نسخه چاپی
ارسال به دوستان
سهیلا طائی - روزنامه نگار
عظمت پایتخت و به تبع آن بودجه شهرداری
تهران به حدی است که گفته می شود بیش از بودجه 4 وزارتخانه است و اصلا می
توان با بودجه آن یک ایالت امریکا را اداره کرد! به هر حال نمی توان از
عظمت تهران، پتانسیلها و مشکلاتش گذشت؛ هر چند که همیشه در مورد بودجه ریزی
و محل هزینه کرد آن اما و اگروجود داشته و بسیاری معتقدند با افزایش 5 و
نیم برابری بودجه شهرداری تهران در ده سال گذشته، وضعیت شهر متناسب با آن
بهبود پیدا نکرده است، اما نباید فراموش کرد که تهران شهر غافلگیری هاست و
هر روز یک مشکل جدید بر مشکلات آن افزوده می شود و نباید چندان بر افزایش
بودجه آن خرده گرفت.
مساله اساسی که در مورد شهر تهران وجود دارد، نحوه
مدیریت آن است که بسیار متفاوت از سایر شهرهاست به عنوان مثال شهرها بر
پایه درآمدی شهرداری از فروش تراکم اداره می شوند حال آنکه این نگاه سنتی
در مورد کلانشهری به بزرگی تهران پاسخگو نیست و نیازمند یک برنامه ریزی
دقیق است؛ در یک نگاه گذرا به وضعیت تهران می توان دریافت که این شهر مهاجر
پذیر، با مشکلاتی همچون کسری بودجه، ترافیک، آلودگی هوا، سیستم حمل و نقل
فرتوت و بسیار ناچیز، خیابانهای غیر استاندارد، بافت فرسوده و هزاران مشکل
دیگر دست به گریبان است، و حتی مشکلات اجتماعی، فرهنگی و سیاسی هم در آن
لانه کرده که عمدتا از مسیر اقتصادی می گذرند. حال برای این وضعیت چه باید
کرد؟ همانطور که در سطور بالاتر آمد برای حل مشکلات کنونی تهران که حالا
معضل کرونا و مصیبتهای متراتب از آن هم اضافه شده باید یک برنامه ریزی مدون
و گام به گام داشت؛ واقعیت غیر قابل انکار تهران آلودگی هواست که از 2_3
ماه دیگر شروع شده و تهران را وارد وضعیتی می کند که مجبور به تعطیلی شهر
هستیم؛ از این رو ارتقای وضعیت سیستم حمل و نقل از موارد ضروری است که
نیازمند ایجاد زیر ساختهای جدید و بهبود زیرساختهای فرسوده است؛ که به نظر
می رسد راهکار همیشگی شهرداری افزایش مالیات و عوارض است که پاسخگو نیست و
باید ورود بخش خصوصی به این حوزه تسهیل شده و همراه با مشوق باشد، تا مانند
بسیاری از شهرهای پرجمعیت جهان شاهد حمل و نقل عمومی حداکثری باشیم، مساله
بعدی که می تواند شهرداری را در اداره هر چه بهتر تهران یاری کند، بودجه
ریزی اصولی برای تهران است، آنگونه که همیشه شاهد بودیم درآمدهای پیش بینی
شده در بودجه عمدتا به صورت کامل محقق نمی شود، از سوی دیگر برای درآمد
ناپایدار هم برنامه ریزی مدونی وجود ندارد و مساله بدهی دولت به شهرداری هم
همواره پابرجاست و امکان وصول آنها بسیار سخت است؛ همه این موارد سبب می
شود تا بودجه شهرداری یک بودجه بی ضابطه و افسارگسیخته باشد که نه مردم را
راضی می کند و نه خود شهرداری را! برای بهبود وضعیت شهر و ارتقای استاندارد
زندگی در تهران باید یک استراتژی مدون با رویکرد اقتصادی بلند مدت و به
همراه فضای مناسب برای ورود بخش خصوصی توانمند وجود داشته باشد، در غیر این
صورت تغییر شهردارها و عوض شدن نفرات شورای شهر، افزایش بودجه و مواردی از
این دست تغییری در وضعیت تهران ایجاد نمی کند.
