رئیس جمهوری محترم در سخنرانی تازه خود انگشت بر چند نکته گذاشته اند که نمیشود بی چون و چرا از کنار آن گذشت. ایشان در سخنان اخیر خود تذکر داده اند که اگر قشری از جامعه همانند زنان یا کارگران و... از مسائلی ناخرسند هستند، یگانه راه نشان دادن نارضایتی شان صندوق رای و موسم انتخابات است .
رئیس جمهوری محترم در
سخنرانی تازه خود انگشت بر چند نکته گذاشته اند که نمیشود بی چون و چرا از
کنار آن گذشت. ایشان در سخنان اخیر خود تذکر داده اند که اگر قشری از
جامعه همانند زنان یا کارگران و... از مسائلی ناخرسند هستند، یگانه راه نشان دادن نارضایتی شان صندوق رای و موسم انتخابات است
که
به میانجی آن بتوانند کسانی را بر تخت مدیریت بنشانند که خواستههای شان
را زودتر برآورده سازند و انگشتِ تاکید فشرده اند که جز انتخابات مسیر
دیگری در دست نداریم (نقل به مضمون). از نظر فنی واز دیدگاه علم سیاست نظر
رییس جمهوری محترم در این زمینه چندان دقیق نیست. در کتابهای مبانی علم
سیاست، رای دادن را کمترین میزان مشارکت و
ساده ترین گونه آن دانسته اند.
نظام
سیاسیای که با نظر مردم چرخهایش به حرکت در میآید نیازمند این است که
از نظر وسلیقه مردم روزانه و حتی ساعت به ساعت با خبر باشد.در اینجا مقصود
از مردم
نه همه مردم، بلکه مردمیاست که در چارچوب سازمانهای سیاسی و به گونه حرفه ای
به کار سیاست میپردازند مثل احزاب. از
این
گذشته، در علم سیاست نظام انتخاباتی بدون سر و سامان دادن به نظام حزبی
اساسا امری دور از ذهن است و اگر به خواستگاه احزاب نظری بیندازیم
درمییابیم که احزاب از خلال فعالیتهای انتخاباتی و از درون کمپها و
دستههایی که در موسم انتخابات متولد میشدند، پا گرفتند و رفته رفته
فعالیت شان را گسترش دادند و خود را به بزنگاه انتخابات محدود و محصور
نکردند.حق اعتراض و نشان دادن نارضایتی نیز فقط به زمان انتخابات خلاصه
نمیشود و ابزارهای گوناگونی برای ابراز نارضایتی در دست است که اگر به
صورت مسالمت آمیز انجام گیرد، حق اولیه هر صنف ، گروه و دسته ای
است.نمیشود حق اعتراض را به هر چهار سال یا دوسال یک بار آن هم تنها به یک
شیوه خلاصه کرد. این کار جز افزودن بر مشکلات سود و ثمر دیگری ندارد. اگر
کسی از فلان سیاست رنج روزانه میبرد، شاید انصاف نباشد که او را به صبر
دعوت کرد و با وعده انتخابات سال بعد یا دوسال وچهار سال بعد مشکلات روزانه
او را بر طاقچه نسیان گذاشت. سیاست چنان که بارها گفته و نوشته اند با
زندگی لحظه به لحظه نه فقط نسل کنونی، که با نسلهایی که در راه هستند، گره
خورده است. از این رو،
به شدت محتاج حک و اصلاح روزانه
و ساعت به
ساعت است. نهادهای آمارگیری، اصناف، احزاب و مطبوعات مستقل و جزء اینها،
مکانیزمهای هشداردهنده ای هستند که میتوانندمدیران را از چند و چون مسائل
مردم آگاه سازند. هنوز از یاد نبردهایم که رییس جمهوری محترم برای سنجیدن
روحیه و احوال مردم ، به نظاره کردن عابران از پنجره خودروشان اشاره داشته
اند و متاسفانه هزاران فن و تکنیک آمارگیری و سنجش امور را نادیده
انگاشتند و به آسوده ترین و دم دست ترین راه ممکن بسنده کردند. اگر رییس
جمهوری محترم برای انتخابات چنین ارزش بالایی میشناسند باید به ابزارهای
آن که فعالیت احزاب است نیز گوشه چشمینشان بدهند و آسان گیری را کناری
نهند و انتخابات را فقط به «روز رای گیری» محدود نکنند. چه بسیار دیدهایم
که تیمهای تبلیغاتی در فلان کشور و فعالان سیاسی در قالب احزاب چند سال
برای روز انتخابات عرق ریخته اند و تلاش روزانه کرده اند و از طریق
رسانهها و میتینگهای شان سعی داشته اند که بر افکار عمومیتاثیرگذار
باشند. با این همه اما، با شنیدن سخنان اخیرجناب آقای روحانی به نظر میآید
این آسانگیری را جناب رییس جمهوری نه فقط در حوزه سنجش روحیه عموم (با
نگاه کردن به چهرههای مردم از داخل خودرو)، بلکه در زمینه درک و دریافت
مشکلات مردم و مسائلی که روزانه با آنها گلاویز هستند نیز گسترش داده اند و
این سهلگیریها متاسفانه به هیچ وجه نشانه خوبی به شمار نمیرود و با این
تفاصیل هیچ بعید نیست که سیر اشتباهات، قوسِ صعودی بپیماید!