مردم ایران مردمانی صبور هستند، اما در سالهای اخیر شرایطی در کشور به وجود آمده که جامعه را با سختیهای زیادی مواجه کرده است. این شرایط مملو از مانع در حالی که ذهن افکار عمومی را مخدوش کرده است که با تدبیر و مدیریت صحیح میتوان ناکارآمدی را به کارآمدی تبدیل کرد.
مردم ایران مردمانی صبور هستند، اما در سالهای اخیر شرایطی در کشور به
وجود آمده که جامعه را با سختیهای زیادی مواجه کرده است. این شرایط مملو
از مانع در حالی که ذهن افکار عمومی را مخدوش کرده است که با تدبیر و
مدیریت صحیح میتوان ناکارآمدی را به کارآمدی تبدیل کرد. این شرایط سخت به
شرطی قابلحل هستند که برنامههایی جامع برای برون رفت از بحران لازم در
دستور کار مسئولان قرار بگیرد. متاسفانه بخشی از نظام اجرایی کشور نسبت به
مشکلات عمومی بیتوجهی میکنند که این بیتوجهی نتیجهای جز ماندگاری
مشکلات و در نتیجه بیاعتمادی مردم نخواهد داشت. یعنی مردم بههیچ وجه
نمیتوانند با این مساله کنار بیایند که مسئولان نسبت به مشکلات موجود
بیتفاوت هستند تا موضوعهایی غیر از مصایب مردم را در اولویت میبینند.
برای اینکه جامعه از این شرایط پرمانع رهایی پیدا کند و مردم بتوانند با
کمترین دغدغه مردم زندگی کنند. اما گروهی که کارشناس نیستند و در کنار
کارشناس نبودن، به مسائلی بهجای آسایش مردم میپردازند که ریشه در نگاه
سیاسی دارد. همچنینی یکی از عاملهای وضعیت بههمریخته فعلی چیزی چز
بیسوادی و کمسوادی مسئولان نیست. آدمِ بیسواد نهتنها نمیتواند فعالیتی
توام با تاثیرگذاری مثبت داشته باشد، بلکه در قبال نظرات و انتقادات هم
هیچ حرف منطقی ندارد که این موجب شده است، کار دست کسانی باشد که هیچ شناخت
و ذهنیتی از حوزه مسئولیتشان ندارند. در چنین شرایطی میتوان به بهبودی
وضعیت امید داشت؟ قطعا پاسخ «نه» است. مساله هزینهساز دیگر این است که
دستاندرکاران نمیخواهند باور کنند که کارشان پر از ضعف و اهمال است. به
همین دلیل بههیچ وجه حاضر نمیشوند نقطهنظرات دیگران را بشنوند و حتی نظر
نظریهپردازها را سیاهنمایی و تلاش برای تخریب قلمداد میکنند. اگر نظام
تصمیمگیری به این تشخیص برسد که از چهرههای کاردان در چرخه اجرایی و
تصمیمگیری استفاده کند و همچنین انتقادات را بهجای تخریب، تلاش برای
ترمیم فضای بههمریخته بدانند، طبیعتا نظرات را بررسی کرده و نقاط مثبت و
موثر را در فعالیتشان لحاظ خواهند کرد. با اینکه مردم روز بهروز
دغدغههای جدیتری پیدا میکنند و همچنین با اینکه روزنه امید روز بهروز
تنگتر میشوند، همچنان اصرار دارند که شیوهشان بهترین شیوه است و بههمین
دلیل مشکلات همچنان مانع آسایش و آرامش عامه جامعه میشود. نظام حمرانی
برای برونرفت از برههای که تهدیدها پررنگ شده است، باید بداند تداوم
وضعیت فعلی کشور را با شرایطی مواجه خواهد کرد که دیگر اصلاح سختترین هدف
باشد.