چهار ماه است که درگیر ویروس کرونا شدهایم. در این چهار ماه کرونا بخشی از زیست ما شده است. بیش از سه ماه است که مشخص شده کرونا قصد ندارد به این زودیها ترکمان کند. همان زمان نوشتیم که پیام کرونا تغییر است.
محمدعلی وکیلی
چهار ماه است که درگیر
ویروس کرونا شدهایم. در این چهار ماه کرونا بخشی از زیست ما شده است. بیش
از سه ماه است که مشخص شده کرونا قصد ندارد به این زودیها ترکمان کند.
همان زمان نوشتیم که پیام کرونا تغییر است. باید خود را برای یک همزیستی با
کرونا آماده کنیم. این همزیستی مستلزمِ ایجاد تغییراتی اساسی در سبک زندگی
است. برای این تغییر دو مانع مهم وجود داشت؛ عادت و منتفعان از وضع موجود
(محافظهکاران). همان زمان مشخص شد که بحران اجازه زندگیِ عادی را به ما
نمیدهد و باید در طلسم عادات را بشکنیم تا بتوانیم بحران را نیز عادی کنیم
و در بحران زندگی کنیم. همه چیز باید تغییر میکرد، از شیوه حکمرانی تا
سبک زندگی؛ از عادات غذایی و بهداشتی تا مناسبات اجتماعی و اخلاقی. تن دادن
به اینسان از تغییر، مستلزم درک لازم برای فهم پیام کرونا و اراده لازم
برای تن دادن به زیستِ کرونایی است. اما چندی که گذشت همه چیز عادی شد. با
ایجاد پارهای تغییرِ عاجل و تلاش سنگین در درمان، شتاب گسترش بیماری کم
شد. ما مقداری مراعات کردیم، کرونا نیز دمی با ما مهربان شد. تب کرونا لختی
که فروکش کرد، ما بر عادات پیشین برگشتیم. پیام کرونا را پاک فراموش
کردیم. کرونا از ابتدا آمده بود برای تغییر و انگار تا تغییرمان ندهد دست
بردار نیست. مقاومت در برابرِ تغییرِ عادات، باعث تغییر روشِ کرونا در حمله
و تاثیرگذاری برای تسلیم بشرِ سرکش شده است.
در این چهار ماه، مشخص شد
که ما میتوانیم بسیاری از عادات و روندها را تغییر دهیم اما این کار را
نمیکنیم. نشان دادیم میتوانیم بسیاری از فرآیندهای اطاله برانگیزِ
دیوانداری را تسهیل کنیم اما نمیکنیم. مشخص شد میتوان با امکانات موجود،
در بسیاری از روندهای حکمرانی اصلاحات انجام دهیم، اما با این وجود در
برابر اصلاحات مقاومت میکنیم. کرونا یکبار دیگر با عزمِ راسخ آمده تا ما
را مجبور به تغییر کند!