نسخه چاپی
ارسال به دوستان
خشم تهران از ترویٔیکای اروپایی در تویٔیت «محمد جواد ظریف» بازتاب یافته است. وزیر امور خارجه درپی تصویب قطعنامه توبیخی ترویٔیکای اروپایی در شورای حکام آژانس بینالمللی انرژی هستهای علیه ایران نوشت: «سه کشور اروپایی پشت نقابی که به چهره زدهاند، همدست ترامپ و نتانیاهو هستند».
جلال‌خو ش چهره
خشم تهران از ترویٔیکای
اروپایی در تویٔیت «محمد جواد ظریف» بازتاب یافته است. وزیر امور خارجه
درپی تصویب قطعنامه توبیخی ترویٔیکای اروپایی در شورای حکام آژانس
بینالمللی انرژی هستهای علیه ایران نوشت: «سه کشور اروپایی پشت نقابی که به
چهره زدهاند، همدست ترامپ و نتانیاهو هستند». آیا ماه عسل روابط ایران و
اروپا درپی توافق برجام در سال 2015 به پایان خود نزدیک شده است؟ آیا
اروپایٔیان در جدال موازنه قدرت میان ایران و امریکا در منطقه، سرانجام و
با صراحتی بیش از گذشته، جانب کاخ سفید و متحدان منطقهای آن در خاورمیانه
را گرفتهاند؟ آیا بزودی شاهد خروج اروپایٔیان از محافظهکاری و اعلام مواضع
روشن در قبال سیاست «فشار حداکثری» دولت ترامپ خواهیم بود؟ آیا جهان شاهد
پایان برجام به عنوان یکی از بزرگترین دستاوردهای دیپلماسی در قرن بیستو
یکم است؟ تهران
تحول در اوضاع تازه را چگونه مدیریت خواهد کرد؟ ریٔیسجمهوری«حسنروحانی»درجلسههییٔتدولت به اروپایٔیان هشدار داد؛ لغو تحریم تسلیحاتی جزو لاینفک برجام است. او گفت «اگر روزی تحریم تسلیحاتی بخواهد تحت هر عنوان، با هر بیان و یا مکانیسمی برگردد، پاسخ ماهمانیاستکهمندرنامهایبهسران1+4درپاراگراف آخر نوشتم. لذا سران خوب میدانند که جواب ما آن روز چه خواهد بود. آنها میدانند چنین خطایی چه عواقب
وخیمی برای آنها دارد.»
تهران خروج از تحریم تسلیحاتی را در مهرماه
آینده براساس آنچه توافقنامه برجام وعده داده، حققانونی و مشروع خود دانسته و کمترین عقب نشینی را دراینباره نمیپذیرد.
اما به نظر ترویٔیکای اروپایی ساز مخالف کوک کرده است. بیانیه وزیران امور خارجه بریتانیا، فرانسه و آلمان 24 ساعت پس از تصویب قطعنامه توبیخی شورای حکام آژانس هستهای، تمایل ترویٔیکای اروپایی را به ادامه تحریم تسلیحاتی ایران بروز داده است. اعلام چنین گرایشی به رغم همه محافظهکاری جاری در آن، چندان تفاوتی ندارد با آنچه دولت ترامپ برای جلوگیری از لغو تحریم تسلیحاتی ایران دنبال میکند. کاخ سفید تحریم دایٔمی ایران را میخواهد. از این رو میکوشد با کشاندن موضوع ایران به شورای امنیت سازمان ملل، ضمن جلوگیری از لغو تحریم تسلیحاتی، مکانیزم «ماشه» یا بهعبارت روشن، بازگشت تحریمها علیه ایران را تا پیش از قطعنامه 2231
شورای امنیت فعال کند. سهکشور اروپایی عضو گروه 1+4 در بیانیه
