نسخه چاپی
ارسال به دوستان
حجت‌الاسلام نصرالله پژمانفر نماینده مردم مشهد در مجلس شورای اسلامی در جلسه علنی دیروز مجلس طی تذکری با اشاره به اینکه آمریکایی‌ها دنبال فعال کردن سیستم مکانیزم ماشه هستند، گفت: مجلس باید در برابر بازی پلیس خوب و پلیس بد آمریکا و اروپایی‌ها دقت لازم را داشته باشد؛ ما نباید به‌واسطه بازی‌های اروپایی‌ها دست نگه‌‌داریم و با تحریم‌های جدید روبه‌رو شویم.
سرویس سیاسی-
حجت‌الاسلام نصرالله پژمانفر نماینده مردم مشهد در مجلس شورای اسلامی در
جلسه علنی دیروز مجلس طی تذکری با اشاره به اینکه آمریکایی‌ها دنبال فعال
کردن سیستم مکانیزم ماشه هستند، گفت: مجلس باید در برابر بازی پلیس خوب و
پلیس بد آمریکا و اروپایی‌ها دقت لازم را داشته باشد؛ ما نباید به‌واسطه
بازی‌های اروپایی‌ها دست نگه‌‌داریم و با تحریم‌های جدید روبه‌رو شویم.
وی با تأکید بر ضرورت هوشیاری مقابل توطئه‌های مشترک آمریکا و سه کشور اروپایی، افزود: طرحی سه فوریتی آماده شده است تا با تصویب آن با شیطنت اروپایی‌ها و آمریکا مقابله کنیم.
متن این طرح که به‌صورت سه فوریتی تقدیم هیئت‌رئیسه مجلس شده بود به شرح زیر است:
قانون توقف کامل اجرای تعهدات هستهای
آمریکا علی‌رغم پایان دادن به مشارکت خود در برجام، بازی خطرناک و غلطی را برای بازگشت قطعنامه‌های تحریمی‌سازمان ملل آغاز کرده که از نظر حقوق بین‌الملل غیرقابل قبول است. در صورتی که اقدام آمریکا منجر به بازگشت قطعنامه‌های سازمان ملل گردد، اجرای تعهدات هستهای از سوی ایران هیچ توجیهی نخواهد داشت و ضروری است که جمهوری اسلامی ایران متقابلاً دست به اقدام بزند. به این منظور، ماده واحده زیر پیشنهاد می‌گردد:
ماده واحده:
در صورت بازگشت قطعنامه‌های شماره 1696، 1737، 1747، 1803، 1835، 1929 که مطابق قطعنامه 2231 خاتمه یافته بودند، دولت جمهوری اسلامی ایران ظرف یک هفته کاری موظف به پایان دادن کامل به اجرای تعهدات زیر است:
بازطراحی و بازسازی راکتور تحقیقاتی آب سنگین اراک به منظور تبدیل آن به آب سبک (بند 2 تا 13 ضمیمه یک برجام)
ممنوعیت ایران در استفاده از راکتورهای آب سنگین (بند 16 در ضمیمه یک برجام)
ممنوعیت فعالیت‌های بازفرآوری سوخت مصرف شده (بند 18 تا 25 در ضمیمه یک برجام)
ممنوعیت فعالیت‌هایی که می‌تواند به طراحی و توسعه وسایل انفجار هستهای کمک کند (بند 82 در ضمیمه یک برجام)
اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی و کد 3/1 اصلاحی (بند 64 و 65 ضمیمه یک برجام)
استفاده از فناوری‌های مدرن نظارتی و حضور طولانی‌مدت آژانس (بند 67 ضمیمه یک برجام)
شفافیت مربوط به سنگ معدن اورانیوم (UOC) (بند 68 و 69 ضمیمه یک برجام)
شفافیت مربوط به غنی‌سازی (بند 70 تا 74 ضمیمه یک برجام)
دسترسی به سایت‌های هستهای (بند 74 تا 78 ضمیمه یک برجام)
شفافیت در تولید اجزای سانتریفیوژ (بند 79 و 80 ضمیمه یک برجام)
بندهای نظارتی و راستی‌آزمایی که در بخش‌های عملیاتی وجود دارد و هرگونه تعهد باقی‌مانده که در برجام وجود دارد.
