همه چيز از سهشنبه 31 خردادماه 1401 آغاز شد. در برنامهاي با عنوان روز جهاني اسکيت و تجمع اسکيت بازان نوجوان که بسياري معتقد بودند که به خاطر ظاهر و رفتاري که از شور و شوق نوجواني سرچشمه ميگرفت، بايد محاکمه و بازداشت شوند! پس از اين روز بود که برخي از مسوولان بهجاي نگاه پدرانه به اين ماجرا، راه تقابل را در پيش گرفتند، آنهم به جاي برخورد فرهنگي و اقناعي با مقوله فرهنگ حجاب.
همه چيز از سهشنبه 31 خردادماه 1401 آغاز شد. در برنامهاي با عنوان روز
جهاني اسکيت و تجمع اسکيت بازان نوجوان که بسياري معتقد بودند که به خاطر
ظاهر و رفتاري که از شور و شوق نوجواني سرچشمه ميگرفت، بايد محاکمه و
بازداشت شوند! پس از اين روز بود که برخي از مسوولان بهجاي نگاه پدرانه به
اين ماجرا، راه تقابل را در پيش گرفتند، آنهم به جاي برخورد فرهنگي و
اقناعي با مقوله فرهنگ حجاب. ظاهرا پس تجارب تلخ آن روزها و روزهاي
غمانگيز مهر و آبان 1401، بسياري از آن روزها درس نگرفتند، در جايي که
رهبر معظم انقلاب، معتقدند که « ضعف حجاب، کار درستي نيست اما موجب نميشود
آن فرد را از دايره دين و انقلاب خارج بدانيم همه ما هم نقصهايي داريم که
بايد تا حد امکان آنها را برطرف کنيم.» حالا پس از آن روزهاي سخت براي
نظام و کشور که ناآراميهاي کشور ثمره ندانم کاري برخي بود که به
هزينههاي سياسي و اجتماعي و حتي اقتصادي فراوان توام شد، رفتار اين روزهاي
برخي از مسوولان در مقوله مبارزه شديد با حجاب نشان مي دهد که ضرب و المثل
«همان آش و همان کاسه» در حال تکرار است، اما با چاشني «ماست» يا ضرب و
شتم آمران امر به معروف و درگيري با بد حجابان. برخي از ياد بردهاند که
مسأله اين است که حجاب يک ضرورت است، اما نشر آن نميتواند با روش هاي سلبي
صرف رخ بدهد. در اين ميان، رفتار و گفتار خودسرانه برخي از مسوولان
که مردم را به مقابله با بدحجابان (مردم) قرار ميدهند، آنهم در شرايطي که
مجلس و شورايعالي انقلاب فرهنگي، مصوبه حجاب و عفاف را هر روز به تاخير
مياندازند، کشور را در شرف بازگشت به دوران سخت شش ماه پيش قرار دادهاست.
اين گفتار نشان ميدهد که آنها از اتفاقات تلخ گذشته درس نگرفتهاند و
نميدانند که معترضان تجربه برگزاري اعتراضات گسترده و هزاران جوان تجربه
زندان و بازداشت را دارند و اين تجارب تلخ ميتواند کشور را به شرايط سختي
بکشاند.پيامکهاي مقابله و هشدار براي رعايت حجاب به شکل
گستردهتري به جريان افتاده، شليک ماست به دو فرد بد حجاب، جريمه 3ميلياردي
بدحجابان است، صدها يا شايد هزاران مراکز گردشگري و صنفي که به بيحجابان
خدمات ميدهند در حال پلمب شدن هستند و خدمات ندادن به دانشجويان و حتي
دانش آموزان، نشان ميدهد که مردم در مقابل يکديگر قرار گرفتهاند. در
حاليکه حجاب يک امر فرهنگي فرا جناحي است، نه چاشني براي ديده شدن يا
نفرت پراکني در کلام!. بيشک مديريت در اين زمينه بايد به جامعه سپرده شود و
دوقطبي سازي در موضوع حجاب که حالا به يک امر شائبه برانگيز و بدون مفاد
قانوني تبديل شده است که دود آن به چشم يک ملت 83 ميليوني ميرود.