طرح مجلس با عنوان «اقدام راهبردی برای لغو تحریم ها» درحالی دیروز تایید و ابلاغ شد که پیش از این انتظار میرفت چنین طرحی به مرحله نهایی نرسد. با توجه به چالشهایی که هم اکنون در سطح بینالملل وجود دارد این طرح میتواند موارد جدیدی را متوجه ایران کند، با این حال شاید بتوان امیدوار بود در آینده وضعیت دیگری را شاهد باشیم که بیشتر با منافع ملی کشور مطابقت داشته باشد.
طرح مجلس با عنوان «اقدام
راهبردی برای لغو تحریم ها» درحالی دیروز تایید و ابلاغ شد که پیش از این
انتظار میرفت چنین طرحی به مرحله نهایی نرسد. با توجه به چالشهایی که هم
اکنون در سطح بینالملل وجود دارد این طرح میتواند موارد جدیدی را متوجه
ایران کند، با این حال شاید بتوان امیدوار بود در آینده وضعیت دیگری را
شاهد باشیم که بیشتر با منافع ملی کشور مطابقت داشته باشد. این درحالی است
که با توجه به تغییرات بینالمللی خوش بینیهایی به وجود آمده بود که شاید
بتوان وضعیت سخت حدود سه سال اخیرو تحریمهای دولت ترامپ را تغییر داد اما
ایجاد محدودیتهای داخلی میتواند در نوع خود وقفههایی را برای بازیابی
منافع کشور در آینده ایجاد کند. از سوی دیگر موضوعی که در این طرح و تصویب
آن دیده میشود کم رنگ شدن اصل تفکیک قوا است. اگرچه وظیفه مجلس
قانونگذاری است اما در حوزهای مانند سیاست خارجی این قانونگذاری باید
تعیین چارچوبهای کلی برای دیپلماسی باشد، اینکه شاهد هستیم در این طرح به
طور موردی و در جزئیات مجلس برای دولت تعیین تکلیف کرده است به نوعی ورود
قوه مقننه به قوه مجریه است. از سوی دیگر با شرایط ایجاد شده و ابلاغ این
طرح میتوان گفت مسئولیت موضوعات مرتبط با تحریمها و توافق هستهای در
آینده با مجلس است و دولت با توجه به اینکه عملا طبق قانون اختیاراتش به
شدت محدود میشود نمیتواند مسئولیتی برعهده بگیرد. با این حال موضوع تنها
این نیست که خرسند باشیم دیگر مسئولیتی متوجه دولت نیست زیرا اگر چنین
تصمیماتی تبعاتی برای کشور داشته باشد فارغ از اینکه چه کسی مسئول آن بوده
زیانهایی را متوجه منافع ملی میکند که باید در این زمینه مقامات بالادستی
چاره اندیشی لازم را داشته باشند.
آنچه در این طرح اخیر رخ داد ورود مجلس به حوزه اجرایی بدون آنکه به طور قانونی چنین اختیاراتی برای بهارستان در نظرگرفته شده باشد.