پس از یک ماه کاری از اجرای کامل این قانون، دولت موظف به ارائه گزارش به کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس بوده و این گزارش در صحن علنی قرائت خواهد شد.
بازگشت تحریم‌های شورای امنیت؛
صفر شدن امتیازات ایران از برجام
در صورت تصویب طرح 3 فوریتی مجلس با موضوع اقدام متقابل ایران، پس از فعال شدن مکانیسم ماشه از برجام خارج می‌شویم.
پس از خروج آمریکا از برجام و تعلل اروپا در اجرای تعهدات خود، عملاً تنها امتیاز ایران از برجام، تعلیقِ نه چندان موثرِ قطعنامه‌های شورای امنیت بود. قطعنامه 2231 (قطعنامه تاییدکننده برجام)، صرفا بخش هستهای تحریم‌های شورای امنیت را تعلیق کرد و قرار بر این بود که 5 سال پس از پذیرش برجام (27 مهر 99)، تحریم‌های تسلیحاتی این شورا نیز رفع شود. اما آمریکا برای جلوگیری از رفع تحریم‌های تسلیحاتی، چند سناریو را طراحی کرد.
اولین سناریوی آمریکا ارائه یک قطعنامه برای تمدید تحریم‌های تسلیحاتی ایران بود که با مخالفت شورای امنیت مواجه شد. دومین سناریوی آمریکا فعال کردن مکانیزم ماشه بود. آمریکا در 30 مرداد اعلانیه‌ای را به شورای امنیت ارائه کرد تا30روز بعد (یعنی آخر شهریور)، تحریم‌های شورای امنیت به‌طور خودکار بازگردد، از این روند تحت عنوان مکانیزم ماشه یاد
می‌شود. به واسطه این اقدام، تنها امتیاز برجام برای ایران (یعنی تعلیق تحریم‌های هستهای شورای امنیت و رفع تحریم‌های تسلیحاتی در آینده) نیز از بین خواهد رفت.
موفقیت آمریکا در بازگرداندن تحریمها؛
وابسته به واکنش ایران
در اینکه آمریکا حق بازگرداندن تحریم‌های شورای امنیت را ندارد، شکی نیست، چرا که آمریکا از برجام خارج شده و نمی‌توان چنین حقی را برای آن قائل شد. اما اینکه آمریکا «حق» بازگرداندن تحریم‌های شورای امنیت را ندارد، بدین معنا نیست که قطعاً «توانایی» بازگرداندن این تحریمها را نیز ندارد. آمریکا ادعا می‌کند نامش به‌عنوان عضو هیئت‌موسس در قطعنامه 2231 آمده است و خروج از برجام، این مقام آمریکا را محدود نمی‌کند. به همین دلیل برای خود حق بازگرداندن تحریم‌های شورای امنیت را قائل است. آنچه که تحت عنوان بیانیه یا اظهارنظر از سوی مقامات ایران، روسیه، چین و اروپا مبنی بر مخالفت با اقدام آمریکا انجام می‌پذیرد، اثر حقوقی ندارد و تنها تصمیمات شورای امنیت در این زمینه نافذ خواهد بود. خودکار بودن مکانیزم ماشه و حق وتوی آمریکا در این شورا، احتمال بازگرداندن تحریم‌های شورای امنیت را افزایش می‌دهد. همراهی کشورهای دیگر با آمریکا در بازگرداندن تحریم‌های شورای امنیت (پس از 30 شهریور) بستگی زیادی به رفتار ایران دارد. اساساً کنش و رفتار ایران است که ادراک طرف مقابل را می‌سازد. لذا تصمیم‌گیران کشور نباید احتمال بازگشت تحریمها را صفر بدانند و می‌بایست همه سناریوهای احتمالی را در نظر بگیرند و برای اقدامات متقابل برنامه‌ریزی لازم را انجام دهند.
تهدیدات برجام ادامه دارد
برجام تبدیل به تهدید جدی در عرصه‌های «سیاسی»، «اقتصادی» و «امنیتی» گشته است و این تهدیدات ادامه‌دار است. در عرصه «سیاسی» باعث امید بستن جریان داخلی طرفدار تعامل با آمریکا به پیروزی دموکراتها (جو بایدن) در انتخابات آبان این کشور شده است. با فرض اینکه دموکراتها در آمریکا دوباره به قدرت برسند (در نظرسنجی‌ها بایدن با اختلاف از ترامپ جلوتر است)، در فاصله 4 ماهه ورود بایدن به کاخ سفید تا انتخابات 1400 ایران، برجام به ابزاری برای دستکاری در سیاست داخلی ایران تبدیل می‌گردد.
