نسخه چاپی
ارسال به دوستان
به همراه همکاران در حال آماده کردن آخرین شماره آفتاب یزد برای سال 1398 هستیم و دقیقا نمی دانم چگونه باید با این یادداشت به استقبال سال جدید برویم.سال 98 سالی دشوار بود که تقریبا می شود گفت غالب روزهایش با خبرهای بد شروع شد.
به همراه همکاران در حال
آماده کردن آخرین شماره آفتاب یزد برای سال 1398 هستیم و دقیقا نمی دانم
چگونه باید با این یادداشت به استقبال سال جدید برویم.سال 98 سالی دشوار
بود که تقریبا می شود گفت غالب روزهایش با خبرهای بد شروع شد.بالطبع برای
کسانیکه در صنف ما هستند بازتاب و برش این خبرهای بد بیشتر است چرا که ما
شغلمان خبر نویسی و تحلیل آن است و به قول معروف از بام تا شام آغشته به
خبر هستیم.به جرات می توان گفت این موضوع اثرات روحی و روانی بسیاری را
برای همکاران ما در رسانه های مختلف
به وجود آورد و برخی را که مستعد تر بودند
ناچار ساخت برای تسکین آلام روحی
خود حتی به پزشک مراجعه کنند.
این موضوع نکته عجیبی نیست؛شغل
روزنامه نگاری ،اینجا جزو بی ثبات ترین و لرزان‌ترین مشاغل است که ممکن است با نسیمی و تحولی کوچک در عرصه سیاست از بین برود و نابود شود.این استرس ناشی از بی ثباتی را بگذارید کنار اخبار هولناکی که در طول سال 98 روزنامه نگاران و خبرنگاران مخابره کردند و درباره آن در حد وسع خود نوشتند.فلذا قطعا سال 98 برای همه مردم ایران سخت بوده و برای اهالی خبر سخت تر.
با این حال محکومیم به داشتن امید و آرزوی اینکه سال آتی، سالی متفاوت نسبت به سال جاری باشد.سال گذشته با یک سیل وحشتناک شروع شد و اکنون می‌دانیم سال جدید نیز با پیک یک بیماری مرموز شروع می‌شود.بنابراین حتما سال 99 نیز سال سختی است اما ضمن حفظ امید برای فردای بهتر همه باید به یکدیگر کمک کنیم تا این «فردای بهتر» یا حداقل «فردای قابل تحمل»تری را بسازیم.چگونه؟با تغییر در رفتار .از خودمان شروع کنیم.کرونا به ما نشان داد برخی از ما (مردم) بعضی اوقات بی مبالات هستیم و حاضر نیستیم قواعد اجتماعی را بپذیریم و به آن احترام بگذاریم.مثال روشن در این راستا سفر عده ای از هموطنان به شمال کشور در روزهای نخست ظهور ویروس کرونا علیرغم هشدار مسئولان بود. اگر بخشی از مردم، منتقد رفتار مسئولان هستند خود نیز در حدود اختیارات شان باید رفتاری متفاوت از آن مسئول زیر سوال، داشته باشند و سعی کنند با تصمیمات خود به دیگران ضرر نرسانند.اگر معتقدیم بعضا فلان سخن و اقدام مسئولی ناحق و جفا بوده پس خودمان با خودمان به نیکی و گذشت رفتار کنیم؛مبادا بگوییم چون فلانی گفت من هم بگویم و چون فلانی خورد پس من هم بخورم!خلاصه رحمان و رحیم باشیم در مقابل یکدیگر.
