بحثی که پیرامون پرداخت غرامت از سوی انگلیس به دلیل توقیف نفتکش ایرانی ازسوی مقامات کشورمان مطرح شده است یک بهرهبرداری سیاسی هم میتواند باشد.
بحثی که پیرامون پرداخت
غرامت از سوی انگلیس به دلیل توقیف نفتکش ایرانی ازسوی مقامات کشورمان مطرح
شده است یک بهرهبرداری سیاسی هم میتواند باشد. به هر حال این اقدام یک
اقدام غیر قانونی از سوی انگلستان بود و هیچ توجیهی نیز نداشت، ایران اعلام
کرده بود که مقصد این کشتی، سوریه نبوده و اگر هم بود مغایرتی با قوانین
بینالمللی نداشت، چون تحریمهای اتحادیه اروپادرباره تبادلات تجاری با
سوریه، مشمول اعضای اتحادیه اروپاست نه سایر کشورها.
بنابراین به نظر
میرسد که ایران با مطرحکردن شکایت از انگلستان و تلاشش برای دریافت غرامت
ازاین کشور، همچنان میخواهد دست برتر را در این موضوع داشته باشد. بخصوص
اینکه همچنان کشتی انگلیسی توقیف شده توسط کشورمان در سواحل ایران است و
باید تعیینتکلیف شود. انگلیس به دنبال راهی است تا کشتی انگلیسی توقیف شده
در ایران، مسیر قانونی خودش را برای رفع توقیف طی کند. چرا که ایران طبق
مقررات بینالمللی دریاها، این کشتی را توقیف کرده است و اکنون ایران به
نوعی این موضوع را بیان میکند که اگر غرامت پرداخت شود کشتی انگلیسی هم
آزاد خواهد شد.
اما درمورد پرداخت غرامت از سوی انگلیسیها باید به
صورت کلی گفت که ما از انگلیسیها طلبهای زیادی داریم که هیچ گاه دریافت
نکردیم. هنوز آنها طلب قرارداد تانکهای چیفتن را که قبل از انقلاب بسته
شد را به ما پرداخت نکردهاند. از سویی موضوعات مختلفی در روابط ایران و
انگلیس وجود دارد که با افزایش تنشها به یکدیگر پیوند میخورد.
از
سویی این نکته را نیز از یاد نبریم که در حال حاضر نفتکش ایرانی آدریان حتی
بعد از آزادی، در آبهای بینالمللی است، این کشتی یا باید در سواحل اروپا
لنگر بیندازد یا در سواحل مدیترانهای خاورمیانه، بدیهی است که هم اکنون
تحت فشار آمریکا کشورهایی که بخواهند پذیرای این نفتکش باشند کم پیدا
میشود. به هر حال فشارهای آمریکا باعث شده است که این نفتکش نتواند مقصد
اصلی خودش را بپیماید و به آنجا برود. آمریکا بیشترین تاثیر را در سردرگمی
این نفتکش دارد و اکنون که ایران چنین وضعیتی را میبینید بدش نمیآید تا
ماجرای پرداخت غرامت از انگلیس را با جدیت بیشتری مطرح کند.