در عرصه اقتصادی برجام تبدیل به ابزار شرطی‌سازی، انتظار برای روزهای خوب در آینده و غفلت از هرگونه ظرفیت داخلی شده است. روند بلاتکلیفی و شرطی شدن، پیش از برجام به واسطه «مذاکرات و رفت و آمد دیپلمات‌ها به اروپا» جدی شد، با «برجام» تقویت شد، با «اینستکس و FATF» ادامه یافت و در حال حاضر نیز «بازگشت دموکراتها به برجام» بهانه‌ای برای انتظار و انفعال دولتمردان در حوزه‌های اقتصادی گردیده است. در فضای بلاتکلیفی، امکان اجرای هیچ‌گونه اقدام اقتصادی مهم، اثرگذار و طولانی‌مدت وجود نخواهد داشت.
در عرصه امنیتی نیز برجام موجب دسترسی‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به مراکز حساس ایران گشته است، به‌طوری که دکتر ظریف اخیرا در ادعایی عجیب، گفته است 92 درصد از کل بازرسی‌های آژانس متوجه ایران است(و باقی کشورهای دنیا 8 درصد)! با این وجود اشتهای سیری‌ناپذیر آژانس باعث صدور یک قطعنامه در شورای حکام علیه ایران و دسترسی جدید به دو نقطه حساس امنیتی جدید گردیده است. ادامه این روند می‌تواند به لو رفتن تک‌تک مراکز امنیتی کشور منجر شود. طرف مقابل از اطلاعات به دست آمده مراکز امنیتی برای خرابکاری استفاده می‌کند. نمونه اخیر، خرابکاری در نطنز بود که هزینه بسیار زیادی بر کشور تحمیل کرد. این دسترسی‌ها بر اساس پروتکل الحاقی به آژانس داده می‌شود و پروتکل الحاقی بخشی از تعهدات پذیرفته شده در برجام است.
عدم لغو خودکار برجام
پس از بازگشت تحریم‌های شورای امنیت
این تصور به‌طور عمومی وجود دارد که پس از بازگشت تحریم‌های شورای امنیت، برجام به‌طور خودکار لغو شده و از بین می‌رود اما طبق بند 12 قطعنامه 2231، پس از بازگشت تحریمها، همچنان ایران ملزم به اجرای برجام خواهد بود و برجام به‌طور خودکار از بین نمی‌رود! مطابق این بند، «ادامه تعلیق قطعنامه‌های قبلی، رفع تحریم‌های تسلیحاتی و موشکی و همکاری‌ها و هماهنگی‌های مندرج در بندهای 16 تا 20 قطعنامه» لغو می‌شود و اشاره‌ای به لغو یا تعلیق تعهدات ایران در برجام و قطعنامه نشده است.
ادراک آمریکا از دولت روحانی:
انفعال تا انتخابات آمریکا
این ادراک در طرف آمریکایی ایجاد شده است که دولت ایران منتظر انتخابات آمریکا و بازگشت دموکراتها به کاخ سفید است و به همین دلیل در برابر اقدامات آمریکا (از جمله فعال کردن مکانیزم ماشه)، واکنشی نشان نخواهد داد.
در همین زمینه گروه بین‌المللی بحران از یک مقام ایرانی نقل قول کرده است: «ایران با امید به تغییر در دولت آمریکا، سعی خواهد کرد تا کاری نکند که احتمال بازگشت دولت بعدی آمریکا به برجام را به خطر بیندازد.» این گروه همچنین توصیه کرده است: «ایران باید اجازه دسترسی‌های مورد درخواست آژانس را بدهد تا بحران به وجود آمده تشدید نشود. اگر ایران تصمیم بگیرد که واکنش تندی به آمریکا نشان دهد، احتمالاً اروپایی‌ها نیز اقدامی متقابل نشان خواهند داد و همه این‌ها منجر به از بین رفتن بیشتر برجام و کاهش احتمال احیای آن در دولت بعدی آمریکا خواهد شد».
