۳ ماه و یک روز از حضور کرونا گذشت

نود و يکمين روز از مشاهده اولين مورد مرگ بر اثر کرونا در ايران و در شهر قم گذشت و متاسفانه پاندومي کرونا اکثر کشورهاي جهان اول، دوم و سوم را تحت تاثير قرار داده و زيان‌هاي جاني و مالي فراواني را به همه اقشار از ضعيف تا ثروتمند وارد کرده است. در سه ماه گذشته با توجه به دستورالعمل‌ها و برنامه‌ ريزي‌هاي متعددي که در جهت کاهش آمار تلفات کرونا در کشور انجام گرفته است، اما متاسفانه بيش از هفت هزار نفر جان خود را از دست دادند و هنوز نگراني از بابت شيوع اين ويروس از بين نرفته است. در اين مدت حرف‌ها، سخنراني‌ها و دستورالعمل‌ها همه در يک جهت «اين ويروس خطرناک است و مردم بايد از خودشان مراقبت کنند» بود، اما در اين ميان کسي نگفت که چرا همه مردم به قرنطينه خانگي نگاه جدي نداشتند؟ چرا برخي همکاري‌هاي لازم را در طرح فاصله‌گذاري اجتماعي با دولت نشان نمي‌دادند؟‌ اين افراد وقتي مشاهده مي‌کردند که از بين همه کمک‌هاي ممکن بر لزوم قرنطينه خانگي تاکيد مي‌شود و براي برخي نگراني‌ها پاسخ آرامش بخش ارائه نمي‌شود، مانند راه حل براي ‌کساني که روزي خود را روزانه به‌دست مي‌آورند، مثل کارگران روزمزد و... نمي‌توانستند در قرنطينه خانگي بمانند.‌ آنها به اين مي‌انديشيدند که اگر در خانه بمانند، چگونه مي‌توانند هزينه‌هاي زندگي و نيازهاي اوليه خانواده خود را تامين کنند؟ کمک هزينه‌اي دولت هم نمي‌توانست همه مشکل را رفع کند و مردم بايد مبلغ يک ميليون تومان را به دولت از طريق يارانه ماهيانه باز گردانند. مبلغ يک ميليون تومان براي تامين هزينه‌هاي چند روز يک خانواده چهارنفره در اين شرايط اقتصادي کفايت مي‌کند؟ در حقيقت در شرايط دشوار اقتصادي همه تلاش‌ها بايد در جهت کاهش بار نيازمندان، تهي‌دستان و افراد کم‌درآمد جامعه قرار داشته باشد. از سوي ديگر بسياري سودجويان، قيمت اجناس را به صورت روزانه افزايش مي‌دادند و در اين بين توان مردم براي تامين مايحتاج روزانه کاهش مي‌يافت. در طرف مقابل قشر بسيار محدودي از جامعه در ويلاهاي خود نشسته بودند و ممکن بود که توانايي قرنطينه چند ماه خود را داشته باشند و خريدهايشان را اينترنتي انجام دهند، اما براي کساني که در حاشيه شهرها زندگي مي‌کنند، شرايط اينگونه نبود. اين روزها ديده مي‌شود که برخي از سر ناچاري در سطل‌هاي زباله خم شده اند‌، چگونه مي‌توان به اينها از ضرورت بهداشتي سخن گفت؟ در اين مدت پزشکان، پرستاران و کادر درماني با اين ويروس خطرناک مبارزه‌ جانانه‌اي در حد جبهه‌هاي جنگ انجام دادند و از جان خود مايه گذاشتند، بسياري از آنها (107 نفر) جان خود را فداي سلامت جامعه کردند، اما اگر همراهي و همکاري مردم نباشد، اين انرژي‌ها به تنهايي نمي‌توانند کاري انجام دهند. بايد دولت با جديت به خانواده‌هاي نيازمند رسيدگي نمايد و با زالوهاي زيرزميني که وسايل بهداشتي و خوراکي مردم را احتکار مي‌کنند همانند اخلالگران برخورد کند. کساني که اقلام تقلبي غذايي را تحويل جامعه و مردم مي‌دهند، جرمشان کمتر از اين افراد نيست. از سوي ديگر بعد از گذشت 91 روز هنوز برخي از شهرهاي کشور ما در وضعيت زرد و قرمز قرار دارند و مسئولان بهتر است دليل اين تقسيم بندي را توضيح دهند. بايد ستاد مقابله با کرونا شهرها را به «پاک» و «خطرناک» طبقه کند، چون تا چند روز ديگر ايام تعطيلات عيد سعيد فطر و موج مسافرت‌ها به شهرهاي شمالي کشور آغاز خواهد شد و مسئولان بايد همه تمهيدات لازم را در اين خصوص در نظر بگيرند و به مردم بگويند که در صورت خروج از محدوديت‌هاي درنظر گرفته شده، کار دشوارتر خواهد شد. مردم در کنار دولت بايد مانع از گسترش دوباره ويروس کرونا شوند و چه بسا لازم باشد به مردم گفته شود که براي تفريحات وقت بسيار است و نبايد جان ديگران را به خطر انداخت.