دونالد ترامپ از ابتدا يکسري اقداماتي را براي تمديد تحريمهايي که از روز اول براي ايران اعمال کرده بود آغاز کرده و ادامه ميدهد و از آنجايي که در انتخابات پيشروي رياستجمهوري در آمريکا براي خود شانس چنداني متصور نيست از طريق گردهمآوردن کشورهاي عربي و رژيمصهيونيستي و تهديد بيشتر ايران دستوپا ميزند تا بتواند برگ برندهاي در انتخابات رو کرده و راي بيشتري را از آن خود کند.
دونالد ترامپ از ابتدا
يکسري اقداماتي را براي تمديد تحريمهايي که از روز اول براي ايران اعمال
کرده بود آغاز کرده و ادامه ميدهد و از آنجايي که در انتخابات پيشروي
رياستجمهوري در آمريکا براي خود شانس چنداني متصور نيست از طريق
گردهمآوردن کشورهاي عربي و رژيمصهيونيستي و تهديد بيشتر ايران دستوپا
ميزند تا بتواند برگ برندهاي در انتخابات رو کرده و راي بيشتري را از آن
خود کند. البته به دليل تاثيراتي که برنامههاي ايرانهراسي در آمريکا
گذاشته، ترامپ فکر ميکند که با اين کارها ميتواند از سويي با ايران
تسويهحساب کند و اين مسائل در انتخابات به نفع او تمام شود. از طرف ديگر،
با رويکردهايي که از سوي اروپاييها، چين، روسيه و... مشاهده شد مشخص شد که
مکانيسم بازگشت تحريمها موسم به ماشه کارگر نخواهد بود. يعني متحدين اصلي
آمريکا نشان دادند که با وجود برخي منافع با ايالاتمتحده اما به هيچ
عنوان موافق برقراري مکانيسم ماشه نيستند. براي اينکه نگرانند با اعمال اين
سازوکار تحريمهاي بينالمللي بدون بازگشت ايران؛ کشورمان نيز برنامههاي
هستهاي خود را از سر بگيرد و جلوگيري از آن مستلزم وارد شدن به جنگي رسمي
خواهد که اروپاييها مايل به اين مساله نيستند. از طرفي، ايران عملا مورد
تحريمهاي بانکي و نفتي قرار دارد و به نظر ميرسد که اگر تمهيداتي صورت
نگيرد با برداشته شدن تحريم تسليحاتي نيز چندان اتفاق خارقالعادهاي رخ
ندهد. مگر اينکه شرايط به گونه ديگري پيش برود. تهديدات گاه و بيگاه
آمريکاييها نيز از روي تمايل به جنگ نيست چون آنها نيز شرايط جنگيدن را
ندارند و لذا همه تمرکز خود را بر تضعيف اقتصادي ايران گذاشتهاند و با
برنامه تحريمهاي خود تا جايي که توانستهاند نسبت به اين موضوع اقدام
کردهاند. منتها آمريکا اين موضوع را در نظر نگرفته که ايران کشور بزرگي
است و ميتواند تا مدتهاي مديدي روي پاي خود بايستد و نيازهاي خود را در
داخل تامين کند. البته اينکه گفته ميشود اگر جنگ شود آمريکا در باتلاق
بزرگي خواهد ماند نيز نگرانکننده است. چراکه اگر به فرض آمريکا بخواهد به
سمت سياست جنگ با ايران برود با توجه به تجربه عراق و افغانستان جنگ نزديک
نخواهد کرد و در اين شرايط بايد ديد ايران در کجاي اين معادله قرار خواهد
گرفت. البته اينکه گفته شد شايد ايران از مساله برداشته شدن تحريمها يا
عدم اعمال مکانيسم ماشه سودي نبرد، بدين معنا نيست که بگوييم صرفا
اروپاييها برنده بازي هستند. چراکه اروپاييها نيز خواهان آرامش در
خاورميانه و توسعه اقتصادي هستند. اروپا اقتصادي بزرگ است و آسيبپذيرتر
است. آنها به بازار ايران، سوريه، ترکيه، عراق و عربستان نياز دارند که طي
چند وقت اخير اينها از اروپا دريغ شده است. لذا اگر ميبينيم که اروپاييها
تمايلي به همراهي با آمريکا ندارند به اميد آينده است. اروپا هم منتظر
نتيجه انتخابات پيشرو است تا شايد بتواند خود را از شر اين فرد نامتعارف
رها کند و با آمريکاي جديتر و عقلانيتري روبهرو شود تا بتواند با آنها
طوري کنار بيايد که مساله گرفتاري رابطه ايران و غرب به نحو معقولتري حل و
فصل گردد. لذا همانطور که از قبل نيز پيشبيني ميشد مقامات طرفين برجام
نيز مثل مقامات کشورمان به اين مساله اذعان دارند که در 20 سپتامبر اتفاقي
نخواهد افتاد و اين صرفا يک بازي رسانهاي براي برد انتخاباتي ترامپ است.