خبرگزاری رویترز نیز گزارشی تحت عنوان «علی‌رغم تلاش آمریکا برای تحریم، ایران قصد دارد برجام را تا انتخابات آمریکا زنده نگه دارد» منتشر کرده است.
همچنین باربارا اسلیوین، مسئول میز ایران در اندیشکده شورای آتلانتیک در رابطه با پاسخ احتمالی ایران به بازگشت قطعنامه‌های تحریمی گفته است: «من فکر می‌کنم آنها جیغ و داد کنند و بگویند که اینکار غیرقانونی است اما آنها هنوز هم می‌خواهند در توافق بمانند».
برخی از مواضع دولتمردان تاییدکننده این ادراک آمریکا است. به‌عنوان نمونه عراقچی در این زمینه گفته است: «نباید اجازه دهیم آمریکا ایران را مجدداً به یک تهدید امنیتی معرفی کند، هر حرکتی که ایران را در عرصه بین‌المللی به‌عنوان یک تهدید معرفی کند، بازی در زمین آمریکا است. تحولات اخیر آمریکا وضعیت ترامپ را دشوار کرده و در چنین شرایطی هر اقدامی ممکن است و بنابراین نباید بهانه‌ای به آمریکا بدهیم که ایران را به وجه‌المصالحه رقابت‌های انتخاباتی آمریکا تبدیل کند».
این ادراک آمریکا از ایران باعث فعال کردن مکانیزم ماشه شده است و تا زمانی که ایران از طریق اقدامات واقعی متقابل، ادراک آمریکا را اصلاح نکند، فشارها افزایش خواهد یافت.
لزوم تصویب طرح «توقف کامل تعهدات هستهای»
در مجلس
خروج آمریکا از برجام در 18 اردیبهشت 97 فرصتی برای جلوگیری از خسارت‌های برجام بود که از این فرصت استفاده نگردید. 30 شهریور 99 فرصتی دیگر برای پایان دادن به تعهدات هستهای و نقطه حساسی در حیات جمهوری اسلامی است. در صورت موفقیت آمریکا در بازگرداندن تحریم‌های شورای امنیت و عدم اقدام متقابل از سوی ایران، اجرای تعهدات برجامی (که 51 تعهد از 81 تعهد به‌طور کامل در حال اجرا است)، به‌طور یکجانبه ادامه پیدا می‌کند. از سوی دیگر این انفعال، پیام ضعف به دوستان و دشمنان ارسال می‌کند. دشمنان (آمریکا و اروپا) در دشمنی خود جریتر شده و دوستان (روسیه و چین) حمایت خود را از ایران کم‌رنگ‌تر خواهند کرد.
تنها امید در حال حاضر به مجلس است. مجلس می‌بایست با تصویب طرح اقدام متقابل ایران علیه مکانیسم ماشه از خسارت‌های بیشتر برجام جلوگیری به عمل آورد.
وی با تأکید بر ضرورت هوشیاری مقابل توطئه‌های مشترک آمریکا و سه کشور اروپایی، افزود: طرحی سه فوریتی آماده شده است تا با تصویب آن با شیطنت اروپایی‌ها و آمریکا مقابله کنیم.
