صداوسیمای دربستی

ژوبین صفاری

«محمدحسین رنجبران» مدیرکل روابط‏عمومی صدا‏و‏سیما طی دو روز گذشته گفته بود هجمه به صدا‏و‏سیما در آستانه انتخابات طبیعی است و رسانه ملی را دربست برای خود می‏خواهند. اما در خصوص این اظهار‏نظر این سوال پیش می‏آید که رسانه ملی در پرداختن به مشکلات، عملکردی بی‏طرفانه و البته غیر‏انحصاری دارد؟ اگر نخواهیم به گذشته برگردیم شاید نمونه نقض سخنان آقای رنجبران در رویکرد اخیر صدا‏و‏سیما در خصوص یک پرونده خودسوزی بود که در آن اتهاماتی به برخی نمایندگان مجلس شورای اسلامی زده شد و علی مطهری در نامه‏ای خواستار پاسخگویی به این اتهامات شد. در نامه مطهری البته به سابقه بی‏توجهی رسانه ملی به درخواست مرحوم هاشمی‏رفسنجانی نیز اشاره شد و البته هنوز پاسخی از سوی صدا‏و‏سیما و روابط‏عمومی آن(محمد‏حسین رنجبران) در خصوص درخواست آقای مطهری داده نشده است. همین رویکرد البته نشان می‏دهد رسانه ملی که به گفته رنجبران به اقتضای زمان و فراخور موضوع باید به مباحث ورود و کنکاش کند و به روشنگری ابعاد مختلف ماجرا بپردازد؛ چندان روشنگرانه و با تجمیع نظرات موافق و مخالف به موضوع ورود نکرده است. هر‏چند رنجبران مخاطبان 80 درصدی صدا‏و‏سیما را گواه عملکرد مثبت خود می‏داند، اما حداقل به گواه برخی نظرسنجی‏ها که از سوی برخی سایت‏ها انجام گرفته است حدود 90 درصد از مخاطبان صداوسیما در ماجرای خودسوزی، نتوانست افکار عمومی را قانع کند. از سوی دیگر عملکرد صدا‏و‏سیما به‏ خصوص در چند سال گذشته نشان داده است در پرداختن به موضوعات چندان بی‏طرفانه قضاوت نکرده است. چنانکه در ماجرای هجمه به تیم دیپلماسی دولت هیچ فرصتی برای پخش آرای موافق راهبردها و برنامه‌های دستگاه دیپلماسی کشور داده نشد. رنجبران در بخش دیگر سخنان خود البته رسانه‏های منتقد را متهم به بسیج برای هجمه به این سازمان کرده است، در‏حالی‏که این گزاره خود گواه نقدناپذیری رسانه‏ای است که معتقد به هجمه است و نه نقد. همچنین وی در بخش دیگر سخنان خود گفته بود: «قطعا ورود به برخی مباحث مهم روز و مورد سوال مردم و روشنگری درخصوص آن خوشایند برخی نیست، اما سازمان صداوسیما تنها منافع ملت را در نظر می‌گیرد و تسلیم فشارها و سهم‏خواهی‌ها نخواهد شد.» حال باید پرسید معیار و متر صدا‏و‏سیما برای در‏نظر‏گرفتن منافع ملت چیست که حتی فرصت پاسخگویی به هجمه‏ها را هم نمی‏دهد. در‏حالی‏که دولت با همه کاستی‏هایش (که باید مورد نقد قرار گیرد) برخواسته از رای ملت است. به نظر می‌رسد معضلی که گریبان صدا‏وسیما را گرفته است نشستن از منظر حق‏به‏جانب و تعیین منافع ملت از دیدگاه سلایق شخصی است. گو اینکه تعطیلی برنامه پر‏مخاطبی مانند 90 هم از منظر منافعی بوده که مدیران وقت صدا‏و‏سیما برای ملت در نظر گرفته‏اند. با این همه شاید بهتر باشد که حتی اگر مدیران صدا‏و‏سیما تصور آن را دارند که در پرداختن به موضوعات مواضع بی‌طرفانه و فراجناحی عمل می‌کنند ضمن استناد به آرای مخاطب 80 درصدی گروهی از اساتید و دانشجویان رشته علوم ارتباطات را در تحلیل محتوای برنامه‏های صدا‏و‏سیما به یاری بطلبند تا شاید با استناد به مباحث علمی بر بی‏طرف نبودن خود واقف شوند.

برچسب ها: روزنامه ، ابتکار ، صداو سیما ، محمدحسین رنجبران