نسخه چاپی
ارسال به دوستان
اگر ايران از NPT خارج شود، اين پيمان مادر که انرژي صلح‌آميز هسته‌اي را حق همه کشورهاي عضو مي‌داند عملا با دست خود کنار مي‌گذارد. در اين‌صورت حق استفاده از انرژي صلح‌آميز هسته‌اي مادامي که عضو NPT هستيم به رسميت شناخته مي‌شود و وقتي خارج مي‌شويم.
اگر ايران از NPT خارج شود، اين پيمان مادر که انرژي صلح‌آميز هسته‌اي
را حق همه کشورهاي عضو مي‌داند عملا با دست خود کنار مي‌گذارد. در اين‌صورت
حق استفاده از انرژي صلح‌آميز هسته‌اي مادامي که عضو NPT هستيم به رسميت
شناخته مي‌شود و وقتي خارج مي‌شويم، عملا دست طرف مقابل بهانه مي‌دهيم تا
ما را متهم کند که مي‌خواهيم سلاح هسته‌اي توليد کنيم. نکته دوم اينکه اگر
به سمت خروج از NPT برويم، کشورهاي دوست خودمان که الان از ايران جانبداري
مي‌کنند چون تمام مقررات برجام را اجرا کرده و زير نظر آژانس هم فعاليت
مي‌کنيم از دست خواهيم داد. کشورهايي مثل چين و روسيه به اين دليل اکنون از
ايران حمايت و قطعنامه‌هاي پيشنهادي آمريکا را رد مي‌کنند چون ايران تمام
شرايط لازم براي استفاده صلح‌آميز از انرژي هسته‌اي در برجام را پذيرفته و
متعهد به اجرايش هم هست. ولي اگر از NPT خارج شود، روسيه و چين مثل سال‌هاي
82 تا 85 که به‌تدريج به قطعنامه‌هاي تحت فصل هفتم منشور ملل متحد راي
مثبت دادند و عملا با آمريکا و اروپا هم‌موضع مي‌شدند، به دليل اينکه احساس
خطر مي‌کردند، به قطعنامه‌هايي راي مي‌دهند که ايران را تهديدکننده صلح و
امنيت دنيا معرفي کنند. برجام ايران را از اين وضعيت خارج کرد و حالا
دوباره اگر از NPT خارج شويم عملا مي‌خواهيم به سال‌هاي 1384 تا 1389
برگرديم که مهم‌ترين قطعنامه 1929 عليه ايران صادر شد و علاوه بر اينکه از
ايران خواستند غني‌سازي اورانيوم را متوقف کند، در عمل ايران را تهديدکننده
صلح و امنيت دانستند و به همين دليل تهديدهاي اقتصادي شديدي عليه ما وضع
کردند. با اين وضع دوستان خودمان را به سمت دشمنان هدايت مي‌کنيم و از آن
طرف بهانه به دست دشمنان مي‌دهيم تا فشار بيشتري بياورند. اکنون سوال اين
است که چه به‌دست مي آوريم؟ آيا با خروج از NPT طرف مقابل نسبت به رفتار با
ايران تجديدنظر مي‌کند؟ وضعيت را بدتر خواهد کرد و توسط دشمنان اتحادي
عليه ايران به‌وجود مي‌آيد. نمايندگان محترم مجلس بايد به اين نکته توجه
کنند که در اين وضعيت به چيز مي‌خواهيم برسيم؟ تنها تکرار تجربه تاريخي را
خواهيم کرد که بين سال هاي 84 تا 89 بود؛ تجربه‌اي که نه تامين‌کننده
منافع ملي ايران خواهد بود و نه حاشيه امني براي ايران به‌وجود مي‌آيد و
نه تهديدات را کاهش مي‌دهد بلکه ممکن است تهديدات افزايش هم پيدا کند. در
اين‌صورت اولين کشورهايي که از خروج ايران از NPT استقبال مي‌کنند، آمريکا و
رژيم‌صهيونيستي هستند چون بهانه کافي به دست مي‌آورند تا دوباره پرونده
ايران را در شوراي امنيت فعال کنند و مجددا اقدامات متعددي را تحت منشور
ملل فصل هفتم از مواد 39 تا 41 و حتي 42 را که اقدام نظامي عليه ايران است
تصويب کنند. اين مجموعه سناريويي است که در پيش است و مي‌توانيم تصور کنيم.
بنابراين از اکنون که مي‌خواهيم تصميم بگيريم بايد در مورد همه ابعاد
موضوع فکر کنيم و تصميم بگيريم و به اين بينديشيم چقدر هزينه و چه
فايده‌هايي براي ما دارد. اگر هزينه‌هاي انجام اين کار از فايده‌هايش بيشتر
است، قاعدتا نبايد دست به اين کار بزنيم.
نظر شما
آخرین اخبار