متن این طرح که به‌صورت سه فوریتی تقدیم هیئت‌رئیسه مجلس شده بود به شرح زیر است:
قانون توقف کامل اجرای تعهدات هستهای
آمریکا علی‌رغم پایان دادن به مشارکت خود در برجام، بازی خطرناک و غلطی را برای بازگشت قطعنامه‌های تحریمی‌سازمان ملل آغاز کرده که از نظر حقوق بین‌الملل غیرقابل قبول است. در صورتی که اقدام آمریکا منجر به بازگشت قطعنامه‌های سازمان ملل گردد، اجرای تعهدات هستهای از سوی ایران هیچ توجیهی نخواهد داشت و ضروری است که جمهوری اسلامی ایران متقابلاً دست به اقدام بزند. به این منظور، ماده واحده زیر پیشنهاد می‌گردد:
ماده واحده:
در صورت بازگشت قطعنامه‌های شماره 1696، 1737، 1747، 1803، 1835، 1929 که مطابق قطعنامه 2231 خاتمه یافته بودند، دولت جمهوری اسلامی ایران ظرف یک هفته کاری موظف به پایان دادن کامل به اجرای تعهدات زیر است:
بازطراحی و بازسازی راکتور تحقیقاتی آب سنگین اراک به منظور تبدیل آن به آب سبک (بند 2 تا 13 ضمیمه یک برجام)
ممنوعیت ایران در استفاده از راکتورهای آب سنگین (بند 16 در ضمیمه یک برجام)
ممنوعیت فعالیت‌های بازفرآوری سوخت مصرف شده (بند 18 تا 25 در ضمیمه یک برجام)
ممنوعیت فعالیت‌هایی که می‌تواند به طراحی و توسعه وسایل انفجار هستهای کمک کند (بند 82 در ضمیمه یک برجام)
اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی و کد 3/1 اصلاحی (بند 64 و 65 ضمیمه یک برجام)
استفاده از فناوری‌های مدرن نظارتی و حضور طولانی‌مدت آژانس (بند 67 ضمیمه یک برجام)
شفافیت مربوط به سنگ معدن اورانیوم (UOC) (بند 68 و 69 ضمیمه یک برجام)
شفافیت مربوط به غنی‌سازی (بند 70 تا 74 ضمیمه یک برجام)
دسترسی به سایت‌های هستهای (بند 74 تا 78 ضمیمه یک برجام)
شفافیت در تولید اجزای سانتریفیوژ (بند 79 و 80 ضمیمه یک برجام)
بندهای نظارتی و راستی‌آزمایی که در بخش‌های عملیاتی وجود دارد و هرگونه تعهد باقی‌مانده که در برجام وجود دارد.
پس از یک ماه کاری از اجرای کامل این قانون، دولت موظف به ارائه گزارش به کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس بوده و این گزارش در صحن علنی قرائت خواهد شد.
بازگشت تحریم‌های شورای امنیت؛
صفر شدن امتیازات ایران از برجام
در صورت تصویب طرح 3 فوریتی مجلس با موضوع اقدام متقابل ایران، پس از فعال شدن مکانیسم ماشه از برجام خارج می‌شویم.
پس از خروج آمریکا از برجام و تعلل اروپا در اجرای تعهدات خود، عملاً تنها امتیاز ایران از برجام، تعلیقِ نه چندان موثرِ قطعنامه‌های شورای امنیت بود. قطعنامه 2231 (قطعنامه تاییدکننده برجام)، صرفا بخش هستهای تحریم‌های شورای امنیت را تعلیق کرد و قرار بر این بود که 5 سال پس از پذیرش برجام (27 مهر 99)، تحریم‌های تسلیحاتی این شورا نیز رفع شود. اما آمریکا برای جلوگیری از رفع تحریم‌های تسلیحاتی، چند سناریو را طراحی کرد.
اولین سناریوی آمریکا ارائه یک قطعنامه برای تمدید تحریم‌های تسلیحاتی ایران بود که با مخالفت شورای امنیت مواجه شد. دومین سناریوی آمریکا فعال کردن مکانیزم ماشه بود. آمریکا در 30 مرداد اعلانیه‌ای را به شورای امنیت ارائه کرد تا30روز بعد (یعنی آخر شهریور)، تحریم‌های شورای امنیت به‌طور خودکار بازگردد، از این روند تحت عنوان مکانیزم ماشه یاد
می‌شود. به واسطه این اقدام، تنها امتیاز برجام برای ایران (یعنی تعلیق تحریم‌های هستهای شورای امنیت و رفع تحریم‌های تسلیحاتی در آینده) نیز از بین خواهد رفت.
