نسخه چاپی
ارسال به دوستان
سیدحمید حسینی
عضو اتاق بازرگانی
ایران در چند مرحله تجـــربــه واردات فرآورده‌های نفتی و بنزین و گازوئیل را دارد، اواسط دولت آقای احمدی‌نژاد واردات به چند میلیارد دلار رسید و بعد بنزین پتروشیمی‌ها جایگزین شد. در ابتدای دولت آقای روحانی نیز در سال‌های ۹۲ و ۹۴ ما واردکننده بنزین شدیم و علیرغم تحریم و سخت‌گیری وزارت نفت روی استاندارد؛ بنزین و گازوئیل از هند و سایر تولیدکنندگان مثل عربستان، بنزین و گازوئیل تامین می‌شد. از سال ۹۵ هم با راه‌اندازی فازهای ستاره خلیج‌فارس دیگر نیازی به واردات نداشتیم. اکنون باوجود فرآورده‌های نفتی روسیه در بازارهای منطقه از جمله امارات و حتی در شمال کشور، تامین بنزین و گازوئیل کار سختی نیست، اگر دولت مشکل کمبود منابع نداشته باشد، قاعدتا نباید مشکلی ایجاد شود، ضمن اینکه طبق گزارش‌ها اکنون واردات انجام می‌شود. ستاره خلیج‌فارس در صدد است فاز جدیدی راه‌اندازی کند و از این مسیر حدود ۱۰ میلیون لیتر تولید بنزین این پالایشگاه افزایش پیدا می‌کند، اخیرا هم پالایشگاه نسبتا جدید آبادان راه‌اندازی شده که به تولید اضافه کرده است. اما باتوجه به اینکه فصل بهار هم مسافرت‌ها افزایش پیدا می‌کند و هم اینکه به خاطر بهره‌برداری از محصولات کشاورزی حمل و نقل کامیون‌ها به شدت افزایش پیدا می‌کند؛ به نظر می‌رسد باوجود حداکثر ظرفیت تولید پالایشگاه‌ها امکان تامین و پاسخگویی به رشد تقاضا را نداشته باشیم، مگر اینکه به سمت سوخت‌های جایگزین برویم. خوشبختانه در فصولی که مصرف بنزین و گازوئیل افزایش پیدا می‌کند مصرف گاز کشور کاهش پیدا می‌کند، می‌توانیم با توسعه ال‌ان‌جی و توسعه مصرف گاز ال‌پی‌جی بخشی از نیاز به واردات بنزین را تامین کنیم. اکنون امکان واردات بنزین با کیفیت خوب وجود دارد همه کشورها به سمت بنزین و گازوئیل یورو ۴ و ۵ رفته‌اند، فرآورده‌های روسیه هم با قیمت مناسب در بازار وجود دارد، بنابراین برای واردات بنزین و گازوئیل باکیفیت مثل سابق محدودیت وجود ندارد. برنامه کاهش مصرف بنزین ابتدا باید از خودروسازان آغاز شود و مصرف خودروها کاهش یاید، موتورهای برقی را جایگزین کنیم زیرا منشا بسیاری از آلودگی‌ها و مصرف بنزین موتورسیکلت است و دیگر جلوگیری از قاچاق است. در کشور ما وقتی تولید و مصرف متعادل می‌شود؛ راه‌حل‌های بهینه‌سازی و بهبود و ذخیره‌سازی انرژی به فراموشی سپرده می‌شود، فقط زمانی که با کمبود فراورده مواجه می‌شویم و فشارهایی که بر ارز و منابع مالی کشور وارد می‌کند ما را به فکر بهینه‌سازی مصرف سوخت و جلوگیری از افزایش مصرف می‌اندازد و بعد دوباره نیمه‌کاره رها می‌شود. در هر حال تامین نحوه بنزین بستگی به سیاست پالایش و پخش دارد اگر بنا دارد حداکثر تامین را از منابع داخل داشته باشد و نفتا را باسایر فراورده‌ها ترکیب کند و بنزین کارگاهی تولید کند، قاعدتا آن بنزین نمی‌تواند مثل بنزین پالایشگاه باکیفیت باشد و استاندارد یورو را پاس کند. اما اگر دولت مشکلی برای واردات نداشته باشد نه تنها کیفیت کاهش پیدا نمی‌کند، بلکه بخشی از بنزین تولیدی کشور که کیفیت قابل قبولی ندارد با بنزین با کیفیت بالاتر مخلوط می‌شود، درواقع به کیفیت بهتر فرآورده‌های داخل نیز کمک می‌کند.