ضمنا بیماری اخیر به ما به نیکی نشان داد کماکان مسئولان ما «دیر» و «بد» تصمیم می‌گیرند.کرونا قابل کنترل تر بود اگر به موقع وجود این بیماری تایید می‌شد و یکسری تصمیمات سریع و جدی اتخاذ می‌گردید.لیکن تردید‌ها و موازی کاری‌ها تصمیم گیری را به تاخیر انداخت و بعضا تصمیم‌های خوبی هم گرفته نشد.بنابراین برای سال جدید مثل هر سال بازهم اظهار امیدواری می‌کنیم مسئولان متحول شوند و وجدان خود را قاضی کرده و برای هر فعل و سخنی مردم در نظرشان باشد.البت در کنار تحولات شخصی در مسئولان، به تحولات (اصلاحات) سیستمی نیز نیاز داریم تا بتوانیم بر مصائب و مشکلات قائق آییم.
به وجود آورد و برخی را که مستعد تر بودند
ناچار ساخت برای تسکین آلام روحی
خود حتی به پزشک مراجعه کنند.
این موضوع نکته عجیبی نیست؛شغل
روزنامه نگاری ،اینجا جزو بی ثبات ترین و لرزان‌ترین مشاغل است که ممکن است با نسیمی و تحولی کوچک در عرصه سیاست از بین برود و نابود شود.این استرس ناشی از بی ثباتی را بگذارید کنار اخبار هولناکی که در طول سال 98 روزنامه نگاران و خبرنگاران مخابره کردند و درباره آن در حد وسع خود نوشتند.فلذا قطعا سال 98 برای همه مردم ایران سخت بوده و برای اهالی خبر سخت تر.
با این حال محکومیم به داشتن امید و آرزوی اینکه سال آتی، سالی متفاوت نسبت به سال جاری باشد.سال گذشته با یک سیل وحشتناک شروع شد و اکنون می‌دانیم سال جدید نیز با پیک یک بیماری مرموز شروع می‌شود.بنابراین حتما سال 99 نیز سال سختی است اما ضمن حفظ امید برای فردای بهتر همه باید به یکدیگر کمک کنیم تا این «فردای بهتر» یا حداقل «فردای قابل تحمل»تری را بسازیم.چگونه؟با تغییر در رفتار .از خودمان شروع کنیم.کرونا به ما نشان داد برخی از ما (مردم) بعضی اوقات بی مبالات هستیم و حاضر نیستیم قواعد اجتماعی را بپذیریم و به آن احترام بگذاریم.مثال روشن در این راستا سفر عده ای از هموطنان به شمال کشور در روزهای نخست ظهور ویروس کرونا علیرغم هشدار مسئولان بود. اگر بخشی از مردم، منتقد رفتار مسئولان هستند خود نیز در حدود اختیارات شان باید رفتاری متفاوت از آن مسئول زیر سوال، داشته باشند و سعی کنند با تصمیمات خود به دیگران ضرر نرسانند.اگر معتقدیم بعضا فلان سخن و اقدام مسئولی ناحق و جفا بوده پس خودمان با خودمان به نیکی و گذشت رفتار کنیم؛مبادا بگوییم چون فلانی گفت من هم بگویم و چون فلانی خورد پس من هم بخورم!خلاصه رحمان و رحیم باشیم در مقابل یکدیگر.
ضمنا بیماری اخیر به ما به نیکی نشان داد کماکان مسئولان ما «دیر» و «بد» تصمیم می‌گیرند.کرونا قابل کنترل تر بود اگر به موقع وجود این بیماری تایید می‌شد و یکسری تصمیمات سریع و جدی اتخاذ می‌گردید.لیکن تردید‌ها و موازی کاری‌ها تصمیم گیری را به تاخیر انداخت و بعضا تصمیم‌های خوبی هم گرفته نشد.بنابراین برای سال جدید مثل هر سال بازهم اظهار امیدواری می‌کنیم مسئولان متحول شوند و وجدان خود را قاضی کرده و برای هر فعل و سخنی مردم در نظرشان باشد.البت در کنار تحولات شخصی در مسئولان، به تحولات (اصلاحات) سیستمی نیز نیاز داریم تا بتوانیم بر مصائب و مشکلات قائق آییم.
نظر شما
آخرین اخبار
