قدرت پایداری، افول شورای ائتلاف؛ این شاید درستترین تعبیری باشد که از شایعه جدید تغییرات در دولت بتوان استخراج کرد.
مسعود میرکاظمی برای پیشبرد تصمیمات و ایدههایی که در ذهن دارد با مقاومت
فراوانی در جناح مقابل خود در کابینه مواجه است. او تا امروز مصرانه
نظریات اقتصادیاش را پیگیر بوده و در جلسات تصمیمساز تلاش فراوانی کرده
تا آنها را به ثمر برساند. او اما نیاز به یار کمکی در دولت دارد تا بتواند
راحتتر در سال سخت اقتصادی۱۴۰۲ تنظیمات اقتصادی را انجام دهد. نگاهی
دقیقتر و موشکافانه به دولت رئیسی نشان میدهد که حلقه سیاسی پیرامون آقای
رئیسجمهور به میرکاظمی نزدیکتر است؛ حلقهای که البته چندان «دوربینی»
نیست. میرکاظمی به واسطه حمایت همین افراد تا امروز توانسته بر صندلی خود
تکیه بزند. حالا آمدن فرد تازهای -که به این حلقه نزدیک است- به درون
کابینه، جانی تازه به اراده اقتصادی او خواهد بخشید. افزون آنکه شنیده می
شود تغییر دومی که در دولت رخ میدهد به نفع همین گروه سیاسی و تحکیمکننده
جایگاه میرکاظمی خواهد بود.
سید ابراهیم رئیسی در انتخابات
ریاستجمهوری در نهایت فرد مورد حمایت شورای ائتلاف اصولگرایان بود؛ شورایی
که چند طیف از اصولگرایان در آن حضور داشتند و انتخاب افرادی چون محسن
رضایی، محمد مخبر، احسان خاندوزی و... حاصل این تعاملات بود. حالا اما به
نظر میرسد که دولت به نفع پایداری یکدست شده و با قدرتگرفتن پایداری افول
شورای ائتلاف را شاهد خواهیم بود.
باید منتظر بمانیم و ببینیم که آیا سید ابراهیم رییسی حاضر می شود این تغییرات احتمالی مورد خواست پایداری ها را انجام دهد یا خیر.