نسخه چاپی
ارسال به دوستان
در این روزهای بزرگ ناسپاسی و از هم هراسی، در این اندوه عالمگیر قحطی وجدان و در این روزگار شرمساریِ شرف، تعهدت به فرزندان ایران زمین را می ستایم خانم معلم. برما ببخش اگر برخی ها، با نامهربانی هاو خام گویی ها تو را رنجاندند.
سلام خانم!
در این روزهای بزرگ ناسپاسی و از هم هراسی، در این اندوه عالمگیر قحطی وجدان و در این روزگار شرمساریِ شرف، تعهدت به فرزندان ایران زمین را می ستایم خانم معلم. برما ببخش اگر برخی ها، با نامهربانی ها و خام گویی ها تو را رنجاندند.
خانم معلم!
کاش من هم شاگرد کلاست می شدم. کلاسی که در اسفند لبریز اخلاص و پند است. کلاسی که بوی مهر می دهد؛ بوی صمیمیت، کلاسی که بی گمان لبریز شور و شعور و شایستگی است. نا دیده از مکتب پر مهرت درسها گرفتیم و به وجودت که لبریز عشق به فرزندان سرزمین ماست مباهات می کنیم.
در پشت کلام لبریز احساس و عاطفه ات، هزار کبوتر امید، بال و پر می گیرند. صدای رسایت در این عصر دلتنگی ها، آوای غریب یک معلم آگاه و مظلوم است؛ معلمی که سالهاست انکار شده است. سالهاست دیده و شنیده نمی شود.
خانم معلم!
وقتی در این عهدِ بدعهدی ها، ناراستی ها، خداناهراسی ها و خویش اندیشی ها، اخلاص و صداقتت را می بینم می گویم:
سرت را بالا بگیر خانم معلم؛ سرت را بالا بگیر
تو نه اختلاس چند هزار میلیاردی کرده ای
نه دکل نفتی را به غارت برده ای
نه خاک این سرزمین را در کشتی کرده
و فروخته ای
نه موسسه مالی داشته ای که سرمایه ملتی را به یغما بری
تو نه زمین خواری کرده ای
نه کوه خواری و جنگل خواری کرده ای
تو بوده ای و یک کلاس و گچ و تخته سیاه
سرت را بالا بگیر خانم معلم.
تو نه صندوق ذخیره فرهنگیان را خالی کرده ای
نه واردات خودرو و شکر داشته ای
نه بانک ها را تهی کرده و راهی کانادا شده ای
نه پول نفت را برنگردانده ای
نه املاک نجومی و حقوق نجومی دریافت
کرده ای
نه دارو قاچاق کرده ای
نه ماسک و دستکش احتکار کرده ای
تو در کلاست، عمری برای شاگردانت مهر و پاکی و شرافت را هجی کرده ای
سرت را بالا بگیر خانم معلم.
تو یک معلمی، همین برای گردن فراز بودنت کافی است
تو با تعهدت، معلم ما شاگردان همواره‌ات هستی!
سرت را بالا بگیر خانم معلم.
در این روزهای بزرگ ناسپاسی و از هم هراسی، در این اندوه عالمگیر قحطی وجدان و در این روزگار شرمساریِ شرف، تعهدت به فرزندان ایران زمین را می ستایم خانم معلم. برما ببخش اگر برخی ها، با نامهربانی ها و خام گویی ها تو را رنجاندند.
خانم معلم!
کاش من هم شاگرد کلاست می شدم. کلاسی که در اسفند لبریز اخلاص و پند است. کلاسی که بوی مهر می دهد؛ بوی صمیمیت، کلاسی که بی گمان لبریز شور و شعور و شایستگی است. نا دیده از مکتب پر مهرت درسها گرفتیم و به وجودت که لبریز عشق به فرزندان سرزمین ماست مباهات می کنیم.
در پشت کلام لبریز احساس و عاطفه ات، هزار کبوتر امید، بال و پر می گیرند. صدای رسایت در این عصر دلتنگی ها، آوای غریب یک معلم آگاه و مظلوم است؛ معلمی که سالهاست انکار شده است. سالهاست دیده و شنیده نمی شود.
خانم معلم!
وقتی در این عهدِ بدعهدی ها، ناراستی ها، خداناهراسی ها و خویش اندیشی ها، اخلاص و صداقتت را می بینم می گویم:
سرت را بالا بگیر خانم معلم؛ سرت را بالا بگیر
تو نه اختلاس چند هزار میلیاردی کرده ای
نه دکل نفتی را به غارت برده ای
نه خاک این سرزمین را در کشتی کرده
و فروخته ای
نه موسسه مالی داشته ای که سرمایه ملتی را به یغما بری
تو نه زمین خواری کرده ای
نه کوه خواری و جنگل خواری کرده ای
تو بوده ای و یک کلاس و گچ و تخته سیاه
سرت را بالا بگیر خانم معلم.
تو نه صندوق ذخیره فرهنگیان را خالی کرده ای
نه واردات خودرو و شکر داشته ای
نه بانک ها را تهی کرده و راهی کانادا شده ای
نه پول نفت را برنگردانده ای
نه املاک نجومی و حقوق نجومی دریافت
کرده ای
نه دارو قاچاق کرده ای
نه ماسک و دستکش احتکار کرده ای
تو در کلاست، عمری برای شاگردانت مهر و پاکی و شرافت را هجی کرده ای
سرت را بالا بگیر خانم معلم.
تو یک معلمی، همین برای گردن فراز بودنت کافی است
تو با تعهدت، معلم ما شاگردان همواره‌ات هستی!
سرت را بالا بگیر خانم معلم.
نظر شما
آخرین اخبار