موفقیت آمریکا در بازگرداندن تحریمها؛
وابسته به واکنش ایران
در اینکه آمریکا حق بازگرداندن تحریم‌های شورای امنیت را ندارد، شکی نیست، چرا که آمریکا از برجام خارج شده و نمی‌توان چنین حقی را برای آن قائل شد. اما اینکه آمریکا «حق» بازگرداندن تحریم‌های شورای امنیت را ندارد، بدین معنا نیست که قطعاً «توانایی» بازگرداندن این تحریمها را نیز ندارد. آمریکا ادعا می‌کند نامش به‌عنوان عضو هیئت‌موسس در قطعنامه 2231 آمده است و خروج از برجام، این مقام آمریکا را محدود نمی‌کند. به همین دلیل برای خود حق بازگرداندن تحریم‌های شورای امنیت را قائل است. آنچه که تحت عنوان بیانیه یا اظهارنظر از سوی مقامات ایران، روسیه، چین و اروپا مبنی بر مخالفت با اقدام آمریکا انجام می‌پذیرد، اثر حقوقی ندارد و تنها تصمیمات شورای امنیت در این زمینه نافذ خواهد بود. خودکار بودن مکانیزم ماشه و حق وتوی آمریکا در این شورا، احتمال بازگرداندن تحریم‌های شورای امنیت را افزایش می‌دهد. همراهی کشورهای دیگر با آمریکا در بازگرداندن تحریم‌های شورای امنیت (پس از 30 شهریور) بستگی زیادی به رفتار ایران دارد. اساساً کنش و رفتار ایران است که ادراک طرف مقابل را می‌سازد. لذا تصمیم‌گیران کشور نباید احتمال بازگشت تحریمها را صفر بدانند و می‌بایست همه سناریوهای احتمالی را در نظر بگیرند و برای اقدامات متقابل برنامه‌ریزی لازم را انجام دهند.
تهدیدات برجام ادامه دارد
برجام تبدیل به تهدید جدی در عرصه‌های «سیاسی»، «اقتصادی» و «امنیتی» گشته است و این تهدیدات ادامه‌دار است. در عرصه «سیاسی» باعث امید بستن جریان داخلی طرفدار تعامل با آمریکا به پیروزی دموکراتها (جو بایدن) در انتخابات آبان این کشور شده است. با فرض اینکه دموکراتها در آمریکا دوباره به قدرت برسند (در نظرسنجی‌ها بایدن با اختلاف از ترامپ جلوتر است)، در فاصله 4 ماهه ورود بایدن به کاخ سفید تا انتخابات 1400 ایران، برجام به ابزاری برای دستکاری در سیاست داخلی ایران تبدیل می‌گردد.
در عرصه اقتصادی برجام تبدیل به ابزار شرطی‌سازی، انتظار برای روزهای خوب در آینده و غفلت از هرگونه ظرفیت داخلی شده است. روند بلاتکلیفی و شرطی شدن، پیش از برجام به واسطه «مذاکرات و رفت و آمد دیپلمات‌ها به اروپا» جدی شد، با «برجام» تقویت شد، با «اینستکس و FATF» ادامه یافت و در حال حاضر نیز «بازگشت دموکراتها به برجام» بهانه‌ای برای انتظار و انفعال دولتمردان در حوزه‌های اقتصادی گردیده است. در فضای بلاتکلیفی، امکان اجرای هیچ‌گونه اقدام اقتصادی مهم، اثرگذار و طولانی‌مدت وجود نخواهد داشت.
در عرصه امنیتی نیز برجام موجب دسترسی‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به مراکز حساس ایران گشته است، به‌طوری که دکتر ظریف اخیرا در ادعایی عجیب، گفته است 92 درصد از کل بازرسی‌های آژانس متوجه ایران است(و باقی کشورهای دنیا 8 درصد)! با این وجود اشتهای سیری‌ناپذیر آژانس باعث صدور یک قطعنامه در شورای حکام علیه ایران و دسترسی جدید به دو نقطه حساس امنیتی جدید گردیده است. ادامه این روند می‌تواند به لو رفتن تک‌تک مراکز امنیتی کشور منجر شود. طرف مقابل از اطلاعات به دست آمده مراکز امنیتی برای خرابکاری استفاده می‌کند. نمونه اخیر، خرابکاری در نطنز بود که هزینه بسیار زیادی بر کشور تحمیل کرد. این دسترسی‌ها بر اساس پروتکل الحاقی به آژانس داده می‌شود و پروتکل الحاقی بخشی از تعهدات پذیرفته شده در برجام است.
عدم لغو خودکار برجام
پس از بازگشت تحریم‌های شورای امنیت
این تصور به‌طور عمومی وجود دارد که پس از بازگشت تحریم‌های شورای امنیت، برجام به‌طور خودکار لغو شده و از بین می‌رود اما طبق بند 12 قطعنامه 2231، پس از بازگشت تحریمها، همچنان ایران ملزم به اجرای برجام خواهد بود و برجام به‌طور خودکار از بین نمی‌رود! مطابق این بند، «ادامه تعلیق قطعنامه‌های قبلی، رفع تحریم‌های تسلیحاتی و موشکی و همکاری‌ها و هماهنگی‌های مندرج در بندهای 16 تا 20 قطعنامه» لغو می‌شود و اشاره‌ای به لغو یا تعلیق تعهدات ایران در برجام و قطعنامه نشده است.
