مناظرهها دارای یک حسن اصلی بود و آن تحریک دولت به دفاع و پاسخگویی در موارد مطرح شده در مناظرات بود.
از سوی دیگر نامزدهای حاضر در مناظرات آن چنان خود را مبرا از خطاها ومشکلات دولت حاضر قلمداد میکنند که گویی ساکنان کرات دیگر، در چهل سال گذشته این اوضاع را ایجاد کرده اند. اما در این ۸سال از سیلهای مکرر و زلزله و بدتر وسختتر از همه هجوم وگسترش کرونا در سرتاسر کشوروبیکاری وکسادی ناشی از قرنطینه، کشور را با چالشهای جدی روبروساخته و عدم انسجام در سیاستگذاریها و نظارتهای اجرایی، زندگی را برای اقشار کم درآمد و بیدرآمد به تنشهای روحی وعصبی تبدیل کرده است. گرانی افسار گسیخته و کوچکتر شدن روزانه سفرههای مردم را هم که به هیچ عنوان نمیتوان انکار نمود. از سوی دیگر بیکاری مخصوصا در بین افراد متخصص موجب مهاجرت وخروج نخبگان از کشور گردیده است.البته برخی از نکات یاد شده توسط نامزدها به طور مستقیم وبعضی دیگر به شکل تمثیلی مورد اشاره قرار گرفتند. دولت مستقر بعد از استماع انتقادات و اشکالات، تصمیم به پاسخگویی گرفته واز صدا وسیما در خواست فرصت نمودند. نهاد رسانه ملی هم در میان تعجب مخاطبان هشت دقیقه مهلت به دولت تخصیص داد و اعلام نمود. همانطوری که توقع بود، دولت از پذیرفتن این فرصت خودداری نمود. در حالی که اگر بهازای هرسال یک ساعت یا حداقل ۱۰دقیقه فرصت دفاع وپاسخگویی اختصاص میداد، دولت میتوانست نظریات دفاعی خود را بیان نماید. اگر چه انبوه دشواریها و کاستیها را هیچ توجیه و توصیفی نمیتواند حل وفصل نماید، ولی حداقل در مقابل سوالات و ایرادات ممکن بود مشکلی از جامعه را حل کند. دلایل و توجیهات هرچه که باشند دیگر فایدهای به حال مردم نخواهد داشت اما حداقل به آنها خواهد فهماند که عمدی در وقوع بسیاری از رویدادها نبوده و برخی از آنها قابل پیشگیری نبوده اند.