نسخه چاپی
عضو هیات مدیره کانون بازنشستگان تهران
چشم تمامی مردم به روی کارآمدن دولت جدید
بود، اما نه تنها وضعیت بیمه شدگان و بازنشستگان بهتر نشد، بلکه به مراتب
بدتر هم شده است. یکی از مسائلی که بیمه شدگان شاغل و بازنشسته را رنج
میدهد، بحث بیارزش شدن پول ملی است. هرچه دلار گران میشود، ارزش پول
کاهش مییابد و تورم بیشتر میشود. در این میانه، بیشترین ... آسیب به
مزدبگیرانی وارد میشود که حقوق ثابت میگیرند. دولت جدید قول داده بود
تورم را کنترل میکند اما مهار تورم با حرف و شعار عملی نمیشود؛ ما نیاز
به عملکرد جدی داریم. متاسفانه در همین چند ماه اخیر، بازهم افزایش نرخ
دلار داشتیم و پول ملی بیارزش تر شده است. به همین دلیل، اقلام مصرفی و
حیاتی زندگی مردم افزایش نرخ داشته و سفره بازنشستگان کمرنگ شده است.
امروز دخل بازنشستگان با خرجشان نمیخواند و این عدم تعادل، موجب آسیبهای
روانی و خانوادگی بسیار میشود. در این شرایط بازنشستگان به شدت مستاصل و
سر گردان هستند و پیاده سازی نصفه و نیمه متناسبسازی در پایان سال قبل هم،
درد بازنشستگان را دوا نکرده است.
مستمریبگیران نه درمان درست و حسابی
دارند، نه خدمات رفاهی مناسب دارند و نه مستمری مکفی و شایسته دریافت
میکنند. میلیونها خانوادهی زحمتکش در میان این ناکامیها گیر افتاده و
راه به جایی ندارند. حقوقی که یک بازنشسته میگیرد، نصف ماه هم جواب
نمیدهد. وزیر کار میگوید با کنترل تورم، افزایش دستمزد را متعادل میکنیم
که حرف درستی است و اگر تورم را کنترل کنند، افزایش حقوق پیشکش! از روزی
که دولت جدید آمده بازهم روند افزایش قیمتها تداوم داشته؛ هر روز که از
خواب بیدار میشویم، میفهمیم که قیمتها بازهم بالاتر رفته و متاسفانه هیچ
ترمز یا کنترلی وجود ندارد.
باید بپذیریم که با حرف زدن و شعار دادن
تورم مهار نمیشود؛ الان تورم واقعی بالای 60 درصد و رقم بسیار وحشتناکی
است؛ در این دوره، آنهایی که سرمایه و ملک داشتند، بهرهمند شدند و
وضعشان بهتر شد؛ اما بازنشسته مستاجری که هیچ سرمایهای ندارد از این
وضعیت به شدت آسیب میبیند؛ او هیچ سرمایهای ندارد که دلخوش به افزایش
ارزش آن باشد؛ فقط روز به روز سفرهاش کوچکتر میشود.