خود جانب احتیاط را گرفتهاند. آنان گفتهاند؛ با فعالسازی مکانیزم ماشه مخالفند. با از همپاشی برجام مخالفند. در این حال ایران باید از یکسو به انجام تمامی تعهدات خود در برجام بازگردد. از سوی دیگر، لازم است تحریم تسلیحاتی ایران یک تا دوسال دیگر تمدید شود. در واقع اروپایٔیان میان دو صندلی نشستهاند؛ هم میخواهند جانب احتیاط را در روابط خود با واشنگتن و متحدان منطقهای آن نگه دارند. هم تهران را بیش از این در
مدار عصبی تحریک نکنند. تهران براین باور است که اروپایٔیان سرانجام
آنچه میکنند و خواهند کرد که واشنگتن براساس سیاست «اراده مبتنی برقدرت» دنبال میکند. اگرچه فعال شدن مکانیزم ماشه در بیانیه وزیران ترویٔیکای اروپایی بهعنوان خط قرمز در حفظ برجام اعلام شده، ولی مخالفت با لغو تحریم تسلیحاتی ایران به قوت خود باقی است. این وضع انتخابهای سختی را پیش روی تهران قرار میدهد. آنچه ریٔیسجمهور روحانی در هشدار به اروپایٔیان گفت اگر انجام شود، شاهد پردهبرداری از نوع جدید روابط ایران و اروپا خواهیم بود؛ روابطی که «تنش» وجه برجسته آن است. در این میان روسیه و چین به عنوان دو عضو گروه 1+4 و شورای امنیت سازمان ملل در سیاست راهبردی تهران جایگاه ویژه خواهند یافت. ظرفیت سنجی از این دو کشور در این کارزار دشوار مینماید؛ به ویژه آنکه مسکو در هفتههای اخیر عافیت طلبتر از گذشته بروز داشته است. همچنین با نگاه به سیاست هستهای چین از دهه هشتاد میلادی به اینسو و دغدغههای جاری پکن در حوزه اقتصادی و مسایل شمال شرق آسیا، کف و سقف معلومی را در مخالفت و یا مقاومت در برابر سیاستهای یکجانبهگرای واشنگتن دارد. فارغ از گسلهای واقعی یا جعلی در روابط امریکا با اروپا و قدرتهایشرقی،اکنونتهرانبیشتر بهابتکارهای خود میتواند تکیه کند. ابتکارهایی که لازم است فرجام روشنی را در منازعه کشدار میان ایران و آمریکا معلوم کرده و به اقدامهای ایذایی واشنگتن در همه سطوح پایان دهد. تلاش واشنگتن برای بردن موضوع ایران به شورای امنیت، نشانگر این واقعیت است که سیاست فشار حداکثری ناکارآمد بوده و نتوانسته ایران را به تسلیم وادارد. پس از این نیز اگر سیاستها بر همین سیاق بماند، اوضاع با شدت بیشتر و پیامدهای مخرب برای همه طرفها رقم میخورد. بنابراین واشنگتن نمیتواند از قبول مسیٔولیت آنچه درصورت بحرانی شدن اوضاع رخ
میدهد، شانه خالی کند.
تحول در اوضاع تازه را چگونه مدیریت خواهد کرد؟ ریٔیسجمهوری«حسنروحانی»درجلسههییٔتدولت به اروپایٔیان هشدار داد؛ لغو تحریم تسلیحاتی جزو لاینفک برجام است. او گفت «اگر روزی تحریم تسلیحاتی بخواهد تحت هر عنوان، با هر بیان و یا مکانیسمی برگردد، پاسخ ماهمانیاستکهمندرنامهایبهسران1+4درپاراگراف آخر نوشتم. لذا سران خوب میدانند که جواب ما آن روز چه خواهد بود. آنها میدانند چنین خطایی چه عواقب
وخیمی برای آنها دارد.»
تهران خروج از تحریم تسلیحاتی را در مهرماه
آینده براساس آنچه توافقنامه برجام وعده داده، حققانونی و مشروع خود دانسته و کمترین عقب نشینی را دراینباره نمیپذیرد.
