون‌ها مطرح مي‌شود هرچند در آخر
بي‌نتيجه است اما نشان دهنده اين است که اين حساسيت وجود دارد که تعطيلات
زيادي در کشور داريم. بنابراين در شرايط طبيعي هم کارشناسان اقتصادي حساسيت
به خرج مي‌دهند و بيان مي‌کنند که به معناي عدم استفاده از توانمندي‌هاي
مردم است و در توليد ناخالص داخلي تاثير خواهد گذاشت و بافت فرهنگي جامعه
را تا حدودي حتي تنبل مي‌کند. اما در اين شرايط وقتي بحث سلامتي مطرح
مي‌شود، همه اين پارامترها و تحليل‌ها به کنار گذاشته مي‌شود و آنچه اولويت
مي‌يابد به‌صورت مطلق و حتي نه به صورت نسبي، سلامتي مردم است و اتفاقا در
اين رابطه هم اقتصاد بيانگر اين است که بايد هزينه کرد. يعني بايد امکانات
سلامتي و بهداشت رعايت شود تا نيروي کار بتواند در سلامت کامل دوره را طي
کند تا بعد بتواند عقب افتادگي‌ها و هزينه‌هايي که در حوزه اقتصاد براي بحث
سلامت و بهداشت شده را جبران کند. اما آنقدر به غير از حرف‌هاي متناقض که
از جانب برخي مسئولان شنيده مي‌شود در شبکه‌هاي اجتماعي هم خود مردم به اين
بحث دامان مي‌زنند. يعني اگر اين ويروس در يک منطقه شيوع يافته و مقامات
مسئول که وزارت بهداشت است آمار را يک عدد اعلام مي‌کند اما همين عدد در
شبکه‌هاي اجتماعي چند برابر مي‌شود. اينکه چرا دولت يا مجلس در اين ارتباط
تصميمي که ما احساس مي‌کنيم بايد گرفته شود را نمي‌گيرند به اين برمي‌گردد
که دستيابي ما به اطلاعات کم است و بيشتر مي‌توان در حالت احساسي که در بين
مردم هست موضوع را ارزيابي کرد. اما نظامات کشور، دولت و مجلسي را تشکيل
مي‌دهد و قاعدتا مردم نيستند که به بحث‌هاي سلامتي و ايمني و بهداشت جهت
مي‌دهند بلکه نمايندگان‌شان در دولت و مجلس اطلاعات دست اول را رصد مي‌کنند
و وزارت بهداشت که مرجع اصلي رسيدگي به اين امور است، تنها جايي است که
مي‌تواند سلامت مردم را نشانه رود و آن را بيمه کند. واقعيت اين است که
نمي‌دانيم اگر دولت، شهر يا منطقه‌اي را قرنطينه نمي‌کند واقعا نياز بوده و
کوتاهي مي‌کند. چون قرنطينه کردن محدوديتي ايجاد مي‌کند و مي‌تواند از
ترددها جلوگيري کند. فرض کنيم قم يا تهران را قرنطينه کنند تا کسي وارد يا
خارج نشود ولي آيا شرايطش مهياست و مشکلي به‌وجود نمي‌آورد؟ اميدواريم که
دولت و مجلس اطلاعات دقيقي به مردم ارائه دهند. نمي‌توانم به خودم بقبولانم
که عمدي در کار است که شهر را قرنطينه نمي‌کنند يا فضاي يک منطقه‌اي را
محصور نمي‌سازند. شهر ووهان چين بارها ضدعفوني شد اما ما هنوز در سطح شهرها
شاهد اين مقوله نبوده‌ايم. از طرفي عضو سازمان بهداشت جهاني هستيم و اگر
هم محدوديتي براي واردات داشته باشيم چون حق عضويت پرداخت مي‌کنيم، وظيفه
سازمان است که حتي در شرايط تحريمي بسياري از تجهيزات بهداشتي را فراهم
کند. بنابراين تا اينجا مسئولان اين احساس را نکرده‌اند که مي‌بايست فراتر
از آنچه تصميم گرفته‌اند و به تعطيلي همايش‌ها و نشست‌ها انجاميده، تصميم
بگيرند و آن را به بحثي به نام قرنطينه يا حتي قفل کردن شهرها منجر کنند.
در رصد اطلاعات سازمان بهداشت جهاني که آنها نيز حساس هستند، پيشنهاد
قرنطينه به ايران عنوان نشده است. اگر هر موضوعي را در جاي خودش داشته
باشيم از بسياري از شايعات مي‌توانيم جلوگيري کنيم.
نظر شما
آخرین اخبار