ادراک آمریکا از دولت روحانی:
انفعال تا انتخابات آمریکا
این ادراک در طرف آمریکایی ایجاد شده است که دولت ایران منتظر انتخابات آمریکا و بازگشت دموکراتها به کاخ سفید است و به همین دلیل در برابر اقدامات آمریکا (از جمله فعال کردن مکانیزم ماشه)، واکنشی نشان نخواهد داد.
در همین زمینه گروه بین‌المللی بحران از یک مقام ایرانی نقل قول کرده است: «ایران با امید به تغییر در دولت آمریکا، سعی خواهد کرد تا کاری نکند که احتمال بازگشت دولت بعدی آمریکا به برجام را به خطر بیندازد.» این گروه همچنین توصیه کرده است: «ایران باید اجازه دسترسی‌های مورد درخواست آژانس را بدهد تا بحران به وجود آمده تشدید نشود. اگر ایران تصمیم بگیرد که واکنش تندی به آمریکا نشان دهد، احتمالاً اروپایی‌ها نیز اقدامی متقابل نشان خواهند داد و همه این‌ها منجر به از بین رفتن بیشتر برجام و کاهش احتمال احیای آن در دولت بعدی آمریکا خواهد شد».
خبرگزاری رویترز نیز گزارشی تحت عنوان «علی‌رغم تلاش آمریکا برای تحریم، ایران قصد دارد برجام را تا انتخابات آمریکا زنده نگه دارد» منتشر کرده است.
همچنین باربارا اسلیوین، مسئول میز ایران در اندیشکده شورای آتلانتیک در رابطه با پاسخ احتمالی ایران به بازگشت قطعنامه‌های تحریمی گفته است: «من فکر می‌کنم آنها جیغ و داد کنند و بگویند که اینکار غیرقانونی است اما آنها هنوز هم می‌خواهند در توافق بمانند».
برخی از مواضع دولتمردان تاییدکننده این ادراک آمریکا است. به‌عنوان نمونه عراقچی در این زمینه گفته است: «نباید اجازه دهیم آمریکا ایران را مجدداً به یک تهدید امنیتی معرفی کند، هر حرکتی که ایران را در عرصه بین‌المللی به‌عنوان یک تهدید معرفی کند، بازی در زمین آمریکا است. تحولات اخیر آمریکا وضعیت ترامپ را دشوار کرده و در چنین شرایطی هر اقدامی ممکن است و بنابراین نباید بهانه‌ای به آمریکا بدهیم که ایران را به وجه‌المصالحه رقابت‌های انتخاباتی آمریکا تبدیل کند».
این ادراک آمریکا از ایران باعث فعال کردن مکانیزم ماشه شده است و تا زمانی که ایران از طریق اقدامات واقعی متقابل، ادراک آمریکا را اصلاح نکند، فشارها افزایش خواهد یافت.
لزوم تصویب طرح «توقف کامل تعهدات هستهای»
در مجلس
خروج آمریکا از برجام در 18 اردیبهشت 97 فرصتی برای جلوگیری از خسارت‌های برجام بود که از این فرصت استفاده نگردید. 30 شهریور 99 فرصتی دیگر برای پایان دادن به تعهدات هستهای و نقطه حساسی در حیات جمهوری اسلامی است. در صورت موفقیت آمریکا در بازگرداندن تحریم‌های شورای امنیت و عدم اقدام متقابل از سوی ایران، اجرای تعهدات برجامی (که 51 تعهد از 81 تعهد به‌طور کامل در حال اجرا است)، به‌طور یکجانبه ادامه پیدا می‌کند. از سوی دیگر این انفعال، پیام ضعف به دوستان و دشمنان ارسال می‌کند. دشمنان (آمریکا و اروپا) در دشمنی خود جریتر شده و دوستان (روسیه و چین) حمایت خود را از ایران کم‌رنگ‌تر خواهند کرد.
تنها امید در حال حاضر به مجلس است. مجلس می‌بایست با تصویب طرح اقدام متقابل ایران علیه مکانیسم ماشه از خسارت‌های بیشتر برجام جلوگیری به عمل آورد.
نظر شما
آخرین اخبار
