مدتی است نامزدهای ریاست جمهوری به مردم قول می دهند به محض رییس جمهور شدن میزان یارانه نقدی را افزایش خواهند داد در حالی که می بایست قدرت خرید مردم افزایش مییابد.
واقعیت این است که پرداخت یارانه، یک بخشی از تقویت قدرت خرید مردم است. اگر قرار باشد دولت به عنوان مثال ماهی ۱۰۰۰ واحد به مردم یارانه بدهد، اما با پیش گرفتن سیاستهای اشتباه در حوزههای مالی و ارزی، باعث تحمیل ماهانه تورم ۱۲۰۰ واحدی به خانوادهها شود، نه تنها کمکی به بهبود وضعیت معیشتی نشده بلکه منجر به کاهش قدرت خرید هموطنان نیز شده است. مردم به قدرت خرید نگاه میکنند. صحبت از یک عدد ریالی مطلق به عنوان یارانه، یک خطای کارشناسی است و نمیتواند مبنای علمی داشته باشد، اما در صورتی که عوامل دیگر اقتصاد، مانند تورم کنترل شود پرداخت یارانه میتواند به مردم کمک کند. در حال حاضر افزایش ارزش پول ملی و برگرداندن قدرت خرید مردم باید اولویت اصلی نامزدهای ریاست جمهوری باشد، زیرا در افزایش قدرت خرید همه چیز، از جمله یارانهها نهفته است. پرداخت یارانه بدون کنترل سایر شاخصهای اقتصادی را که در دولت فعلی و دولتهای قبلی رخ داد اشتباهی راهبردی بود. در گذشته از یک طرف یارانه پرداخت شد، ولی از طرف دیگر ۲ برابر یارانه با تورم از جیب مردم خالی شد و مردم الان میگویند قدرت خرید قبلی به مراتب برایشان بهتر از دریافت یارانهها بود. پرداخت یارانه در اوایل دولت احمدی نژاد مطرح شد و یارانه ۴۵ هزار تومانی، آن زمان با متوسط قیمت هزار تومان برای دلار، چیزی حدود ۴۵ دلار ارزش داشت، اما اکنون اینگونه نیست. باید توجه داشت که تقویت متغیر اقتصادی فقط با پرداخت رشد نمیکند. اگر نتوانیم با برنامهریزی دقیق برای کسری بودجه و پرداخت یارانه، منابع پایدار تعیین کنیم، پرداختهای جدید یارانه نه تنها منجر به افزایش رفاه مردم نخواهد شد بلکه با افزایش آثار بیشتر تورمی و کاهش قدرت خرید مردم، منجر به زیان مردم خواهد شد.