اما به نظر ترویٔیکای اروپایی ساز مخالف کوک کرده است. بیانیه وزیران امور خارجه بریتانیا، فرانسه و آلمان 24 ساعت پس از تصویب قطعنامه توبیخی شورای حکام آژانس هستهای، تمایل ترویٔیکای اروپایی را به ادامه تحریم تسلیحاتی ایران بروز داده است. اعلام چنین گرایشی به رغم همه محافظهکاری جاری در آن، چندان تفاوتی ندارد با آنچه دولت ترامپ برای جلوگیری از لغو تحریم تسلیحاتی ایران دنبال میکند. کاخ سفید تحریم دایٔمی ایران را میخواهد. از این رو میکوشد با کشاندن موضوع ایران به شورای امنیت سازمان ملل، ضمن جلوگیری از لغو تحریم تسلیحاتی، مکانیزم «ماشه» یا بهعبارت روشن، بازگشت تحریمها علیه ایران را تا پیش از قطعنامه 2231
شورای امنیت فعال کند. سهکشور اروپایی عضو گروه 1+4 در بیانیه
خود جانب احتیاط را گرفتهاند. آنان گفتهاند؛ با فعالسازی مکانیزم ماشه مخالفند. با از همپاشی برجام مخالفند. در این حال ایران باید از یکسو به انجام تمامی تعهدات خود در برجام بازگردد. از سوی دیگر، لازم است تحریم تسلیحاتی ایران یک تا دوسال دیگر تمدید شود. در واقع اروپایٔیان میان دو صندلی نشستهاند؛ هم میخواهند جانب احتیاط را در روابط خود با واشنگتن و متحدان منطقهای آن نگه دارند. هم تهران را بیش از این در
مدار عصبی تحریک نکنند. تهران براین باور است که اروپایٔیان سرانجام
آنچه میکنند و خواهند کرد که واشنگتن براساس سیاست «اراده مبتنی برقدرت» دنبال میکند. اگرچه فعال شدن مکانیزم ماشه در بیانیه وزیران ترویٔیکای اروپایی بهعنوان خط قرمز در حفظ برجام اعلام شده، ولی مخالفت با لغو تحریم تسلیحاتی ایران به قوت خود باقی است. این وضع انتخابهای سختی را پیش روی تهران قرار میدهد. آنچه ریٔیسجمهور روحانی در هشدار به اروپایٔیان گفت اگر انجام شود، شاهد پردهبرداری از نوع جدید روابط ایران و اروپا خواهیم بود؛ روابطی که «تنش» وجه برجسته آن است. در این میان روسیه و چین به عنوان دو عضو گروه 1+4 و شورای امنیت سازمان ملل در سیاست راهبردی تهران جایگاه ویژه خواهند یافت. ظرفیت سنجی از این دو کشور در این کارزار دشوار مینماید؛ به ویژه آنکه مسکو در هفتههای اخیر عافیت طلبتر از گذشته بروز داشته است. همچنین با نگاه به سیاست هستهای چین از دهه هشتاد میلادی به اینسو و دغدغههای جاری پکن در حوزه اقتصادی و مسایل شمال شرق آسیا، کف و سقف معلومی را در مخالفت و یا مقاومت در برابر سیاستهای یکجانبهگرای واشنگتن دارد. فارغ از گسلهای واقعی یا جعلی در روابط امریکا با اروپا و قدرتهایشرقی،اکنونتهرانبیشتر بهابتکارهای خود میتواند تکیه کند. ابتکارهایی که لازم است فرجام روشنی را در منازعه کشدار میان ایران و آمریکا معلوم کرده و به اقدامهای ایذایی واشنگتن در همه سطوح پایان دهد. تلاش واشنگتن برای بردن موضوع ایران به شورای امنیت، نشانگر این واقعیت است که سیاست فشار حداکثری ناکارآمد بوده و نتوانسته ایران را به تسلیم وادارد. پس از این نیز اگر سیاستها بر همین سیاق بماند، اوضاع با شدت بیشتر و پیامدهای مخرب برای همه طرفها رقم میخورد. بنابراین واشنگتن نمیتواند از قبول مسیٔولیت آنچه درصورت بحرانی شدن اوضاع رخ
میدهد، شانه خالی کند.
نظر شما
آخرین اخبار
